diff options
Diffstat (limited to 'el-gr')
| -rw-r--r-- | el-gr/bash-gr.html.markdown | 528 | ||||
| -rw-r--r-- | el-gr/html-gr.html.markdown | 193 | ||||
| -rw-r--r-- | el-gr/json-gr.html.markdown | 60 | ||||
| -rw-r--r-- | el-gr/python-gr.html.markdown | 1031 | ||||
| -rw-r--r-- | el-gr/rust-gr.html.markdown | 339 | ||||
| -rw-r--r-- | el-gr/vim-gr.html.markdown | 267 |
6 files changed, 2418 insertions, 0 deletions
diff --git a/el-gr/bash-gr.html.markdown b/el-gr/bash-gr.html.markdown new file mode 100644 index 00000000..2989969d --- /dev/null +++ b/el-gr/bash-gr.html.markdown @@ -0,0 +1,528 @@ +--- +category: tool +tool: bash +contributors: + - ["Dimitri Kokkonis", "https://github.com/kokkonisd"] +filename: LearnBash-gr.sh +lang: el-gr +--- + +Η λέξη «bash» είναι ένα από τα ονόματα του unix shell (τερματικός), το οποίο +διανέμεται επίσης ως προεπιλεγμένος τερματικός για το λειτουργικό σύστημα GNU, τα Linux και τα Mac OS X. +Σχεδόν όλα τα παραδείγματα που ακολουθούν μπορούν να αποτελέσουν μέρος ενός +προγράμματος τερματικού (shell script) ή να εκτελεσθούν απευθείας από τον +τερματικό. + +[Διαβάστε περισσότερα εδώ.](http://www.gnu.org/software/bash/manual/bashref.html) + +```bash +#!/usr/bin/env bash +# Η πρώτη γραμμή του προγράμματος είναι το shebang που υποδεικνύει στο σύστημα +# πώς να εκτελέσει το πρόγραμμα: http://en.wikipedia.org/wiki/Shebang_(Unix) +# Όπως ήδη θα καταλάβατε, τα σχόλια ξεκινούν με τον χαρακτήρα #. Το shebang +# είναι επίσης ένα σχόλιο. +# ΣτΜ.: Τα ονόματα των μεταβλητών είναι γραμμένα σε greeklish καθώς η Bash δεν +# επιτρέπει την χρήση unicode χαρακτήρων. + +# Ένα απλό παράδειγμα τύπου «hello world»: +echo Καλημέρα, Κόσμε! # => Καλημέρα, Κόσμε! + +# Κάθε εντολή ξεκινά σε μια νέα γραμμή, ή μετά από ένα ελληνικό ερωτηματικό: +echo 'Αυτή είναι η πρώτη γραμμή'; echo 'Αυτή είναι η δεύτερη γραμμή' +# => Αυτή είναι η πρώτη γραμμή +# => Αυτή είναι η δεύτερη γραμμή + +# Ορίζουμε μεταβλητές ως εξής: +Metavliti="Κάποιο αλφαριθμητικό" + +# Αλλά όχι ως εξής: +Metavliti = "Κάποιο αλφαριθμητικό" # => επιστρέφει το λάθος +# «Metavliti: command not found» +# Η Bash θα καταλάβει πως η Metavliti είναι κάποια εντολή που πρέπει να +# εκτελέσει και θα επιστρέψει ένα λάθος γιατί δεν μπορεί να την βρει. + +# Ούτε έτσι μπορούμε να δηλώσουμε μεταβλητές: +Metavliti= 'Κάποιο αλφαριθμητικό' # => επιστρέφει το λάθος: «Κάποιο + # αλφαριθμητικό: command not found» +# Η Bash θα καταλάβει πως το αλφαριθμητικό «Κάποιο αλφαριθμητικό» είναι μια +# εντολή που πρέπει να εκτελέσει και θα επιστρέψει ένα λάθος γιατί δεν μπορεί +# να την βρει. (Σε αυτή την περίπτωση το τμήμα της εντολής «Metavliti=» θα +# ερμηνευθεί ως ορισμός μεταβλητής ισχύων μόνο στο πλαίσιο της εντολής +# «Κάποιο αλφαριθμητικό».) + +# Ας χρησιμοποιήσουμε την μεταβλητή: +echo $Metavliti # => Κάποιο αλφαριθμητικό +echo "$Metavliti" # => Κάποιο αλφαριθμητικό +echo '$Metavliti' # => $Metavliti +# Όταν χρησιμοποιούμε την ίδια την μεταβλητή - είτε είναι για να της δώσουμε +# μια νέα αξία, για να την εξάγουμε ή για οτιδήποτε άλλο - γράφουμε το όνομά +# της χωρίς τον χαρακτήρα $. Αν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε την αξία της +# μεταβλητής, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τον χαρατήρα $. +# Να σημειωθεί πώς ο χαρακτήρας ' δεν θα μετατρέψει τις μεταβλητές στις αξίες +# τους! + +# Επέκταση παραμέτρων ${ }: +echo ${Metavliti} # => Κάποιο αλφαριθμητικό +# Αυτή είναι μια απλή χρήση της επέκτασης παραμέτρων. +# Η επέκταση παραμέτρων εξάγει μια αξία από μια μεταβλητή. +# Κατά την επέκταση η τιμή ή η παράμετρος μπορεί να τροποποιηθεί. +# Ακολουθούν άλλες μετατροπές που μπορούν να προστεθούν σε αυτή την επέκταση. + +# Αντικατάσταση αλφαριθμητικών μέσα σε μεταβλητές +echo ${Metavliti/Κάποιο/Ένα} # => Ένα αλφαριθμητικό +# Αυτή η τροποποίηση θα αντικαταστήσει την πρώτη εμφάνιση της λέξης «Κάποιο» +# με την λέξη «Ένα». + +# Υποαλφαριθμητικό μιας μεταβλητής +Mikos=7 +echo ${Metavliti:0:Mikos} # => Κάποιο +# Αυτή η τροποποίηση θα επιστρέψει μόνο τους πρώτους 7 χαρακτήρες της τιμής +# της μεταβλητής. +echo ${Metavliti: -5} # => ητικό +# Αυτή η τροποποίηση θα επιστρέψει τους τελευταίους 5 χαρακτήρες (προσοχή στο +# κενό πριν το -5). + +# Μήκος αλφαριθμητικού +echo ${#Metavliti} # => 20 + +# Προεπιλεγμένη αξία για μια μεταβλητή +echo ${Foo:-"ΠροεπιλεγμένηΑξίαΑνΤοFooΕίναιΑόριστοΉΆδειο"} +# => ΠροεπιλεγμένηΑξίαΑνΤοFooΕίναιΑόριστοΉΆδειο +# Αυτό δουλεύει στην περίπτωση που το Foo είναι αόριστο (Foo=) ή άδειο +# (Foo="")· το μηδέν (Foo=0) επιστρέφει 0. +# Να σημειωθεί πως αυτή η εντολή απλώς επιστρέφει την προεπιλεγμένη αξία και +# δεν τροποποιεί την αξία της μεταβλητής. + +# Ορισμός ενός πίνακα με 6 στοιχεία +pinakas0=(ένα δύο τρία τέσσερα πέντε έξι) +# Εντολή που τυπώνει το πρώτο στοιχείο +echo $pinakas0 # => "ένα" +# Εντολή που τυπώνει το πρώτο στοιχείο +echo ${pinakas0[0]} # => "ένα" +# Εντολή που τυπώνει όλα τα στοιχεία +echo ${pinakas0[@]} # => "ένα δύο τρία τέσσερα πέντε έξι" +# Εντολή που τυπώνει τον αριθμό των στοιχείων +echo ${#pinakas0[@]} # => "6" +# Εντολή που τυπώνει τον αριθμό των χαρακτήρων στο τρίτο στοιχείο +echo ${#pinakas0[2]} # => "4" +# Εντολή που τυπώνει δύο στοιχεία ξεκινώντας από το τέταρτο +echo ${pinakas0[@]:3:2} # => "τέσσερα πέντε" +# Εντολή που τυπώνει όλα τα στοιχεία, το καθένα σε διαφορετική γραμμή +for i in "${pinakas0[@]}"; do + echo "$i" +done + +# Επέκταση αγκίστρων { } +# Χρησιμοποιείται για την παραγωγή αλφαριθμητικών +echo {1..10} # => 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 +echo {a..z} # => a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z +# Η εντολή θα τυπώσει όλο το εύρος, από την πρώτη μέχρι την τελευταία αξία + +# Ενσωματωμένες μεταβλητές +# Υπάρχουν κάποιες χρήσιμες ενσωματωμένες μεταβλητές, όπως: +echo "Η τιμή την οποία επέστρεψε το τελευταίο πρόγραμμα: $?" +echo "Ο αριθμός PID αυτού του script: $$" +echo "Ο αριθμός των παραμέτρων που περάστηκαν σε αυτό το script: $#" +echo "Όλες οι παράμετροι που περάστηκαν σε αυτό το script: $@" +echo "Οι παράμετροι του script διαχωρισμένες σε μεταβλητές: $1 $2..." + +# Τώρα που γνωρίζουμε πως να τυπώνουμε (echo) και να χρησιμοποιούμε μεταβλητές, +# ας μάθουμε κάποια από τα υπόλοιπα βασικά στοιχεία της Bash! + +# Ο τρέχων κατάλογος (ή αλλιώς, φάκελος) μπορεί να βρεθεί μέσω της εντολής +# `pwd`. +# `pwd` σημαίνει «print working directory». +# Μπορούμε επίσης να χρησιμοποιούμε την ενσωματωμένη μεταβλητή `$PWD`. +# Παρακολουθήστε πως οι δύο εντολές που ακολουθούν είναι ισοδύναμες: +echo "Είμαι στον κατάλογο $(pwd)" # εκτελεί την εντολή `pwd` και τυπώνει το + # αποτέλεσμα +echo "Είμαι στον κατάλογο $PWD" # τυπώνει την αξία της μεταβλητής + +# Αν έχετε πολλά μηνύματα στον τερματικό, η εντολή `clear` μπορεί να +# «καθαρίσει» την οθόνη σας +clear +# Η συντόμευση Ctrl-L δουλεύει επίσης όσον αφορά το «καθάρισμα» + +# Ας διαβάσουμε μια αξία από κάποια είσοδο: +echo "Πώς σε λένε;" +read Onoma # Προσέξτε πως δεν χρειάστηκε να ορίσουμε μια νέα μεταβλητή +echo Καλημέρα, $Onoma! + +# Η δομή των if statements έχει ως εξής: +# (μπορείτε να εκτελέσετε την εντολή `man test` για περισσότερες πληροφορίες +# σχετικά με τα conditionals) +if [ $Onoma != $USER ] +then + echo "Το όνομά σου δεν είναι το όνομα χρήστη σου" +else + echo "Το όνομά σου είναι το όνομα χρήστη σου" +fi +# Η συνθήκη είναι αληθής αν η τιμή του $Onoma δεν είναι ίδια με το τρέχον +# όνομα χρήστη στον υπολογιστή + +# ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Αν το $Onoma είναι άδειο, η Bash βλέπει την συνθήκη ως: +if [ != $USER ] +# το οποίο αποτελεί συντακτικό λάθος +# οπότε ο «ασφαλής» τρόπος να χρησιμοποιούμε εν δυνάμει άδειες μεταβλητές στην +# Bash είναι ο εξής: +if [ "$Onoma" != $USER ] ... +# ο οποίος, όταν το $Onoma είναι άδειο, θα ερμηνευθεί από την Bash ως: +if [ "" != $USER ] ... +# το οποίο και δουλεύει όπως θα περιμέναμε. + +# Υπάρχει επίσης η εκτέλεση εντολών βάσει συνθηκών +echo "Εκτελείται πάντα" || echo "Εκτελείται μόνο αν η πρώτη εντολή αποτύχει" +# => Εκτελείται πάντα +echo "Εκτελείται πάντα" && echo "Εκτελείται μόνο αν η πρώτη εντολή ΔΕΝ αποτύχει" +# => Εκτελείται πάντα +# => Εκτελείται μόνο αν η πρώτη εντολή ΔΕΝ αποτύχει + + +# Για να χρησιμοποιήσουμε τους τελεστές && και || με τα if statements, +# χρειαζόμαστε πολλαπλά ζευγάρια αγκύλων: +if [ "$Onoma" == "Σταύρος" ] && [ "$Ilikia" -eq 15 ] +then + echo "Αυτό θα εκτελεστεί αν το όνομα ($Onoma) είναι Σταύρος ΚΑΙ η ηλικία ($Ilikia) είναι 15." +fi + +if [ "$Onoma" == "Δανάη" ] || [ "$Onoma" == "Ζαχαρίας" ] +then + echo "Αυτό θα εκτελεστεί αν το όνομα ($Onoma) είναι Δανάη Ή Ζαχαρίας." +fi + +# Υπάρχει επίσης ο τελεστής `=~`, που εκτελεί ένα regex πάνω σε ένα +# αλφαριθμητικό: +Email=me@example.com +if [[ "$Email" =~ [a-z]+@[a-z]{2,}\.(com|net|org) ]] +then + echo "Η διεύθυνση email είναι σωστά διατυπωμένη!" +fi +# Να σημειωθεί πως ο τελεστής `=~` δουλεύει μόνο με διπλές αγκύλες [[ ]], +# που είναι ωστόσο διαφορετικές από τις μονές [ ]. +# Δείτε το http://www.gnu.org/software/bash/manual/bashref.html#Conditional-Constructs +# για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με αυτό. + +# Επαναπροσδιορισμός της εντολής `ping` ως alias (ψευδώνυμο) για την αποστολή 5 +# πακέτων +alias ping='ping -c 5' +# Ακύρωση του alias και χρήση της εντολής όπως είναι κανονικά ορισμένη +\ping 192.168.1.1 +# Εκτύπωση όλων των aliases +alias -p + +# Οι μαθηματικές εκφράσεις ορίζονται ως εξής: +echo $(( 10 + 5 )) # => 15 + +# Αντίθετα με άλλες γλώσσες προγραμματισμού, η Bash είναι επίσης ένα shell, άρα +# δουλεύει στο πλαίσιο ενός «τρέχοντος καταλόγου». Μπορούμε να δούμε μια λίστα +# αρχείων και καταλόγων στον τρέχων κατάλογο με την εντολή ls: +ls # Τυπώνει μια λίστα των αρχείων και υποκαταλόγων που περιέχονται στον τρέχων + # κατάλογο + +# Αυτή η εντολή έχει επιλογές που ελέγχουν την εκτέλεσή της: +ls -l # Τυπώνει κάθε αρχείο και κατάλογο σε διαφορετική γραμμή +ls -t # Ταξινομεί τα περιεχόμενα του καταλόγου με βάσει την ημερομηνία + # τελευταίας τροποποίησης (σε φθίνουσα σειρά) +ls -R # Εκτελεί την εντολή `ls` αναδρομικά στον τρέχων κατάλογο και σε όλους + # τους υποκαταλόγους του. + +# Τα αποτελέσματα μιας εντολής μπορούν να μεταβιβαστούν σε μιαν άλλη. +# Η εντολή `grep` φιλτράρει τα δεδομένα που δέχεται βάσει μοτίβων. +# Έτσι, μπορούμε να τυπώσουμε μια λίστα αρχείων κειμένου (.txt) στον τρέχων +# κατάλογο: +ls -l | grep "\.txt" + +# Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την εντολή `cat` για να τυπώσουμε το περιεχόμενο +# ενός ή περισσότερων αρχείων στην προεπιλεγμένη έξοδο (stdout): +cat file.txt + +# Μπορούμε επίσης να διαβάσουμε το αρχείο μέσω της `cat`: +Periexomena=$(cat file.txt) +echo "ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΑΡΧΕΙΟΥ\n$Periexomena\nΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΑΡΧΕΙΟΥ" # Ο χαρακτήρας "\n" + # δημιουργεί μια νέα + # γραμμή +# => ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΑΡΧΕΙΟΥ +# => [περιεχόμενα του αρχείου file.txt] +# => ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΑΡΧΕΙΟΥ + +# Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την εντολή `cp` για να αντιγράψουμε αρχεία ή +# καταλόγους από ένα σημείο σε ένα άλλο. +# Η εντολή `cp` δημιουργεί ΝΕΕΣ εκδοχές των πρωτοτύπων, το οποίο σημαίνει ότι +# μια τροποποίηση του αντιγράφου δεν θα επηρεάσει το πρωτότυπο (και +# αντιστρόφως). +# Να σημειωθεί πως αν υπάρχει ήδη αρχείο ή κατάλογος με το ίδιο όνομα στην ίδια +# θέση με το αντίγραφο, το αντίγραφο θα αντικαταστήσει το αρχείο/κατάλογο και +# άρα τα δεδομένα του θα χαθούν. +cp prototipo.txt antigrafo.txt +cp -r prototipo/ antigrafo/ # Αναδρομική αντιγραφή (αντιγραφή όλων των + # περιεχομένων του καταλόγου prototipo/) + +# Ενημερωθείτε σχετικά με τις εντολές `scp` και `sftp` αν σχεδιάζετε να +# αντιγράψετε αρχεία από έναν υπολογιστή σε έναν άλλο. +# Η εντολή `scp` μοιάζει πολύ με την `cp`, ενώ η `sftp` είναι πιο διαδραστική. + +# Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την εντολή `mv` για να μετακινήσουμε αρχεία ή +# καταλόγους από μια θέση σε μια άλλη. +# Η εντολή `mv` μοιάζει με την `cp`, με τη διαφορά ότι διαγράφει το πρωτότυπο. +# Η `mv` χρησιμοποιείται επίσης για τη μετονομασία αρχείων! +mv prototipo.txt prototipo2.txt + +# Δεδομένου του ότι η Bash δουλεύει στο πλαίσιο του τρέχοντος καταλόγου, +# μπορεί να θελήσουμε να τρέξουμε κάποια εντολή σε κάποιον άλλο κατάλογο. +# Η εντολή `cd` (Change Directory) μας επιτρέπει να αλλάξουμε θέση μέσα στο +# σύστημα αρχείων: +cd ~ # Μετατόπιση στον κατάλογο «home» +cd # Αυτή η εντολή μας μετατοπίζει επίσης στον κατάλογο «home» +cd .. # Μετατόπιση προς τα πάνω κατά έναν κατάλογο + # (για παράδειγμα, μετατόπιση από τη θέση /home/username/Downloads + # στη θέση /home/username) +cd /home/username/Documents # Μετατόπιση προς έναν συγκεκριμένο κατάλογο +cd ~/Documents/.. # Μετατόπιση προς τον κατάλογο «home»... σωστά; +cd - # Μετατόπιση προς τον προηγούμενο κατάλογο +# => /home/username/Documents + +# Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε subshells για να δουλέψουμε σε πολλούς +# διαφορετικούς καταλόγους: +(echo "Πρώτα, είμαι εδώ: $PWD") && (cd kapoiosKatalogos; echo "Έπειτα, είμαι εδώ: $PWD") +pwd # Εδώ θα είμαστε στον πρώτο κατάλογο + +# Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την εντολή `mkdir` για να δημιουργήσουμε νέους +# καταλόγους. +mkdir neosKatalogos +# Η επιλογή `-p` επιτρέπει σε ενδιάμεσους καταλόγους να δημιουργηθούν αν +# χρειάζεται. +mkdir -p neosKatalogos/me/epipleon/katalogous +# Αν οι ενδιάμεσοι κατάλογοι δεν υπήρχαν ήδη, η παραπάνω εντολή χωρίς την +# επιλογή `-p` θα είχε επιστρέψει κάποιο λάθος. + +# Μπορούμε να διευθύνουμε τις εισόδους και εξόδους των εντολών (χρησιμοποιώντας +# τα κανάλια stdin, stdout και stderr). +# Για παράδειγμα, μπορούμε να «διαβάσουμε» από το stdin μέχρι να βρεθεί ένα +# ^EOF$ (End Of File) και να αντικαταστήσουμε το περιεχόμενο του αρχείου +# hello.py με τις γραμμές που διαβάσαμε έως και πριν το "EOF": +cat > hello.py << EOF +#!/usr/bin/env python +from __future__ import print_function +import sys +print("#stdout", file=sys.stdout) +print("#stderr", file=sys.stderr) +for line in sys.stdin: + print(line, file=sys.stdout) +EOF + +# Μπορούμε να τρέξουμε το πρόγραμμα Python «hello.py» με διάφορες +# ανακατευθύνσεις χρησιμοποιώντας τα stdin, stdout και stderr: +python hello.py < "eisodos.in" # Περνάμε το eisodos.in ως είσοδο στο πρόγραμμα + +python hello.py > "eksodos.out" # Ανακατευθύνουμε την έξοδο του προγράμματος + # προς το αρχείο eksodos.out + +python hello.py 2> "lathos.err" # ανακατευθύνουμε την έξοδο λάθους (stderr) + # προς το αρχείο lathos.err + +python hello.py > "eksodos-kai-lathos.log" 2>&1 +# Ανακατευθύνουμε την κανονική έξοδο (stdout) και την έξοδο λάθους (stderr) +# προς το αρχείο eksodos-kai-lathos.log + +python hello.py > /dev/null 2>&1 +# Ανακατευθύνουμε όλες τις εξόδους προς τη «μαύρη τρύπα» που λέγεται /dev/null, +# δηλαδή τίποτα δεν θα τυπωθεί στον τερματικό + +# Αν θέλετε να προσθέσετε την έξοδο σε κάποιο αρχείο αντί να διαγράψετε τα +# περιεχόμενά του με τη νέα έξοδο, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τον τελεστή +# `>>` αντί στη θέση του `>`: +python hello.py >> "eksodos.out" 2>> "lathos.err" + +# Αντικατάσταση του αρχείου eksodos.out, προσθήκη στο αρχείο lathos.err, και +# καταμέτρηση των γραμμών τους: +info bash 'Basic Shell Features' 'Redirections' > eksodos.out 2>> lathos.err +wc -l eksodos.out lathos.err + +# Μπορούμε να εκτελέσουμε μια εντολή και να τυπώσουμε τον file descriptor της +# (https://en.wikipedia.org/wiki/File_descriptor) +# Για παράδειγμα: /dev/fd/123 +# Δείτε επίσης: man fd +echo <(echo "#καλημέρακόσμε") + +# Αντικατάσταση του περιεχομένου του αρχείου eksodos.out με το αλφαριθμητικό +# «#καλημέρακόσμε»: +cat > eksodos.out <(echo "#καλημέρακόσμε") +echo "#καλημέρακόσμε" > eksodos.out +echo "#καλημέρακόσμε" | cat > eksodos.out +echo "#καλημέρακόσμε" | tee eksodos.out >/dev/null + +# Εκκαθάριση προσωρινών αρχείων με την επιλογή `-v` (verbose) (προσθέστε την +# επιλογή `-i` για περισσότερη διάδραση) +# ΠΡΟΣΟΧΗ: τα αποτελέσματα της εντολής `rm` είναι μόνιμα. +rm -v eksodos.out lathos.err eksodos-kai-lathos.log +rm -r tempDir/ # Αναδρομική διαγραφή + +# Οι εντολές μπορούν να αντικατασταθούν μέσα σε άλλες εντολές χρησιμοποιώντας +# το μοτίβο $( ). +# Το παράδειγμα που ακολουθεί τυπώνει τον αριθμό των αρχείων και των καταλόγων +# στον τρέχων κατάλογο. +echo "Υπάρχουν $(ls | wc -l) αντικείμενα εδώ." + +# Μπορούμε να επιτύχουμε το ίδιο αποτέλεσμα με τους χαρακτήρες ``, αλλά δεν +# μπορούμε να τους χρησιμοποιήσουμε αναδρομικά (δηλαδή `` μέσα σε ``). +# Ο προτεινόμενος τρόπος από την Bash είναι το μοτίβο $( ). +echo "Υπάρχουν `ls | wc -l` αντικείμενα εδώ." + +# Η Bash έχει επίσης τη δομή `case` που δουλεύει παρόμοια με τη δομή switch +# όπως στην Java ή την C++ για παράδειγμα: +case "$Metavliti" in + # Λίστα μοτίβων για τις συνθήκες που θέλετε να ορίσετε: + 0) echo "Η μεταβλητή έχει ένα μηδενικό.";; + 1) echo "Η μεταβλητή έχει έναν άσσο.";; + *) echo "Η μεταβλητή δεν είναι αόριστη (null).";; +esac + +# Οι βρόγχοι `for` εκτελούνται τόσες φορές όσο είναι το πλήθος των παραμέτρων +# που τους δίνονται: +# Το περιεχόμενο της μεταβλητής $Metavliti τυπώνεται τρεις φορές. +for Metavliti in {1..3} +do + echo "$Metavliti" +done +# => 1 +# => 2 +# => 3 + +# Μπορούμε επίσης να το γράψουμε πιο «παραδοσιακά»: +for ((a=1; a <= 3; a++)) +do + echo $a +done +# => 1 +# => 2 +# => 3 + +# Μπορούμε επίσης να περάσουμε αρχεία ως παραμέτρους. +# Το παράδειγμα που ακολουθεί θα τρέξει την εντολή `cat` με τα αρχεία file1 +# και file2: +for Metavliti in file1 file2 +do + cat "$Metavliti" +done + +# Μπορούμε ακόμα να χρησιμοποιήσουμε την έξοδο μας εντολής. +# Το παράδειγμα που ακολουθεί θα τρέξει την εντολή `cat` με την έξοδο της +# εντολής `ls`. +for Output in $(ls) +do + cat "$Output" +done + +# Ο βρόγχος `while` έχει ως εξής: +while [ true ] +do + echo "το «σώμα» του βρόγχου μπαίνει εδώ..." + break +done +# => το «σώμα» του βρόγχου μπαίνει εδώ... + +# Μπορούμε επίσης να ορίσουμε συναρτήσεις, ως εξής: +function synartisi () +{ + echo "Οι παράμετροι συναρτήσεων δουλεύουν όπως αυτές των προγραμμάτων: $@" + echo "Και: $1 $2..." + echo "Αυτή είναι μια συνάρτηση" + return 0 +} +# Ας καλέσουμε την συνάρτηση `synartisi` με δύο παραμέτρους, param1 και param2 +synartisi param1 param2 +# => Οι παράμετροι συναρτήσεων δουλεύουν όπως αυτές των προγραμμάτων: param1 param2 +# => Και: param1 param2... +# => Αυτή είναι μια συνάρτηση + +# Ή επίσης: +synartisi2 () +{ + echo "Ένας άλλος τρόπος να ορίσουμε συναρτήσεις!" + return 0 +} +# Ας καλέσουμε την συνάρτηση `synartisi2` χωρίς παραμέτρους: +synartisi2 # => Ένας άλλος τρόπος να ορίσουμε συναρτήσεις! + +# Ας καλέσουμε την πρώτη συνάρτηση: +synartisi "Το όνομά μου είναι" $Onoma + +# Υπάρχουν πολλές χρήσιμες εντολές που μπορείτε να μάθετε. +# Για παράδειγμα, αυτή που ακολουθεί τυπώνει τις 10 τελευταίες γραμμές του +# αρχείου file.txt: +tail -n 10 file.txt + +# Ενώ αυτή τυπώνει τις 10 πρώτες: +head -n 10 file.txt + +# Αυτή ταξινομεί τις γραμμές: +sort file.txt + +# Αυτή αναφέρει ή παραλείπει τις γραμμές που επαναλαμβάνονται (η επιλογή +# -d τις αναφέρει): +uniq -d file.txt + +# Αυτή τυπώνει μόνο ό,τι βρίσκεται πριν τον πρώτο χαρακτήρα «,» σε κάθε γραμμή: +cut -d ',' -f 1 file.txt + +# Αυτή αντικαθιστά κάθε εμφάνιση της λέξης «οκ» με τη λέξη «τέλεια» στο αρχείο +# file.txt (δέχεται επίσης μοτίβα regex): +sed -i 's/οκ/τέλεια/g' file.txt + +# Αυτή τυπώνει στο stdout όλες τις γραμμές που είναι συμβατές με κάποιο +# συγκεκριμένο μοτίβο regex. +# Για παράδειγμα, όλες τις γραμμές που ξεκινούν με «καλημέρα» και τελειώνουν με +# «καληνύχτα»: +grep "^καλημέρα.*καληνύχτα$" file.txt + +# Η επιλογή `-c` θα τυπώσει τον αριθμό των γραμμών που περιέχουν το μοτίβο: +grep -c "^καλημέρα.*καληνύχτα$" file.txt + +# Άλλες χρήσιμες επιλογές: +grep -r "^καλημέρα.*καληνύχτα$" someDir/ # Αναδρομική εκτέλεση μέσα σε κάποιο κατάλογο +grep -n "^καλημέρα.*καληνύχτα$" file.txt # Τυπώνει επίσης τον αριθμό των γραμμών +grep -rI "^καλημέρα.*καληνύχτα$" someDir/ # Αναδρομική εκτέλεση αγνοώντας τα αρχεία binary + +# Η ίδια εντολή, αλλά τώρα αγνοώντας τις γραμμές που περιέχουν «αντίο» +grep "^καλημέρα.*καληνύχτα$" file.txt | grep -v "αντίο" + +# Αν θέλετε να ψάξετε κυριολεκτικά για ένα αλφαριθμητικό, και όχι για κάποιο +# μοτίβο, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε την εντολή `fgrep` (ή `grep -F`): +fgrep "καλημέρα" file.txt + +# Η εντολή `trap` επιτρέπει την εκτέλεση μιας εντολής μόλις το πρόγραμμά μας +# λάβει κάποιο σήμα. Στο παράδειγμα που ακολουθεί, η εντολή `trap` θα +# εκτελέσει την εντολή `rm` αν λάβει κάποιο από τα τρία σήματα που ακολουθούν +# (SIGHUP, SIGINT, SIGTERM): +trap "rm $TEMP_FILE; exit" SIGHUP SIGINT SIGTERM + +# Η εντολή `sudo` (SuperUser Do) χρησιμοποιείται για να εκτελέσουμε εντολές +# με προνόμια υπερχρήστη (superuser): +ONOMA1=$(whoami) +ONOMA2=$(sudo whoami) +echo "Ήμουν ο $ONOMA1, και έπειτα έγινα ο πιο ισχυρός $ONOMA2" + +# Διαβάστε την ενσωματωμένη documentation της Bash χρησιμοποιώντας την εντολή +# `help`: +help +help help +help for +help return +help source +help . + +# Διαβάστε τα manpages με την εντολή `man`: +apropos bash +man 1 bash +man bash + +# Διαβάστε επίσης την info documentation με την εντολή `info`: +apropos info | grep '^info.*(' +man info +info info +info 5 info +info bash +info bash 'Bash Features' +info bash 6 +info --apropos bash +``` diff --git a/el-gr/html-gr.html.markdown b/el-gr/html-gr.html.markdown new file mode 100644 index 00000000..0ca6e326 --- /dev/null +++ b/el-gr/html-gr.html.markdown @@ -0,0 +1,193 @@ +--- +language: html +filename: learnhtml-gr.html +contributors: + - ["Dimitri Kokkonis", "https://github.com/kokkonisd"] +lang: el-gr +--- + +Το ακρώνυμο HTML σημαίνει HyperText Markup Language. + +Είναι μια γλώσσα που μας επιτρέπει να δημιουργήσουμε σελίδες για το διαδίκτυο. +Είναι μια γλώσσα σήμανσης (markup), και μας επιτρέπει να γράψουμε ιστοσελίδες +χρησιμοποιώντας κώδικα για να υποδείξουμε πώς πρέπει να εμφανίζεται το κείμενο +και τα δεδομένα στη σελίδα. Στην πραγματικότητα, τα αρχεία HTML είναι απλά +αρχεία κειμένου. + +Τι σημαίνει όμως «γλώσσα σήμανσης»; Είναι μια μέθοδος οργάνωσης των δεδομένων +της σελίδας, που λειτουργεί μέσω ετικετών (tags) που «ανοίγουν» ή «κλείνουν». +Αυτή η σήμανση έχει ως σκοπό να δώσει κάποια συγκεκριμένη σημασία στο κείμενο +που περιβάλλει. Όπως και οι περισσότερες γλώσσες υπολογιστών, η HTML έχει +πολλές διαφορετικές εκδοχές. Εδώ θα μιλήσουμε για την HTML5. + +**ΣΗΜΕΙΩΣΗ :** Μπορείτε να δοκιμάσετε τις ετικέτες και τα στοιχεία που +παρουσιάζονται εδώ σε ένα σάιτ όπως το [codepen](http://codepen.io/pen/), ούτως +ώστε να δείτε τα αποτελέσματα που παράγουν, να καταλάβετε πώς δουλεύουν και να +εξοικιωθείτε με την γλώσσα. Αυτό το άρθρο ασχολείται κυρίως με την σύνταξη της +HTML και κάποιες χρήσιμες συμβουλές σχετικά με αυτήν. + + +```html +<!-- Τα σχόλια είναι περικυκλωμένα όπως αυτή η γραμμή! --> + +<!-- + Τα + σχόλια + μπορούν + να + επεκταθούν + σε + πολλαπλές + γραμμές! +--> + +<!-- #################### Οι ετικέτες #################### --> + +<!--Ορίστε ένα παράδειγμα αρχείου HTML, το οποίο θα αναλύσουμε. --> + + +<!doctype html> + <html> + <head> + <title>Η σελίδα μου</title> + </head> + <body> + <h1>Καλημέρα, κόσμε!</h1> + <a href="http://codepen.io/anon/pen/xwjLbZ"> + Δείτε τι κάνει αυτό + </a> + <p>Αυτή είναι μια παράγραφος.</p> + <p>Αυτή είναι μια άλλη παράγραφος.</p> + <ul> + <li>Αυτό είναι ένα αντικείμενο μέσα σε μια μη-αριθμημένη λίστα + (bullet list)</li> + <li>Αυτό είναι ένα άλλο αντικείμενο</li> + <li>Και αυτό είναι το τελευταίο αντικείμενο της λίστας</li> + </ul> + </body> + </html> + +<!-- + Ένα αρχείο HTML πάντα ξεκινά υποδεικνύοντας στον περιηγητή πως η σελίδα + είναι γραμμένη με HTML. +--> +<!doctype html> + +<!-- Μετά από αυτό, ξεκινά ανοίγοντας μια ετικέτα <html>. --> +<html> + +<!-- την οποία πρέπει να κλείσουμε στο τέλος της σελίδας γράφοντας </html>. --> +</html> + +<!-- Τίποτα δεν πρέπει να βρίσκεται μετά από αυτη την τελευταία ετικέτα. --> + + +<!-- Ανάμεσα από τις ετικέτες <html> και </html>, βρίσκουμε: --> + +<!-- Μια επικεφαλίδα ορισμένη από την ετικέτα <head> (πρέπει να την κλείσουμε +με την ετικέτα </head>) --> +<!-- + Η επικεφαλίδα περιέχει κάποια περιγραφή και επιπρόσθετες πληροφορίες που δεν + εμφανίζονται· είναι τα λεγόμενα μεταδεδομένα (metadata). +--> + +<head> + <!-- + Η ετικέτα <title> υποδεικνύει στον περιηγητή τον τίτλο που πρέπει να + εμφανιστεί στην μπάρα τίτλου και στο όνομα της καρτέλας. + --> + <title>Η σελίδα μου</title> +</head> + +<!-- Μετά την ενότητα <head>, βρίσκουμε την ετικέτα <body> --> +<!-- Μέχρι αυτό το σημείο, τίποτα απ' όσα έχουμε περιγράψει δεν θα εμφανιστούν +στο παράθυρο του περιηγητή. --> +<!-- Πρέπει να συμπληρώσουμε το «σώμα» της σελίδας με το περιεχόμενο που +θέλουμε να εμφανίζεται. --> + +<body> + <!-- Η ετικέτα h1 δημιουργεί έναν τίτλο/επικεφαλίδα. --> + <h1>Καλημέρα, κόσμε!</h1> + <!-- + Υπάρχουν επίσης υπότιτλοι/υποκεφαλίδες, από την πιο σημαντική (h2) + μέχρι την πιο μικρή και ειδική (h6). + --> + + <!-- Ένας υπερσύνδεσμος προς την διεύθυνση που δίνεται από την παράμετρο + href="": --> + <a href="http://codepen.io/anon/pen/xwjLbZ"> + Δείτε τι κάνει αυτό + </a> + + <!-- Η ετικέτα <p> μας επιτρέπει να εισάγουμε κείμενο στην σελίδα μας. --> + <p>Αυτή είναι μια παράγραφος.</p> + <p>Αυτή είναι μια άλλη παράγραφος.</p> + + <!-- Η ετικέτα <ul> δημιουργεί μια μη-αριθμημένη λίστα. --> + <!-- + Για μια αριθμημένη λίστα χρησιμοποιούμε την ετικέτα <ol>, που θα μας + δώσει 1. για το πρώτο στοιχείο, 2. για το δεύτερο κτλ. + --> + <ul> + <li>Αυτό είναι ένα αντικείμενο μέσα σε μια μη-αριθμημένη λίστα (bullet + list)</li> + <li>Αυτό είναι ένα άλλο αντικείμενο</li> + <li>Και αυτό είναι το τελευταίο αντικείμενο της λίστας</li> + </ul> +</body> + +<!-- Αυτό ήταν όλο, είναι εύκολο να δημιουργήσουμε αρχεία HTML. --> + +<!-- Ωστόσο έχουμε την δυνατότητα να επιλέξουμε ανάμεσα σε πολλές ακόμη +ετικέτες HTML. --> + +<!-- Η ετικέτα <img /> χρησιμοποιείται για να εισάγουμε μια εικόνα. --> +<!-- + Η πηγή της εικόνας υποδεικνύεται μέσω της παραμέτρου src="". + Η πηγή μπορεί να είναι μια διεύθυνση (URL) ή ακόμα και μια τοπική διεύθυνση + ενός αρχείου που βρίσκεται στον υπολογιστή μας. +--> +<img src="http://i.imgur.com/XWG0O.gif"/> + +<!-- Υπάρχει επίσης η δυνατότητα να δημιουργήσουμε πίνακες. --> + +<!-- Ανοίγουμε μια ετικέτα <table>. --> +<table> + + <!-- Η ετικέτα <tr> μας επιτρέπει να δημιουργήσουμε μια γραμμή + στον πίνακα. --> + <tr> + + <!-- Η ετικέτα <th> μας επιτρέπει να δώσουμε έναν τίτλο σε μια στήλη + του πίνακα --> + <th>Πρώτος τίτλος</th> + <th>Δεύτερος τίτλος</th> + </tr> + + <tr> + + <!-- Η ετικέτα <td> μας επιτρέπει να δημιουργήσουμε ένα κελί μέσα στον + πίνακα. --> + <td>Πρώτη γραμμή, πρώτη στήλη</td> + <td>Πρώτη γραμμή, δεύτερη στήλη</td> + </tr> + + <tr> + <td>Δεύτερη γραμμή, πρώτη στήλη</td> + <td>Δεύτερη γραμμή, δεύτερη στήλη</td> + </tr> +</table> + +``` + +## Χρήση + +Η HTML γράφεται σε αρχεία με την κατάληξη `.html` ή `.htm`. Ο τύπος MIME της +HTML είναι +`text/html`. +**H HTML ΔΕΝ είναι γλώσσα προγραμματισμού.** +## Μάθετε περισσότερα + +* [βικιπαίδεια](https://el.wikipedia.org/wiki/HTML) +* [Μάθημα HTML](https://developer.mozilla.org/en-US/docs/Web/HTML) +* [W3School](http://www.w3schools.com/html/html_intro.asp) diff --git a/el-gr/json-gr.html.markdown b/el-gr/json-gr.html.markdown new file mode 100644 index 00000000..6f30d819 --- /dev/null +++ b/el-gr/json-gr.html.markdown @@ -0,0 +1,60 @@ +--- +language: json +filename: json-gr.html.markdown +contributors: + - ["Anna Harren", "https://github.com/iirelu"] + - ["Marco Scannadinari", "https://github.com/marcoms"] + - ["himanshu", "https://github.com/himanshu81494"] + - ["Michael Neth", "https://github.com/infernocloud"] + - ["Athanasios Emmanouilidis", "https://github.com/athanasiosem"] +translators: + - ["Athanasios Emmanouilidis", "https://github.com/athanasiosem"] +lang: el-gr +--- + +Το JSON (JavaScript Object Notation) είναι ένα πολύ απλό και ελαφρύ μορφότυπο ανταλλαγής δεδομένων. Όπως αναφέρεται και στην ιστοσελίδα [json.org](http://json.org), το JSON διαβάζεται και γράφεται εύκολα από τους ανθρώπους όπως επίσης αναλύεται και παράγεται εύκολα από τις μηχανές. + +Ένα κομμάτι JSON δηλώνει ένα από τα παρακάτω: + +* Μια συλλογή από ζευγάρια ονομάτων/τιμών (collection of name/value pairs) (`{ }`). Σε πολλές γλώσσες προγραμματισμού αυτό αντιστοιχεί σε ένα αντικείμενo (object), μία εγγραφή (record), μία δομή (struct), ένα λεξικό (dictionary), ένα πίνακα κατακερματισμού (hash table), μια λίστα αριθμημένη με κλειδιά (keyed list) ή έναν πίνακα συσχέτισης (associative array). + +* Μια ταξινομημένη λίστα τιμών (`[ ]`). Σε πολλές γλώσσες προγραμματισμού αυτό αντιστοιχεί σε ένα πίνακα (array), σε ένα διάνυσμα (vector), μία λίστα (list), ή μια ακολουθία (sequence). + +Αν και το JSON στην καθαρότερη του μορφή δεν έχει σχόλια (comments), οι περισσότεροι parsers θα δεχτούν σχόλια (comments) του στύλ της γλώσσας C (`//`, `/* */`). Κάποιοι parsers επίσης ανέχονται ένα εξτρά κόμμα στο τέλος (δηλαδή ένα κόμα μετά το τελευταίο στοιχείο ενός πίνακα ή μετά την τελευταία ιδιότητα ενός αντικειμένου) αλλά καλύτερα θα είναι να αποφεύγεται η χρήση του για χάρη της συμβατότητας. + +Υποστηριζόμενοι τύποι δεδομένων (data types): + +* Συμβολοσειρές (Strings): `"Γεια"`, `"\"Περικοπή.\""`, `"\u0abe"`, `"Νέα γραμμή.\n"` +* Αριθμοί (Numbers): `23`, `0.11`, `12e10`, `3.141e-10`, `1.23e+4` +* Αντικείμενα (Objects): `{ "κλειδί": "τιμή" }` +* Πίνακες (Arrays): `["Τιμή1","Τιμή2","Τιμή3",]` +* Διάφορα : `true`, `false`, `null` + +```json +{ + "κλειδί": "τιμή", + "κλειδιά": "πρέπει πάντα να περιβάλονται από διπλά quotes", + "νούμερα": 0, + "συμβολοσειρές": "Γεια, κόσμε. Οι χαρακτήρες unicode επιτρέπονται, καθώς και το \"escaping\".", + "διαδικές τιμές": true, + "κενό": null, + "μεγάλοι αριθμοί": 1.2e+100, + "αντικείμενα": { + "σχόλια": "Σήμερα έφαγα ένα μήλο.", + "πίνακες": [0, 1, 2, 3, "Οι πίνακες μπορούνε να περιλαμβάνουν διαφορετικούς τύπους δεδομένων", 5], + "αντικείμενα μέσα σε αντικείμενα": { + "σχόλια": "Τα αντικείμενα μπορούνε να εσωκλύουν αντικείμενα." + } + }, + + + "κενό διάστημα": "Αναγνωρίζεται χωρίς πρόβλημα αλλά καλύτερα να αποφεύγεται η χρήση του.", + "αυτό ήταν": "Πλέον γνωρίζετε πως μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το JSON." +} +``` + +## Περαιτέρω διάβασμα + +* [JSON.org](http://json.org) + +* [JSON Tutorial](https://www.youtube.com/watch?v=wI1CWzNtE-M) diff --git a/el-gr/python-gr.html.markdown b/el-gr/python-gr.html.markdown new file mode 100644 index 00000000..203c6e78 --- /dev/null +++ b/el-gr/python-gr.html.markdown @@ -0,0 +1,1031 @@ +--- +language: Python +contributors: + - ["Louie Dinh", "http://pythonpracticeprojects.com"] + - ["Steven Basart", "http://github.com/xksteven"] + - ["Andre Polykanine", "https://github.com/Oire"] + - ["Zachary Ferguson", "http://github.com/zfergus2"] + - ["evuez", "http://github.com/evuez"] + - ["Rommel Martinez", "https://ebzzry.io"] + - ["Roberto Fernandez Diaz", "https://github.com/robertofd1995"] +filename: learnpython-gr.py +lang: el-gr +--- + +Η Python δημιουργήθηκε από τον Guido van Rossum στις αρχές των 90s. Πλέον είναι μία από τις πιο +δημοφιλείς γλώσσες. Ερωτευεται κανείς την python για τη συντακτική της απλότητα. +Βασικά είναι εκτελέσιμος ψευδοκώδικας. + +Το Feedback είναι πάντα δεκτό! Μπορείτε να με βρείτε στο [@haritonaras](http://twitter.com/haritonaras) +ή τον αρχικό συγγραφέα στο [@louiedinh](http://twitter.com/louiedinh) ή στο +louiedinh [at] [google's email service] + +Σημείωση: Το παρόν άρθρο ασχολείται μόνο με την Python 3. Δείτε [εδώ](http://learnxinyminutes.com/docs/pythonlegacy/) αν θέλετε να μάθετε την παλιά Python 2.7 + +```python + +# Τα σχόλια μίας γραμμής ξεκινούν με # + +""" Τα σχόλια πολλαπλών γραμμών μπορούν + να γραφούν με τρία ", και συχνά χρησιμοποιούνται + ως documentation. +""" + +#################################################### +## 1. Primitive (πρωταρχικοί) Τύποι Δεδομένων και Τελεστές +#################################################### + +# Αφού έχει αριθμούς +3 # => 3 + +# Λογικά θα έχει και Μαθηματικά... +1 + 1 # => 2 +8 - 1 # => 7 +10 * 2 # => 20 +35 / 5 # => 7.0 + +# Η διαίρεση ακεραίων κάνει στρογγυλοποίηση προς τα κάτω για θετικούς και αρνητικούς αριθμούς +5 // 3 # => 1 +-5 // 3 # => -2 +5.0 // 3.0 # => 1.0 # works on floats too +-5.0 // 3.0 # => -2.0 + +# Το αποτέλεσμα της διαίρεσης είναι πάντα float +10.0 / 3 # => 3.3333333333333335 + +# Modulo τελεστής +7 % 3 # => 1 + +# Ύψωση σε δύναμη (x**y, x στην y-οστή δύναμη) +2**3 # => 8 + +# Ελέγχουμε την προτεραιότητα πράξεων με παρενθέσεις +(1 + 3) * 2 # => 8 + +# Οι Boolean τιμές είναι primitives (Σημ.: τα κεφαλαία) +True +False + +# άρνηση με το not +not True # => False +not False # => True + +# Boolean τελεστές +# Σημ. ότι τα "and" και "or" είναι case-sensitive +True and False # => False +False or True # => True + +# Τα True και False είναι 1 και 0 αλλά με διαφορετικά keywords +True + True # => 2 +True * 8 # => 8 +False - 5 # => -5 + +# Μπορούμε να δούμε τις αριθμητικές τιμές των True και False μέσω των τελεστών σύγκρισης +0 == False # => True +1 == True # => True +2 == True # => False +-5 != False # => True + +# Χρησιμοποιώντας τελεστές boolean σε ακεραίους, οι ακέραιοι γίνονται cast σε +# boolean ώστε να γίνει η αποτίμηση της έκφρασης. +# Το αποτέλεσμα όμως είναι non-cast, δηλαδή ίδιου τύπου με τα αρχικά ορίσματα +# Μην μπερδεύετε τις bool(ints) και bitwise and/or (&,|) +bool(0) # => False +bool(4) # => True +bool(-6) # => True +0 and 2 # => 0 +-5 or 0 # => -5 + +# Ισότητα == +1 == 1 # => True +2 == 1 # => False + +# Διάφορο != +1 != 1 # => False +2 != 1 # => True + +# Περισσότερες συγκρίσεις +1 < 10 # => True +1 > 10 # => False +2 <= 2 # => True +2 >= 2 # => True + +# Κοιτάζουμε αν μία τιμή ανήκει σε ένα εύρος +1 < 2 and 2 < 3 # => True +2 < 3 and 3 < 2 # => False +# Το Chaining (αλυσίδωση? :P) κάνει το παραπάνω πιο όμορφα +1 < 2 < 3 # => True +2 < 3 < 2 # => False + +# (is vs. ==) το is ελέγχει αν δύο μεταβλητές αναφέρονται στο ίδιο αντικείμενο, +# αλλά το == ελέγχει αν τα αντικείμενα στα οποία αναφέρονται οι μεταβλητές έχουν τις ίδιες τιμές +a = [1, 2, 3, 4] # το a δείχνει σε μία νέα λίστα, [1,2,3,4] +b = a # το b δείχνει στο αντικείμενο που δείχνει το a +b is a # => True, a και b αναφέρονται στο ίδιο αντικείμενο +b == a # => True, τα αντικείμενα των a κι b είναι ίσα +b = [1, 2, 3, 4] # Το b δείχνει σε μία νέα λίστα, [1, 2, 3, 4] +b is a # => False, a και b δεν αναφέρονται στο ίδιο αντικείμενο +b == a # => True, τα αντικείμενα των a και b είναι ίσα + +# Τα Strings (συμβολοσειρές) δημιουργούνται με " ή ' +"This is a string." +'This is also a string.' + +# Μπορούμε και να προσθέτουμε Strings, αλλά προσπαθήστε να μην το κάνετε +"Hello " + "world!" # => "Hello world!" +# Τα String literals (αλλά όχι οι μεταβλητές) μπορούν να συντμιθούν και χωρίς το '+' +"Hello " "world!" # => "Hello world!" + +# Μπορούμε να φερθούμε σε string σαν να είναι λίστα από χαρακτήρες +"This is a string"[0] # => 'T' + +# Μπορούμε να βρούμε το μήκος ενός string +len("This is a string") # => 16 + +# Το .format μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να μορφοποιήσουμε strings, όπως εδώ: +"{} can be {}".format("Strings", "interpolated") # => "Strings can be interpolated" + +# Μπορείς να επαναλάβεις τα ορίσματα του formatting για να γλιτώσεις λίγο χρονο +"{0} be nimble, {0} be quick, {0} jump over the {1}".format("Jack", "candle stick") +# => "Jack be nimble, Jack be quick, Jack jump over the candle stick" + +# Μπορείς να χρησιμοποιήσεις keywords αν βαριέσαι το μέτρημα. +"{name} wants to eat {food}".format(name="Bob", food="lasagna") # => "Bob wants to eat lasagna" + +# Αν ο κώδικας Python 3 που γράφεις πρόκειται να τρέξει και με python 2.5 ή παλιότερη +# μπορείς επίσης να χρησιμοποιήσεις το παλιό τρόπο για formatting: +"%s can be %s the %s way" % ("Strings", "interpolated", "old") # => "Strings can be interpolated the old way" + +# Μπορείς επίσης να μορφοποιήσεις χρησιμοποιώντας τα f-strings / formatted string literals (σε Python 3.6+) +name = "Reiko" +f"She said her name is {name}." # => "She said her name is Reiko" +# Μπορείς βασικά να βάλεις οποιαδήποτε έκφραση Python στα άγκιστρα και θα εμφανιστεί στο string. +f"{name} is {len(name)} characters long." + + +# το None είναι ένα αντικείμενο (object) +None # => None + +# Μη χρησιμοποιείτε το σύμβολο ισότητας "==" για να συγκρίνετε αντικείμενα με το None +# Χρησιμοποιείτε το "is". Αυτό ελέγχει για ισότητα της ταυτότητας του αντικειμένου. +"etc" is None # => False +None is None # => True + +# Τα None, 0, και τα κενά strings/lists/dicts/tuples αποτιμούνται στην τιμή False +# All other values are True +bool(0) # => False +bool("") # => False +bool([]) # => False +bool({}) # => False +bool(()) # => False + +#################################################### +## 2. Μεταβλητές (variables) και Συλλογές (collections) +#################################################### + +# Η Python έχει μία συνάρτηση print() +print("I'm Python. Nice to meet you!") # => I'm Python. Nice to meet you! + +# By default, η συνάρτηση print() τυπώνει και ένα χαρακτήρα αλλαγής γραμμμής στο τέλος +# Χρησιμοποιείτε το προαιρετικό όρισμο end για να τυπώνει οτιδήποτε άλλο +print("Hello, World", end="!") # => Hello, World! + +# Απλός τρόπος για να πάρουμε δεδομένα εισόδου από το console +input_string_var = input("Enter some data: ") # επιστρέφει τα δεδομένα ως string +# Σημ.: Στις προηγούμενες εκδόσεις της Python, η μέθοδος input() ονομαζόταν raw_input() + +# Δεν υπάρχουν δηλώσεις, μόνο αναθέσεις τιμών. +# Η σύμβαση είναι να χρησιμοποιούμε μικρά γράμματα με κάτω παύλες +some_var = 5 +some_var # => 5 + +# Η πρόσβαση σε μεταβλητή που δεν έχει λάβει τιμή είναι εξαίρεση +# Δες τον Έλεγχο Ροής για να μάθεις περισσότερα για το χειρισμό εξαιρέσεων +some_unknown_var # Προκαλέι ένα NameError + +# Η παρακάτω έκφραση μπορεί να χρησιμποιηθεί ισοδύναμα με τον τελεστή '?' της C +"yahoo!" if 3 > 2 else 2 # => "yahoo!" + +# Οι λίστες κρατούν ακολουθίς +li = [] +# Μπορείς να αρχίσεις με μία προ-γεμισμένη λίστα +other_li = [4, 5, 6] + +# Και να βάλεις πράγματα στο τέλος με την μέθοδο append +li.append(1) # η li τώρα είναι [1] +li.append(2) # η li τώρα είναι [1, 2] +li.append(4) # η li τώρα είναι [1, 2, 4] +li.append(3) # η li τώρα είναι [1, 2, 4, 3] +# Αφαιρούμε από το τέλος με την μέθοδο pop +li.pop() # => 3 και η li γίνεται [1, 2, 4] +# Ας βάλουμε το 3 πίσω στη θέση του +li.append(3) # η li γίνεται πάλι [1, 2, 4, 3]. + +# Προσπελαύνουμε τις λίστες όπως τους πίνακες σε άλλες γλώσσες +li[0] # => 1 +# Το τελευταίο στοιχείο... +li[-1] # => 3 + +# Όταν βγαίνουμε εκτός ορίων της λίστας προκαλείται IndexError +li[4] # προκαλεί IndexError + +# Μπορείς να δεις ranges μιας λίστας με το slice syntax ':' +# Ο δείκτης εκίνησης περιλαμβάνεται στο διάστημα, ο δείκτης τερματισμού όχι +# (είναι ανοικτό/κλειστό διάστημα για τους φίλους των μαθηματικών) +li[1:3] # => [2, 4] +# Αγνόησε την αρχή και επίστρεψε τη λίστα +li[2:] # => [4, 3] +# Αγνόησε το τέλος και επίστρεψε τη λίστα +li[:3] # => [1, 2, 4] +# Διάλεξε κάθε δεύτερο στοιχείο +li[::2] # =>[1, 4] +# Επίστρεψε ένα reversed αντίγραφο της λίστας +li[::-1] # => [3, 4, 2, 1] +# Χρησιμοποιείστε οποιαδήποτε συνδυασμό αυτών για να φτιάξετε πιο προχωρημένα slices +# li[start:end:step] + +# Φτιάξε ένα αντίγραφο της λίστας χρησιμοποιώντας slices +li2 = li[:] # => li2 = [1, 2, 4, 3] αλλά το (li2 is li) επιστρέφει False + +# Αφαίρεσε οποιοδήποτε στοιχείο από λίστα με την εντολή "del" +del li[2] # η li γίνεται [1, 2, 3] + +# Αφαιρούμε το πρώτο στιγμυότυπο μιας τιμής +li.remove(2) # η li γίνεται [1, 3] +li.remove(2) # Προκαλεί ένα ValueError καθώς το 2 δεν βρίσκεται στη λίστα. + +# Εισαγωγή ενός στοιχείου σε συγκεκριμένη θέση +li.insert(1, 2) # η li γίνεται πάλι [1, 2, 3] + +# Βρες το index (δείκτη) του πρώτου στοιχείου με τιμή ίση με το όρισμα +li.index(2) # => 1 +li.index(4) # Προκαλεί ValueError καθώς το 4 δεν βρίσκεται στη λίστα + +# Μπορείς να προσθέτεις λίστες +# Σημ.: οι τιμές των li, other_li δεν αλλάζουν. +li + other_li # => [1, 2, 3, 4, 5, 6] + +# Σύντμιση λιστών με τη μέθοδο "extend()" +li.extend(other_li) # Τώρα η li είναι [1, 2, 3, 4, 5, 6] + +# Ελεγχος της ύπαρξης στοιχείου σε λίστα με το "in" +1 in li # => True + +# Εξατάζουμε το μήκος με "len()" +len(li) # => 6 + + +# Τα Tuples είναι σαν τις λίστες αλλά είναι αμετάβλητα (immutable). +tup = (1, 2, 3) +tup[0] # => 1 +tup[0] = 3 # Προκαλεί TypeError + +# Σημειώστε ότι ένα tuple μήκους 1 πρέπει να έχει ένα κόμμα μετά το τελευταίο στοιχείο +# αλλά τα tuples άλλων μηκών, ακόμα και μηδενικού μήκους, δεν χρειάζονται κόμμα. +type((1)) # => <class 'int'> +type((1,)) # => <class 'tuple'> +type(()) # => <class 'tuple'> + +# Μπορείς να εφαρμόσεις τις περισσότερες μεθόδους των λιστών και στα tuples +len(tup) # => 3 +tup + (4, 5, 6) # => (1, 2, 3, 4, 5, 6) +tup[:2] # => (1, 2) +2 in tup # => True + +# Μπορείς να κάνεις unpack/"ξεπακετάρεις" tuples σε μεταβλητές +a, b, c = (1, 2, 3) # a == 1, b == 2 και c == 3 +# Μπορείς επίσης να επεκτείνεις το unpacking +a, *b, c = (1, 2, 3, 4) # a == 1, b == [2, 3] και c == 4 +# Τα Tuples δημιουργούνται by deafult αν δεν βάλεις παρενθέσεις +d, e, f = 4, 5, 6 # το tuple 4, 5, 6 "ξεπακετάρεται" στις μεταβλητές d, e και f +# αντίστοιχα έτσι ώστε να γίνεται d = 4, e = 5 and f = 6 +# Δείτε πόσο εύκολα μπορούμε να εναλλάσουμε δύο τιμές +e, d = d, e # το d παίρνει την τιμή 5 και το e παίρνει την τιμή 4 + + +# Τα λεξικά (Dictionaries) αποθηκεύουν απεικονίσεις από κλειδιά σε τιμές +empty_dict = {} +# Εδώ έχουμε ένα προ-γεμισμένο dictionary +filled_dict = {"one": 1, "two": 2, "three": 3} + +# Σημ. ότι τα κλειδιά για τα dictionaries πρέπει να είναι αμετάβλητοι τύποι +# (immutable) αυτό γίνετια για να διασφαλίσουμε ότι τα κλειδιά μπορούν να +# μετατρέπονται σε σταθερές τιμές κατακερματισμού (hash values) για γρήγορη εύρεση. +# Μερικοί αμετάβλητοι τύποι είναι τα ints, floats, strings, tuples. +invalid_dict = {[1,2,3]: "123"} # => Προκαλεί TypeError: unhashable type: 'list' +valid_dict = {(1,2,3):[1,2,3]} # Οι τιμές όμως μπορούν να έχουν οποιοδήποτε τύπο. + +# Βρίσκουμε τιμές με [] +filled_dict["one"] # => 1 + +# Μπορείς να πάρεις όλα τα κλειδιά με τη μέθοδο "keys()". +# Πρέπει να "τυλίξουμε" την κλήση με list() για να το μετατρέψουμε σε λίστα +# Θα μιλήσουμε για αυτά αργότερα. Σημ. - σε εκδόσεις Python < 3.7, η σειρά που +# εμφανίζονται τα κλειδιά δεν είναι εγγυημένη. Τα αποτελέσματά σας ίσως να μην +# είναι ακριβώς ίδια με τα παρακάτω. Στην έκδοση 3.7 πάντως, τα αντικείμενα του +# λεξικού διατηρούν τη σειρά με την οποία εισήχθησαν στο dictionary +list(filled_dict.keys()) # => ["three", "two", "one"] σε Python <3.7 +list(filled_dict.keys()) # => ["one", "two", "three"] σε Python 3.7+ + +# Παίρνουμε όλες τις τιμές ενός iterable με τη μέθοδο "values()". Και πάλι +# χρειάζεται να το περιτυλίξουμε σε list() +# Σημ. - όπως παραπάνω σχετικά με τη σειρά των keys +list(filled_dict.values()) # => [3, 2, 1] in Python <3.7 +list(filled_dict.values()) # => [1, 2, 3] in Python 3.7+ + +# Έλεγχος της ύπαρξης κλειδιών σε ένα dictionary με το "in" +"one" in filled_dict # => True +1 in filled_dict # => False + +# Αν ψάξεις την τιμή ανύπαρκτου κλειδιού προκαλείται KeyError +filled_dict["four"] # KeyError + +# Χρησιμοποιούμε τη μέθοδο "get()" για να αποφύγουμε το KeyError +filled_dict.get("one") # => 1 +filled_dict.get("four") # => None +# στο δεύτερο argument της get() μπορούμε να βάλουμε μία τιμή που πρέπει να +# επιστρέψει αν δεν υπάρχει το key που ψάχνουμε +filled_dict.get("one", 4) # => 1 +filled_dict.get("four", 4) # => 4 + +# το "setdefault()" εισάγει στο dictionary μόνο αν δεν υπάρχει το κλειδί +filled_dict.setdefault("five", 5) # filled_dict["five"] γίνεται 5 +filled_dict.setdefault("five", 6) # filled_dict["five"] μένει 5 (υπαρκτό κλειδί) + +# Προσθήκη σε dictionary +filled_dict.update({"four":4}) # => {"one": 1, "two": 2, "three": 3, "four": 4} +filled_dict["four"] = 4 # β' τρόπος + +# Αφαίρεση κλειδιών από dictionary με del +del filled_dict["one"] # Αφαιρεί το κλειδί "one" από το filled_dict + +# Από την Python 3.5 μπορείς να χρησιμοποιήσεις και πρόσθετες επιλογές για unpacking +{'a': 1, **{'b': 2}} # => {'a': 1, 'b': 2} +{'a': 1, **{'a': 2}} # => {'a': 2} + + + +# τα Sets -όπως όλοι περιμένουμε- αποθηκεύουν σύνολα +empty_set = set() +# Αρχικοποιούμε ένα set με μερικές τιμές. Ναι, μοιάζει λίγο με dictionary, Sorry. +some_set = {1, 1, 2, 2, 3, 4} # some_set is now {1, 2, 3, 4} + +# Παρομοίως με τα κλειδιά του dictionary, τα στοιχεία ενός συνόλου πρέπει να είναι +# αμετάβλητα (immutable) +invalid_set = {[1], 1} # => Προκαλεί TypeError: unhashable type: 'list' +valid_set = {(1,), 1} + +# Προσθέτουμε άλλο ένα στοιχείο στο σύνολο +filled_set = some_set +filled_set.add(5) # το filled_set είναι τώρα {1, 2, 3, 4, 5} +# Τα σύνολα δεν έχουν διπλοτυπα αντικείμενα +filled_set.add(5) # το σύνολο παραμένει ίδιο {1, 2, 3, 4, 5} + +# το & κάνει την τομή δύο συνόλων. +other_set = {3, 4, 5, 6} +filled_set & other_set # => {3, 4, 5} + +# και το | την ένωση +filled_set | other_set # => {1, 2, 3, 4, 5, 6} + +# Η διαφορά συνόλων με το - +{1, 2, 3, 4} - {2, 3, 5} # => {1, 4} + +# Το ^ επιστρέφει τη συμμετρική διαφορά +{1, 2, 3, 4} ^ {2, 3, 5} # => {1, 4, 5} + +# Ελεγχος για το αν το δεξιά σύνολο είναι υπερσύνολο του δεξιού +{1, 2} >= {1, 2, 3} # => False + +# Ελεγχος για το αν το δεξιά σύνολο είναι υποσύνολο του δεξιού +{1, 2} <= {1, 2, 3} # => True + +# με το in κάνουμε έλεγχο ύπαρξης στοιχείο σε σετ +2 in filled_set # => True +10 in filled_set # => False + + + +#################################################### +## 3. Έλεγχος Ροής και Iterables +#################################################### + +# Φτιάχνουμε μία μεταβλητή +some_var = 5 + +# Εδώ έχουμε ένα if statement. Η στοίχιση είναι σημαντική στην Python! +# Η σύμβαση είναι να χρησιμοποιούμε 4 κενά, όχι tabs. +# Το παρακάτω τυπώνει "some_var is smaller than 10" +if some_var > 10: + print("some_var is totally bigger than 10.") +elif some_var < 10: # το (else if) -> elif μέρος είναι προαιρετικό. + print("some_var is smaller than 10.") +else: # και το else είναι προαιρετικό. + print("some_var is indeed 10.") + + +""" +τα for loops τρέχουν πάνω σε lists +το παρακάτω τυπώνει: + dog is a mammal + cat is a mammal + mouse is a mammal +""" +for animal in ["dog", "cat", "mouse"]: + # You can use format() to interpolate formatted strings + print("{} is a mammal".format(animal)) + +""" +το "range(number)" επιστρέφει ένα iterable με αριθμούς +από το μηδέν μέχρι τον δωσμένο αριθμό number (κλειστό/ανοικτό διάστημα) +Το παρακάτω τυπώνει: + 0 + 1 + 2 + 3 +""" +for i in range(4): + print(i) + +""" +το "range(lower, upper)" επιστρέφει ένα iterable με αριθμούς +από το lower εώς το upper (κλειστό/ανοικτό διάστημα) +το παρακάτω τυπώνει: + 4 + 5 + 6 + 7 +""" +for i in range(4, 8): + print(i) + +""" +το "range(lower, upper, step)" επιστρέφει ένα iterable με αριθμούς +από το lower μέχρι το upper, με βήμα step +αν δεν δώσουμε τιμή βήματος, το default βήμα είναι 1. +το παρακάτω τυπώνει: + 4 + 6 +""" +for i in range(4, 8, 2): + print(i) +""" + +τα While loops τρέχουν μέχρι μία συνθήκη να γίνει ψευδής. +το παρακάτω τυπώνει: + 0 + 1 + 2 + 3 +""" +x = 0 +while x < 4: + print(x) + x += 1 # Shorthand for x = x + 1 + +# Χειριζόμαστε εξαιρέσεις με ένα try/except block +try: + # Χρησιμοποιούμε το "raise" για να πετάξουμε ένα error + raise IndexError("This is an index error") +except IndexError as e: + pass # το Pass δεν κάνει τίποτα. Συνήθως κάνουμε ανάκτηση. +except (TypeError, NameError): + pass # Μπορούμε να χειριζόμαστε πολλές εξαιρέσεις μαζί, αν χρειαστεί +else: # Προαιρετικό στο try/except block. Πρέπει να ακολουθεί όλα τα except blocks + print("All good!") # τρέχει μόνο αν ο κώδικας στο try δεν προκαλεί εξαιρέσεις +finally: # Εκτελείται ό,τι και να γίνει + print("We can clean up resources here") + +# Αντί για try/finally για να καθαρίσουμε τους πόρους, μπορούμε να χρησιμοποιούμε το +# with expression as target: + pass to cleanup resources you can use a with statement +with open("myfile.txt") as f: + for line in f: + print(line) + +# Η Python προσφέρει μία θεμελιώδη αφαίρεση (abstraction) που λέγεται Iterable. +# iterable είναι ένα αντικείμενο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ακολουθία. +# Το αντικείμενο που επιστρέφει η συνάρτηση range, είναι ένα iterable. + +filled_dict = {"one": 1, "two": 2, "three": 3} +our_iterable = filled_dict.keys() +print(our_iterable) # => dict_keys(['one', 'two', 'three']). +# Αυτό είναι ένα αντικείμενο που υλοποιεί την iterable διεπαφή μας. + +# μπορούμε να τρέχουμε loops πάνω του. +for i in our_iterable: + print(i) # Prints one, two, three + +# Ωστόσο δεν μπορούμε να προσπελάσουμε τα στοιχεία του με index. +our_iterable[1] # προκαλεί a TypeError + +# Ένα iterable είναι ένα αντικείμενο που ξέρει πώς να δημιουργήσει έναν iterator. +our_iterator = iter(our_iterable) + +# Ο iterator μας είναι ένα αντικείμενο που μπορεί να θυμάται την κατάσταση όπως το διατρέχουμε. +# Παίρνουμε το επόμενο αντικείμενο με το "next()" +next(our_iterator) # => "one" + +# Διατηρεί την κατάσταση καθώς επαναλαμβάνουμε. +next(our_iterator) # => "two" +next(our_iterator) # => "three" + +# Όταν ο iterator έχει επιστρέψει όλα τα δεδομένα του, προκαλεί ένα μια εξαίρεση StopIteration. +next(our_iterator) # προκαλεί StopIteration + +# Μπορείς να πάρεις όλα τα αντικείμενα ενός iteratior καλώντας list() πάνω του. +list(filled_dict.keys()) # => Επιστρέφει ["one", "two", "three"] + + +#################################################### +## 4. Συναρτήσεις +#################################################### + +# Χρησιμποιούμε το "def" για να ορίσουμε νέες συναρτήσεις +def add(x, y): + print("x is {} and y is {}".format(x, y)) + return x + y # επιστρέφει τιμές με την εντολή return + +# Καλούμε συναρτήσεις με παραμέτρους +add(5, 6) # => τυπώνει "x is 5 and y is 6" και επιστρέφει 11 + +# Ένας άλλος τρόπος να καλέσεις συνάρτησει είναι με keyword arguments (ορίσματα λέξεις-κλειδιά) +add(y=6, x=5) # τα Keyword arguments μπορούν να δωθούν με οποιαδήποτε σειρά. + +# Μπορείς να ορίσεις συναρτήσεις που δέχονται μεταβλητό πλήθος ορισμάτων +def varargs(*args): + return args + +varargs(1, 2, 3) # => (1, 2, 3) + +# Μπορούμε να ορίσουμε και συναρτήσεις που δέχονται μεταβλητό πλήθος keyword arguments +def keyword_args(**kwargs): + return kwargs + +# Για να δούμε τι γίνεται αν την καλέσουμε +keyword_args(big="foot", loch="ness") # => {"big": "foot", "loch": "ness"} + + +# Μπορείς να κάνεις και τα δύο ταυτόχρονα αν θες +def all_the_args(*args, **kwargs): + print(args) + print(kwargs) +""" +all_the_args(1, 2, a=3, b=4) τυπώνει: + (1, 2) + {"a": 3, "b": 4} +""" + +# Όταν καλείς συναρτήσεις μπορείς να κάνεις και το αντίστροφο από args/kwargs! +# Χρησιμοποίησε το * για να επεκτείνεις tuples και χρησιμοποίησε το ** για να επεκτείλεις kwargs +args = (1, 2, 3, 4) +kwargs = {"a": 3, "b": 4} +all_the_args(*args) # ισοδύναμο με all_the_args(1, 2, 3, 4) +all_the_args(**kwargs) # ισοδύναμο με all_the_args(a=3, b=4) +all_the_args(*args, **kwargs) # ισοδύναμο με all_the_args(1, 2, 3, 4, a=3, b=4) + +# Επιστρέφουμε πλειάδα τιμών (με tuple assignments) +def swap(x, y): + return y, x # Επιστρέφει πολλές τιμές ως tuple χωρίς την παρένθεση + # (Σημ.: οι παρενθέσεις έχουν παραλειφθεί αλλά μπορούν να γραφούν) + +x = 1 +y = 2 +x, y = swap(x, y) # => x = 2, y = 1 +# (x, y) = swap(x,y) # Ξανά, οι παρενθέσεις έχουν παραληφθεί αλλά μπορούν να γραφούν + +# Εμβέλεια συναρτήσεων +x = 5 + +def set_x(num): + # Η τοπική μεταβλητή x δεν είναι η ίδια με την global μεταβλητή x + x = num # => 43 + print(x) # => 43 + +def set_global_x(num): + global x + print(x) # => 5 + x = num # η global μεταβλητή x τώρα είναι 6 + print(x) # => 6 + +set_x(43) +set_global_x(6) + + +# Η Python έχει πρώτης τάξης συναρτήσεις +def create_adder(x): + def adder(y): + return x + y + return adder + +add_10 = create_adder(10) +add_10(3) # => 13 + +# Αλλά έχει και anonymous συναρτήσεις. +(lambda x: x > 2)(3) # => True +(lambda x, y: x ** 2 + y ** 2)(2, 1) # => 5 + +# Υπάρχουν ενσωματωμένες συναρτήσεις μεγαλύτερης τάξης +list(map(add_10, [1, 2, 3])) # => [11, 12, 13] +list(map(max, [1, 2, 3], [4, 2, 1])) # => [4, 2, 3] + +list(filter(lambda x: x > 5, [3, 4, 5, 6, 7])) # => [6, 7] + +# Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε list comprehensions για ωραία maps και filters +# το List comprehension αποθηκεύει την έξοδο ως μία λίστα που μπορεί και η ίδια +# να είναι μια εμφωλευμένη λίστα +[add_10(i) for i in [1, 2, 3]] # => [11, 12, 13] +[x for x in [3, 4, 5, 6, 7] if x > 5] # => [6, 7] + +# Μπορείς επίσης να κατασκευάσεις set και dict comprehensions. +{x for x in 'abcddeef' if x not in 'abc'} # => {'d', 'e', 'f'} +{x: x**2 for x in range(5)} # => {0: 0, 1: 1, 2: 4, 3: 9, 4: 16} + + +#################################################### +## 5. Modules +#################################################### + +# Μπορείς να κάνεις import modules +import math +print(math.sqrt(16)) # => 4.0 + +# Μπορείς να πάρεις συγκεκριμένες συναρτήσεις από ένα module +from math import ceil, floor +print(ceil(3.7)) # => 4.0 +print(floor(3.7)) # => 3.0 + +# Μπορείς να κάνεις import όλες τις συναρτήσεις από ένα module. +# Προσοχή: δεν προτείνεται +from math import * + +# Μπορείς να δημιουργείς συντομογραφίες για τα ονόματα των modules +import math as m +math.sqrt(16) == m.sqrt(16) # => True + +# Τα Python modules είναι απλά αρχεία Python. Μπορείς να δημιουργήσεις τα δικά σου +# και να τα κάνεις import το όνομα του module είναι ίδιο με το όνομα του αρχείου + +# μπορείς να βρεις ποιες συναρτήσεις και γνωρίσματα ορίζονται στο module +import math +dir(math) + +# Αν έχεις ένα Python script με όνομα math.py στον ίδιο φάκελο με το τρέχον script +# το αρχείο math.py θα φορτωθεί και όχι το built-in Python module +# Αυτό συμβαίνει επειδή τα τοπικά αρχεία έχουν προτεραιότητα έναντι των built-in +# βιβλιοθηκών της Python + + +#################################################### +## 6. Κλάσεις - Classes +#################################################### + +# χρησιμοποιούμε το "class" statement για να δημιουργήσουμε μια κλάση +class Human: + + # Ένα γνώρισμα της κλάσης. Είναι κοινό για όλα τα στιγμιότυπα αυτής. + species = "H. sapiens" + + # Βασικός initializer, καλείται όταν δημιουργείται στιγμιότυπο της κλάσης. + # Σημ. οι διπλές κάτω παύλες πριν και μετά υποδηλώνουν αντικείμενα + # ή γνωρίσματα που χρησιμοποιούνται από την Python αλλά ζουν σε ελεγχόμενα από + # το χρήση namespaces. + # Μέθοδοι (ή αντικείμενα ή γνωρίσματα) σαν τα __init__, __str__, __repr__ κλπ + # είναι ειδικές μέθοδοι (λέγονται και dunder (double underscore) μέθοδοι) + # Δεν πρέπει να δηλώνεις δικές σου τέτοιες συναρτήσεις + def __init__(self, name): + # Εκχώρησε στο attribute name του object το όρισμα + self.name = name + + # Αρχικοποίησε την ιδιότητα + self._age = 0 + + # Μία μέθοδος στιγμιότυπου (instance method). Όλες οι μέθοδοι παίρνουν το + # "self" ως πρώτο όρισμα + def say(self, msg): + print("{name}: {message}".format(name=self.name, message=msg)) + + # Ακόμα μία instance method + def sing(self): + return 'yo... yo... microphone check... one two... one two...' + + # Μία μέθοδος κλάσεις είναι κοινή ανάμεσα σε όλα τα instances. + # Καλούνται με calling class ώς πρώτο όρισμα + @classmethod + def get_species(cls): + return cls.species + + # Μία στατική μέθοδος καλείται χωρίς αναφορά σε κλάση ή στιγμιότυπο + @staticmethod + def grunt(): + return "*grunt*" + + # Ένα property είναι ακριβώς σαν ένα getter. + # Μετατρέπει τη μέθοδο age σε ένα γνώρισμα (attribute) μόνο-για-ανάγνωση + # με το ίδιο όνομα. + # Δεν χρειάζεται να γράφουμε τετριμένους getters και setters στην Python όμως. + @property + def age(self): + return self._age + + # Αυτό επιτρέπει στο property να γίνει set + @age.setter + def age(self, age): + self._age = age + + # Αυτό επιτρέπει σε ένα property να διαγραφεί + @age.deleter + def age(self): + del self._age + + +# Όταν ο διερμηνέας της Python διαβάζει αρχείο πηγαίου κώδικα τον εκτελεί όλο. +# Αυτός ο έλεγχος του __name__ σιγουρεύει ότι αυτό το block κώδικα τρέχει μόνο +# αυτό το module είναι το κύριο πρόγραμμα (και όχι imported) +if __name__ == '__main__': + # Δημιουργούμε στιγμιότυπο κλάσης + i = Human(name="Ian") + i.say("hi") # "Ian: hi" + j = Human("Joel") + j.say("hello") # "Joel: hello" + # τα i και j είναι στιγμιότυπα του τύπου Human + + # Καλούμε τη μέθοδο της κλάσης + i.say(i.get_species()) # "Ian: H. sapiens" + # Αλλάζουμε το κοινό attribute των αντικειμένων της κλάσης + Human.species = "H. neanderthalensis" + i.say(i.get_species()) # => "Ian: H. neanderthalensis" + j.say(j.get_species()) # => "Joel: H. neanderthalensis" + + # Καλούμε τη static μέθοδο + print(Human.grunt()) # => "*grunt*" + + # Δεν μπορούμε να καλέσουμε τη στατική μέθοδο με ένα στιγμιότυπο + # επειδή το i.grunt() θα βάλει αυτόματα το self (δηλαδή το αντικείμενο i) ως όρισμα + print(i.grunt()) # => TypeError: grunt() takes 0 positional arguments but 1 was given + + # Ενημερώνουμε το property για αυτό το στγμιότυπο + i.age = 42 + # Παίρνουμε το property + i.say(i.age) # => "Ian: 42" + j.say(j.age) # => "Joel: 0" + # Διαγράφουμε το property + del i.age + # i.age # => αυτό θα προκαλούσε AttributeError + + +#################################################### +## 6.1 Κληρονομικότητα - Inheritance +#################################################### + +# Η κληρονομικότητα επιτρέπει σε νέες κλάσεις-παιδιά να οριστούν και να υιοθετήσουν +# μεθόδους και μεταβλητές από την κλάση-γονέα. + +# Χρησιμοποιώντας την κλάση Human που ορίστηκε πριν ως τη βασική κλάση (ή κλάση-γονέα) +# μπορούμε να ορίσουμε τις κλάσεις-παιδιά Superhero, που κληρονομεί μεταβλητές όπως +# "species", "name", και "age", καθώς και μεθόδους όπως "sing" και "grunt" +# από την κλάση Human, αλλά επίσης έχει τις δικές του ξεχωριστές ιδιότητες + +# Για να εκμεταλλευτείς το modularization κατά αρχείο, μπορείς να βάλεις την παραπάνω κλάση +# σε δικό της αρχείο, ας πούμε human.py + +# Για να κάνουμε import συναρτήσεις από άλλα αρχεία χρησιμοποιούμε το παρακάτω format +# from "filename-without-extension" import "function-or-class" + +from human import Human + + +# Προσδιόρισε την/τις parent class(es) ως παραμέτρους της κλάσης που ορίζεται +class Superhero(Human): + + # Αν η κλάση-παιδί πρέπει να κληρονομήσει όλους τους οεισμούς της κλάσης-γονέα + # χωρίς καμία αλλαγή, μπορείς απλά να γράψεις pass (και τίποτα άλλο) + # αλλά σε αυτή την περίπτωση είναι σχολιασμένο για να επιτρέψει τη δημιουργία + # ξεχωριστής κλάσης-παιδιού: + # pass + + # Η κλάση παιδί μπορεί να υπερφορτώσει (override) τα attributes της κλάσης από την οποία κληρονομεί + species = 'Superhuman' + + # Τα παιδιά αυτόματα, κληρονομούν τον constructo της κλάσης-γονέα + # συμπεριλαμβανομένων των ορισμάτων, αλλά μπορείς και να ορίσεις πρόσθετα ορίσματα + # ή ορισμούς και να κάνεις override τις μεθόδους, όπως τον constructor. + # Αυτός ο constructor κληρονομεί το όρισμα "name" από την κλάση Human και + # προσθέτει τα ορίσματα "superpower" και "movie": + def __init__(self, name, movie=False, + superpowers=["super strength", "bulletproofing"]): + + # πρόσθήκη επιπλέον attributes της κλάσης: + self.fictional = True + self.movie = movie + # έχετε το νου σας τις μεταβλητές (mutable) default τιμές, καθώς είναι κοινές + self.superpowers = superpowers + + # Η συνάρτηση "super" επιτρέπει την πρόσβαση στις μεθόδους της κλάσης-γονέα + # που είναι υπερφορτωμένες από το παιδί. Σε αυτή την περίπτωση τη μέθοδο __init__ + # Το παρακάτω καλεί τον constructor της κλάσης-γονέα: + super().__init__(name) + + # υπερφόρτωση της μεθόδου sing + def sing(self): + return 'Dun, dun, DUN!' + + # προσθήκη νέας μεθόδου που εφαρμόζεται σε στιγμιότυπα + def boast(self): + for power in self.superpowers: + print("I wield the power of {pow}!".format(pow=power)) + + +if __name__ == '__main__': + sup = Superhero(name="Tick") + + # Έλεγχος για το αν το στιγμιότυπο sup ανήκει στην κλάση Human + if isinstance(sup, Human): + print('I am human') + if type(sup) is Superhero: + print('I am a superhero') +# TODO: + # Παίρνουμε το Method Resolution search Order που χρησιμοποιούν οι getattr() και super() + # Αυτό το attribute είναι δυναμικό και μπορεί να ανανεωθεί + print(Superhero.__mro__) # => (<class '__main__.Superhero'>, + # => <class 'human.Human'>, <class 'object'>) + + # Καλούμε μέθοδο της κλάσης-γονέα, αλλά χρησιμοποιεί το δικό της attribute + print(sup.get_species()) # => Superhuman + + # Καλεί την υπερφορτωμένη μέθοδο + print(sup.sing()) # => Dun, dun, DUN! + + # Καλεί μέθοδο από την κλάση Human + sup.say('Spoon') # => Tick: Spoon + + # Καλεί μέθοδο που υπάρχει μόνο στην κλάση Superhero + sup.boast() # => I wield the power of super strength! + # => I wield the power of bulletproofing! + + # Κληρονομημένο class attribute + sup.age = 31 + print(sup.age) # => 31 + + # Attribute που υπάρχει μόνο στην μέσα στην κλάση Superhero + print('Am I Oscar eligible? ' + str(sup.movie)) + +#################################################### +## 6.2 Πολλαπλή Κληρονομικότητα - Multiple Inheritance +#################################################### + +# Ένας ακόμη ορισμός κλάσης +# bat.py +class Bat: + + species = 'Baty' + + def __init__(self, can_fly=True): + self.fly = can_fly + + # Αυτή η κλάση έχει επίσης μία μέθοδο say + def say(self, msg): + msg = '... ... ...' + return msg + + # Και τη δική της μέθοδο sonar + def sonar(self): + return '))) ... (((' + +if __name__ == '__main__': + b = Bat() + print(b.say('hello')) + print(b.fly) + + +# Και ορίζουμε μία ακόμα κλάση που κληρονομεί από τις κλάσεις Superhero και Bat +# superhero.py +from superhero import Superhero +from bat import Bat + +# Ας πούμε αυτή την κλάση Batman +class Batman(Superhero, Bat): + + def __init__(self, *args, **kwargs): + # Τυπικά γα να κληρονομήουμε attributes πρέπει να καλέσουμε τη super: + # super(Batman, self).__init__(*args, **kwargs) + # Ωστόσο έχουμε να κάνουμε με πολλαπλή κληρονομικότητα εδώ, και το super() + # δουλεύει μόνο με την αμέσως ανώτερη κλάση στην ιεραρχία. + # Οπότε, καλούμε ρητά την __init__ για όλους τους πρόγονους + # Η χρήση των *args και **kwargs επιτρέπει έναν καθαρό τρόπο για να περνάμε ορίσματα + # με κάθε κλάση-γονέα να "βγάζει μία φλούδα από το κρεμμύδι". + Superhero.__init__(self, 'anonymous', movie=True, + superpowers=['Wealthy'], *args, **kwargs) + Bat.__init__(self, *args, can_fly=False, **kwargs) + # υπερφορτώνουμε την τιμή του γνωρίσματος name + self.name = 'Sad Affleck' + + def sing(self): + return 'nan nan nan nan nan batman!' + + +if __name__ == '__main__': + sup = Batman() + + # + # Λάβε το Method Resolution search Order που χρησιμοποιείται από το getattr() και το super(). + # Αυτό το attribute είναι δυναμικό και μπορεί να ενημερωθεί + print(Batman.__mro__) # => (<class '__main__.Batman'>, + # => <class 'superhero.Superhero'>, + # => <class 'human.Human'>, + # => <class 'bat.Bat'>, <class 'object'>) + + # Καλεί την μέθοδο της κλάσης-πατέρα αλλά χρησιμοποιεί το attribute της δικής του κλάσης + print(sup.get_species()) # => Superhuman + + # Καλεί την υπερφορτωμένη μέθοδο + print(sup.sing()) # => nan nan nan nan nan batman! + + # Καλεί μέθοδο από την κλάση Human, επειδή μετράει η σειρά της κληρονομιάς + sup.say('I agree') # => Sad Affleck: I agree + + # Καλεί μέθοδο που ανήκει μόνο στον δεύτερο πρόγονο + print(sup.sonar()) # => ))) ... ((( + + # Attribute της κληρονομημένης κλάσης + sup.age = 100 + print(sup.age) # => 100 + + # Κληρονομούμενο attribute από τον δεύτερο πρόγονο του οποίου η default τιμή + # έχει υπερφορτωθεί. + print('Can I fly? ' + str(sup.fly)) # => Can I fly? False + + + +#################################################### +## 7. Προχωρημένα +#################################################### + +# Με τους Generators μπορείς να γράψεις τεμπέλικο κώδικα. +def double_numbers(iterable): + for i in iterable: + yield i + i +# Οι Generators είναι αποδοτικοί από άποψη μνήμης επειδή φορτώνουν μόνο τα δεδομένα +# που είναι αναγκαία για να επεξεργαστούμε την επόμενη τιμή του iterable. +# Αυτό μας επιτρέπει να κάνουμε πράξεις σε τιμές που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν +# απαγορευτικά μεγάλες. +for i in double_numbers(range(1, 900000000)): # το `range` είναι ένας generator. + print(i) + if i >= 30: + break + +# Όπως μπορείς να δημιουργήσεις list comprehension, έτσι μπορείς να δημιουργήσεις και +# generator comprehensions +values = (-x for x in [1,2,3,4,5]) +for x in values: + print(x) # τυπώνει -1 -2 -3 -4 -5 στο console/terminal + +# Μπορείς επίσης να μετατρέψεις ένα generator comprehension απευθείας σε λίστα. +values = (-x for x in [1,2,3,4,5]) +gen_to_list = list(values) +print(gen_to_list) # => [-1, -2, -3, -4, -5] + + +# Decorators +# σε αυτό το παράδειγμα το `beg` τυλίγει το `say`. Αν το say_please είναι True τότε +# θα αλλάξει το μήνυμα που επιστρέφεται. +from functools import wraps + + +def beg(target_function): + @wraps(target_function) + def wrapper(*args, **kwargs): + msg, say_please = target_function(*args, **kwargs) + if say_please: + return "{} {}".format(msg, "Please! I am poor :(") + return msg + + return wrapper + + +@beg +def say(say_please=False): + msg = "Can you buy me a beer?" + return msg, say_please + + +print(say()) # Can you buy me a beer? +print(say(say_please=True)) # Can you buy me a beer? Please! I am poor :( +``` + +## Έτοιμοι για περισσότερα? + +### Δωρεάν Online + +* [Automate the Boring Stuff with Python](https://automatetheboringstuff.com) +* [Ideas for Python Projects](http://pythonpracticeprojects.com) +* [The Official Docs](http://docs.python.org/3/) +* [Hitchhiker's Guide to Python](http://docs.python-guide.org/en/latest/) +* [Python Course](http://www.python-course.eu/index.php) +* [First Steps With Python](https://realpython.com/learn/python-first-steps/) +* [A curated list of awesome Python frameworks, libraries and software](https://github.com/vinta/awesome-python) +* [30 Python Language Features and Tricks You May Not Know About](http://sahandsaba.com/thirty-python-language-features-and-tricks-you-may-not-know.html) +* [Official Style Guide for Python](https://www.python.org/dev/peps/pep-0008/) +* [Python 3 Computer Science Circles](http://cscircles.cemc.uwaterloo.ca/) +* [Dive Into Python 3](http://www.diveintopython3.net/index.html) +* [A Crash Course in Python for Scientists](http://nbviewer.jupyter.org/gist/anonymous/5924718) diff --git a/el-gr/rust-gr.html.markdown b/el-gr/rust-gr.html.markdown new file mode 100644 index 00000000..79f210ac --- /dev/null +++ b/el-gr/rust-gr.html.markdown @@ -0,0 +1,339 @@ +--- +language: Rust +contributors: + - ["P1start", "http://p1start.github.io/"] + - ["Dimitri Kokkonis", "https://github.com/kokkonisd"] +filename: learnrust-gr.rs +lang: el-gr +--- + +_[ΣτΜ.: οι όροι "χαμηλό/υψηλό επίπεδο" αναφέρονται στην εγγύτητα μιας γλώσσας προγραμματισμού ή γενικότερα ενός +στοιχείου στην "μηχανή", ή το υλικό του υπολογιστή. Για παράδειγμα, η φράση "η C είναι μια γλώσσα χαμηλού επιπέδου" +αναφέρεται στο γεγονός ότι η C επιτρέπει άμεση και λεπτομερή διαχείρηση μνήμης, και πιο άμεσο έλεγχο του επεξεργαστή· +σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι η C έχει λιγότερες δυνατότητες, και γενικότερα δεν φέρει αρνητική σημασία.]_ + +Η Rust είναι μια γλώσσα προγραμματισμού ανεπτυγμένη από την Mozilla Research. +Συνδυάζει τον έλεγχο της απόδοσης χαμηλού επιπέδου με διευκολύνσεις και ασφάλεια υψηλού επιπέδου. + +Πετυχαίνει αυτούς τους στόχους χωρίς να χρειάζεται garbage collector ή runtime, το οποίο καθιστά δυνατή τη χρήση +βιβλιοθηκών της Rust ως αντικατάσταση της C. + +Η έκδοση 0.1 (η πρώτη της Rust) δημοσιεύθηκε τον Ιανουάριο του 2012, και για τα επόμενα 3 χρόνια η ανάπτυξή της +εξελίχθηκε τόσο γρήγορα που, μέχρι πρότινος, προτείνονταν η χρήση μη-σταθερών εκδόσεων (nightly builds) αντί σταθερών +εκδόσεων. + +Τις 15 Μαΐου 2015 δημοσιεύτηκε η εκδοχή 1.0 της Rust, με πλήρη εγγύηση συμβατότητας με προηγούμενες εκδοχές. Οι +μη-σταθερές εκδόσεις συνήθως περιλαμβάνουν γρηγορότερους χρόνους μεταγλώττισης και γενικότερες βελτιώσεις όσον αφορά +τον μεταγλωττιστή. Η μέθοδος [train release](https://www.plutora.com/blog/agile-release-train) χρησιμοποιείται, με +συστηματικές εκδόσεις να δημοσιεύονται κάθε έξι εβδομάδες. Η beta έκδοση της Rust 1.1 δημοσιεύθηκε ταυτοχρόνως με την +σταθερή έκδοση 1.0. + +Αν και η Rust είναι μια γλώσσα σχετικά χαμηλού επιπέδου, ο σχεδιασμός της περιλαμβάνει κάποιες έννοιες που συναντώνται +συνχότερα σε γλώσσες υψηλού επιπέδου. Αυτό καθιστά την Rust γρήγορη και αποδοτική αλλά επίσης εύκολη και προσβάσιμη. + + +```rust +// Αυτό είναι ένα σχόλιο. Τα σχόλια μίας γραμμής γράφονται έτσι... +// Και επεκτείνονται σε περισσότερες από μία γραμμές έτσι. + +/// Τα σχόλια documentation γράφονται έτσι, και υποστηρίζουν markdown. +/// # Παράδειγμα +/// +/// ``` +/// let five = 5 +/// ``` + +////////////////////// +// 1. Βασικές αρχές // +////////////////////// + +#[allow(dead_code)] +// Συναρτήσεις +// `i32` είναι ο τύπος που αντιστοιχεί στους 32-bit signed ακέραιους +fn add2(x: i32, y: i32) -> i32 { + // Έμεσα εννοούμενη επιστροφή του αποτελέσματος, χωρίς semicolon (;) + x + y +} + +#[allow(unused_variables)] +#[allow(unused_assignments)] +#[allow(dead_code)] +// Συνάρτηση main +fn main() { + // Αριθμοί // + + // Αμετάβλητη σύνδεση + let x: i32 = 1; + + // Καταλήξεις integer/float + let y: i32 = 13i32; + let f: f64 = 1.3f64; + + // Εξακρίβωση τύπου (type inference) + // Τις περισσότερες φορες ο μεταγλωττιστής της Rust μπορεί να εξακριβώσει τον τύπο μιας μεταβλητής, επομένως δεν + // χρειάζεται ο προγραμματιστής να τον δηλώνει ρητά. + // Σε αυτό το tutorial, οι τύποι δηλώνονται ρητά σε διάφορα σημεία, αλλά μόνο προκειμένου να είναι πιο ευανάγνωστος + // ο κώδικας. Ο μεταγλωττιστής μπορεί να το διαχειριστεί αυτόματα στις περισσότερες περιπτώσεις. + let implicit_x = 1; + let implicit_f = 1.3; + + // Πράξεις + let sum = x + y + 13; + + // Μη-αμετάβλητη αξία (με την έννοια ότι μπορεί να αλλάξει) + let mut mutable = 1; + mutable = 4; + mutable += 2; + + // Αλφαριθμητικά // + + // Σταθερά αλφαριθμητικά + let x: &str = "καλημέρα κόσμε!"; + + // Εκτύπωση αλφαριθμητικών + println!("{} {}", f, x); // 1.3 καλημέρα κόσμε! + + // A `String` – a heap-allocated string + let s: String = "καλημέρα κόσμε".to_string(); + + // Ένα κομμάτι αλφαριθμητικού (string slice) – μια μη-μεταβλητή οπτική γωνία προς ένα άλλο αλφαριθμητικό + // Το αλφαριθμητικό μπορεί να είναι στατικό όπως τα σταθερά αλφαριθμητικά, ή να περιλαμβάνεται σε ένα άλλο, + // δυναμικό αντικείμενο (σε αυτή την περίπτωση τη μεταβλητή `s`) + let s_slice: &str = &s; + + println!("{} {}", s, s_slice); // καλημέρα κόσμε καλημέρα κόσμε + + // Διανύσματα/πίνακες // + + // Πίνακας σταθερού μεγέθους + let four_ints: [i32; 4] = [1, 2, 3, 4]; + + // Δυναμικός πίνακας (διάνυσμα) + let mut vector: Vec<i32> = vec![1, 2, 3, 4]; + vector.push(5); + + // Ένα κομμάτι – μια μη-μεταβλητή οπτική γωνία προς ένα διάνυσμα ή πίνακα + // Είναι παρόμοιο με το κομμάτι αλφαριθμητικού που είδαμε προηγουμένως + let slice: &[i32] = &vector; + + // Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το `{:?}` για να εκτυπώσουμε κάτι σε στυλ debug + println!("{:?} {:?}", vector, slice); // [1, 2, 3, 4, 5] [1, 2, 3, 4, 5] + + // Tuples (πλειάδες) // + + // Ένα tuple είναι μια σταθερού μεγέθους σειρά από αξίες (πιθανά διαφορετικού τύπου) + let x: (i32, &str, f64) = (1, "καλημέρα", 3.4); + + // Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το `let` και ένα tuple για να δώσουμε πολλές αξίες σε πολλές μεταβλητές ταυτόχρονα + // (destructuring `let`) + let (a, b, c) = x; + println!("{} {} {}", a, b, c); // 1 καλημέρα 3.4 + + // Μπορούμε επίσης να επιλέξουμε ένα συγκεκριμένο στοιχείο από ένα tuple + println!("{}", x.1); // καλημέρα + + ////////////// + // 2. Τύποι // + ////////////// + + // Δομή + struct Point { + x: i32, + y: i32, + } + + let origin: Point = Point { x: 0, y: 0 }; + + // Μια δομή με ανώνυμα πεδία, ή αλλιώς μια `δομή tuple` (`tuple struct`) + struct Point2(i32, i32); + + let origin2 = Point2(0, 0); + + // Enum, όπως στην C + enum Direction { + Left, + Right, + Up, + Down, + } + + let up = Direction::Up; + + // Enum με πεδία + enum OptionalI32 { + AnI32(i32), + Nothing, + } + + let two: OptionalI32 = OptionalI32::AnI32(2); + let nothing = OptionalI32::Nothing; + + // Γενικότητα (genericity) // + + struct Foo<T> { bar: T } + + // Αυτό ορίζεται στην standard library ως `Option` + enum Optional<T> { + SomeVal(T), + NoVal, + } + + // Μέθοδοι // + + impl<T> Foo<T> { + // Οι μέθοδοι παίρνουν πάντα μια ρητή παράμετρο `self` + fn bar(&self) -> &T { // Δανειζόμαστε το self + &self.bar + } + fn bar_mut(&mut self) -> &mut T { // Δανειζόμαστε το self ως μη-αμετάβλητη αξία + &mut self.bar + } + fn into_bar(self) -> T { // Εδώ το self καταναλώνεται + self.bar + } + } + + let a_foo = Foo { bar: 1 }; + println!("{}", a_foo.bar()); // 1 + + // Χαρακτηρηστικά (traits) (γνωστά ως interfaces ή typeclasses σε άλλες γλώσσες) // + + trait Frobnicate<T> { + fn frobnicate(self) -> Option<T>; + } + + impl<T> Frobnicate<T> for Foo<T> { + fn frobnicate(self) -> Option<T> { + Some(self.bar) + } + } + + let another_foo = Foo { bar: 1 }; + println!("{:?}", another_foo.frobnicate()); // Some(1) + + ////////////////////////////////////////////////// + // 3. Αντιστοιχίσεις Μοτίβων (Pattern Matching) // + ////////////////////////////////////////////////// + + let foo = OptionalI32::AnI32(1); + match foo { + OptionalI32::AnI32(n) => println!("Είναι ένα i32: {}", n), + OptionalI32::Nothing => println!("Δεν είναι τίποτα!"), + } + + // Προχωρημένο pattern matching + struct FooBar { x: i32, y: OptionalI32 } + let bar = FooBar { x: 15, y: OptionalI32::AnI32(32) }; + + match bar { + FooBar { x: 0, y: OptionalI32::AnI32(0) } => + println!("Οι αριθμοί είναι μηδέν!"), + FooBar { x: n, y: OptionalI32::AnI32(m) } if n == m => + println!("Οι αριθμοί είναι οι ίδιοι"), + FooBar { x: n, y: OptionalI32::AnI32(m) } => + println!("Διαφορετικοί αριθμοί: {} {}", n, m), + FooBar { x: _, y: OptionalI32::Nothing } => + println!("Ο δεύτερος αριθμός δεν είναι τίποτα!"), + } + + ///////////////////// + // 4. Έλεγχος ροής // + ///////////////////// + + // Βρόγχοι `for` + let array = [1, 2, 3]; + for i in array.iter() { + println!("{}", i); + } + + // Διαστήματα + for i in 0u32..10 { + print!("{} ", i); + } + println!(""); + // Τυπώνει `0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 ` + + // Βρόγχοι `if` + if 1 == 1 { + println!("Τα μαθηματικά δουλεύουν!"); + } else { + println!("Ωχ όχι..."); + } + + // `if` ως έκφραση + let value = if true { + "καλό" + } else { + "κακό" + }; + + // Βρόγχοι `while` + while 1 == 1 { + println!("Το σύμπαν λειτουργεί κανονικά."); + // Μπορούμε να βγούμε από το βρόγχο με το `break` + break + } + + // Ατέρμονος βρόχγος + loop { + println!("Καλημέρα!"); + // Μπορούμε να βγούμε από το βρόγχο με το `break` + break + } + + ////////////////////////////////// + // 5. Ασφάλεια μνήμης & δείκτες // + ////////////////////////////////// + + // Δείκτης με ιδιοκτήτη – μόνο ένα αντικείμενο μπορεί να είναι ο "ιδιοκτήτης" αυτού του δείκτη ανά πάσα στιγμή + // Αυτό σημαίνει ότι μόλις το `Box` βγει εκτός πλαισίου (out of scope), ο δείκτης μπορεί να ελευθερωθεί με ασφάλεια + let mut mine: Box<i32> = Box::new(3); + *mine = 5; // Dereference του δείκτη + // Εδώ, το `now_its_mine` γίνεται ιδιοκτήτης του `mine`. Δηλαδή, το `mine` μετακινείται. + let mut now_its_mine = mine; + *now_its_mine += 2; + + println!("{}", now_its_mine); // 7 + // println!("{}", mine); // Αυτό παράγει λάθος κατά τη μεταγλώττιση διότι τώρα ο δείκτης ανοίκει στο `now_its_mine` + + // Reference (αναφορά) – ένας αμετάβλητος δείκτης που αναφέρεται σε άλλα δεδομένα + // Όταν μια αναφορά δίνεται σε μια αξία, λέμε πως η αξία έχει "δανειστεί". + // Όταν μια αξία δανείζεται αμετάβλητα, δεν μπορεί να είναι mutated (να μεταβληθεί) ή να μετακινηθεί. + // Ένας "δανεισμός" παραμένει ενεργός μέχρι την τελευταία χρήση της μεταβλητής που δανείζεται. + let mut var = 4; + var = 3; + let ref_var: &i32 = &var; + + println!("{}", var); // Αντίθετα με το `mine` προηγουμένως, η μεταβλητή `var` μπορεί ακόμα να χρησιμοποιηθεί + println!("{}", *ref_var); + // var = 5; // Αυτό παράγει λάθος κατά τη μεταγλώττιση γιατί η μεταβλητή `var` είναι δανεισμένη + // *ref_var = 6; // Το ίδιο εδώ, γιατί η `ref_var` αποτελεί αμετάβλητη αναφορά + ref_var; // Εντολή no-op (τίποτα δεν εκτελείται από τον επεξεργαστή), η οποία όμως μετράει ως χρήση και κρατά τον + // "δανεισμό" ενεργό + var = 2; // Η `ref_var` δεν χρησιμοποιείται από εδώ και στο εξής, άρα ο "δανεισμός" τελειώνει + + // Μεταβλητή αναφορά + // Όσο μια αξία είναι μεταβλητά δανεισμένη, παραμένει τελείως απροσβάσιμη. + let mut var2 = 4; + let ref_var2: &mut i32 = &mut var2; + *ref_var2 += 2; // Ο αστερίσκος (*) χρησιμοποιείται ως δείκτης προς την μεταβλητά δανεισμένη `var2` + + println!("{}", *ref_var2); // 6 , // Αν είχαμε `var2` εδώ θα προκαλούνταν λάθος μεταγλώττισης. + // O τύπος της `ref_var2` είναι &mut i32, άρα αποθηκεύει μια αναφορά προς μια αξία i32, όχι την αξία την ίδια. + // var2 = 2; // Λάθος μεταγλώττισης, γιατί η `var2` είναι δανεισμένη. + ref_var2; // Εντολή no-op (τίποτα δεν εκτελείται από τον επεξεργαστή), η οποία όμως μετράει ως χρήση και κρατά τον + // "δανεισμό" ενεργό +} +``` + +## Μάθετε περισσότερα + +Υπάρχουν πολλά ακόμα πράγματα να μάθει κανείς· αυτά είναι μόνο τα βασικά της Rust, που επιτρέπουν να καταλάβουμε το +βασικό τρόπο λειτουργίας της. Για να μάθετε περισσότερα για τη Rust, διαβάστε το [The Rust Programming +Language](http://doc.rust-lang.org/book/index.html) και επισκεφθείτε το subreddit [/r/rust](http://reddit.com/r/rust). +Οι άνθρωποι πίσω από το κανάλι #rust στο irc.mozilla.org είναι επίσης πάντα πρόθυμοι να βοηθήσουν τους αρχάριους. + +Μπορείτε επίσης να παίξετε με τη Rust χρησιμοποιώντας τους εξής online μεταγλωττιστές: + +- [Rust playpen](http://play.rust-lang.org) +- [Rust website](http://rust-lang.org) diff --git a/el-gr/vim-gr.html.markdown b/el-gr/vim-gr.html.markdown new file mode 100644 index 00000000..679a5488 --- /dev/null +++ b/el-gr/vim-gr.html.markdown @@ -0,0 +1,267 @@ +--- +category: tool +tool: vim +contributors: + - ["RadhikaG", "https://github.com/RadhikaG"] +filename: LearnVim.txt +lang: el-gr +--- + + +[Vim](http://www.vim.org) +To (Vi IMproved) είναι ένας κλώνος του δημοφιλούς vi editor για Unix. +Είναι ένας text editor σχεδιασμένος για ταχύτητα και αυξημένη παραγωγικότητα, +και υπάρχει σχεδόν σε όλα τα Unix-based συστήματα. Έχει διάφορα keybindings +(συντομεύσεις πλήκτρων) για να πλοηγούμαστε γρήγορα σε συγκεκριμένα σημεία ενός αρχείου, +καθώς και για γρήγορη επεξεργασία. + +## Τα βασικά της πλοήγησης στον Vim + +``` + vim <filename> # Άνοιξε το <filename> στον vim + :help <topic> # Άνοιξε το built-in βοήθημα για το <topic> αν υπάρχει + :q # Βγες από τον vim + :w # Αποθήκευσε το τρέχον αρχείο + :wq # Αποθήκευσε το τρέχον αρχείο και βγες από τον vim + ZZ # Αποθήκευσε το τρέχον αρχείο και βγες από τον vim + :q! # Βγες χωρίς αποθήκευση + # ! *αναγκάζει* το :q να εκτελεστεί, γι αυτό βγαίνει χωρίς saving + :x # Ίδιο με το wq αλλά πιο σύντομο + + u # Undo + CTRL+R # Redo + + h # Μετακινήσου κατά ένα χαρακτήρα αριστερά + j # Μετακινήσου μια γραμμή κάτω + k # Μετακινήσου μια γραμμή πάνω + l # Μετακινήσου μια γραμμή δεξιά + + Ctrl+B # Πήγαινε μία οθόνη πίσω + Ctrl+F # Πήγαινε μία οθόνη μπροστά + Ctrl+U # Πήγαινε μισή οθόνη πίσω + Ctrl+D # Πήγαινε μισή οθόνη μπροστά + + # Μετακινήσεις στην ίδια γραμμή + + 0 # Πήγαινε στην αρχή της γραμμής + $ # Πήγαινε στο τέλος της γραμμής + ^ # Πήγαινε στον πρώτο μη κενό χαρακτήρα της γραμμής + + # Αναζήτηση στο κείμενο + + /word # Υπογραμμίζει όλες τις εμφανίσεις της λέξης μετά τον cursor + ?word # Υπογραμμίζει όλες τις εμφανίσεις της λέξης πριν τον cursor + n # Μετακινεί τον cursor στην επόμενη εμφάνιση της λέξης + N # Μετακινεί τον cursor στην προηγούμενη εμφάνιση της λέξης + + :%s/foo/bar/g # άλλαξε το 'foo' σε 'bar' σε κάθε γραμμή του αρχείου + :s/foo/bar/g # άλλαξε το 'foo' σε 'bar' στην τρέχουσα γραμμή + + # Άλματα σε χαρακτήρες + + f<character> # Άλμα μπροστά και προσγείωση στο επόμενο <character> + t<character> # Άλμα μπροστά και προσγείωση αμέσως πριν το προηγούμενο <character> + + # Για παράδειγμα, + f< # Άλμα μπροστά και προσγείωση σε < + t< # Άλμα μπροστά και προσγείωση αμέσως πριν < + + # Μετακινήσεις κατά λέξεις + + w # Πήγαινε μια λέξη μπροστά + b # Πήγαινε μια λέξη πίσω + e # Πήγαινε στο τέλος της λέξης στην οποία είσαι + + # Άλλοι χαρακτήρες για να τριγυρνάμε + + gg # Πήγαινε στην αρχή του αρχείου + G # Πήγαινε στο τέλος του αρχείου + :NUM # Πήγαινε στη γραμμή με αριθμό NUM (οποιοσδήποτε αριθμός) + H # Πήγαινε στην κορυφή της σελίδας + M # Πήγαινε στην μέση της σελίδας + L # Πήγαινε στο κάτω άκρο της σελίδας +``` + +## Help docs: +Το Vim έχει built-in help documentation που μπορείς να δεις με `:help <topic>`. +Για παράδειγμα το `:help navigation` θα σου εμφανίσει documentation σχετικό με +το πως να πλοηγείσαι στο αρχείο! + +To `:help` μπορεί να χρησιμοποιηθεί και χωρίς option. Αυτό θα εμφανίσει το default +help dialog που σκοπεύει να κάνει το vim πιο προσιτό σε αρχάριους! + +## Modes: + +O Vim στηρίζεται στο concept των **modes**. + +- Command Mode - ο vim εκκινεί σε αυτό mode, χρησιμοποιείται για πλοήγηση και εντολές +- Insert Mode - χρησιμοποιείται για να κάνουμε αλλαγές στα αρχεία +- Visual Mode - χρησιμοποιείται για να υπογραμμίζουμε κείμενα και να κάνουμε διάφορα σε αυτά +- Ex Mode - χρησιμοποιείται για να πάμε στο κάτω μέρος με το ':' που δίνουμε εντολές + +``` + i # Βάζει το vim σε insert mode, πριν τη θέση cursor + a # Βάζει το vim σε insert mode, μετά τη θέση cursor + v # βάζει τον vim σε visual mode + : # Βάζει τον vim σε ex mode + <esc> # φεύγει από όποιο mode είμαστε και πάει σε command mode + + # Αντιγραφή-Επικόληση κειμένου + + y # Yank (κάνε copy) ό,τι είναι επιλεγμένο + yy # Yank την γραμμή στην οποία είσαι + d # διάγραψε ό,τι είναι επιλεγμένο + dd # Διάγραψε τη γραμμή στην οποία είσαι + p # Κάνε Paste το αντεγραμένο κείμενο μετά την θέση του cursor + P # Κάνε Paste το αντεγραμένο κείμενο πριν την θέση του cursor + x # Διάγραψε τον χαρακτήρα που είναι κάτω από τον cursor +``` + +## Η 'γραμματική' του Vim + +Μπορείς να σκεφτείς τον Vim ως ένα σύνολο εντολών +σε μορφή 'Verb-Modifier-Noun', όπου + +- Verb - η ενέργεια που θες να κάνεις +- Modifier - πώς κάνεις την ενέργεια +- Noun - το αντικείμενο που δέχεται την ενέργεια + +Μερικά παραδείγματα ''Ρημάτων', 'Modifiers' και 'Ουσιαστικών': + +``` + # 'Ρήματα' + + d # Διάγραψε + c # Άλλαξε + y # Yank (αντίγραψε) + v # Επίλεξε οπτικά + + # 'Modifiers' + + i # Μέσα + a # Γύρω + NUM # Αριθμός (NUM = οποιοσδήποτε αριθμός) + f # Ψάξε κάτι και πήγαινε εκεί που βρίσκεται + t # Ψάξε κάτι και πήγαινε πριν από εκεί που βρίσκεται + / # Βρες κάποιο string μετά από τον cursor + ? # Βρες κάποιο string πριν τον cursor + + # 'Ουσιαστικά' + + w # Λέξη + s # Πρόταση + p # Παράγραφος + b # Block + + # Δείγματα 'προτάσεων' ή εντολών + + d2w # Διάγραψε 2 λέξεις + cis # Άλλαξε μέσα στην πρώταση + yip # Αντίγραψε την παράγραφο στην οποία βρίσκεσαι + ct< # Άλλαξε σε < + # Άλλαξε το κείμενο από το οποίο είσαι πριν το επόμενο bracketChange the text from where you are to the next open bracket + d$ # Διάγραψε μέχρι το τέλος της γραμμής +``` + +## Μερικά shortcuts και κόλπα + + <!--TODO: Βάλτε κι άλλα!--> +``` + > # Στοίχισε προς τα δεξιά την επιλογή σου κατά ένα block + < # Στοίχισε προς τα αριστερά την επιλογή σου κατά ένα block + :earlier 15m # Κάνε το αρχείο όπως ήταν πριν 15 λεπτά + :later 15m # Ακύρωση για την παραπάνω εντολή + ddp # Αντάλλαξε τις θέσεις διαδοχικών γραμμών + . # Επανάλαβε την προηγούμενη ενέργεια + :w !sudo tee % # Σώσε το τρέχον αρχείο ως root + :set syntax=c # Κάνε syntax highlighting για τη γλώσσα c + :sort # Ταξινόμησε όλες τις γραμμές + :sort! # Ταξινόμησε ανάποδα όλες τις γραμμές (αύξουσα σειρά) + :sort u # Ταξινόμησε όλες τις γραμμές και διάγραψε τις διπλές γραμμές + ~ # Άλλαξε τα κεφαλαία σε μικρά στο επιλεγμένο κείμενο + u # Το επιλεγμένο κείμενο να γίνει πεζά γράμματα + U # Το επιλεγμένο κείμενο να γίνει κεφαλαία γράμματα + + # Fold text + zf # Διπλώνει (συμπιέζει τις γραμμές σε μία) το επιλεγμένο κείμενο + zo # Ξεδιπλώνει το επιλεγμένο fold + zc # Κλείνει το επιλεγμένο fold + zR # Ανοίγει όλα τα folds + zM # Κλείνει όλα τα folds +``` + +## Macros + +Τα macros βασικά είναι καταγραφή ενεργειών. +Όταν ξεικάς να καταγράφεις ένα macro καταγράφονται **όλες** οι ενέργεις και οι +εντολές που χρησιμοποιείς, μέχρι να σταματήσεις την καταγραφή. Όταν καλείς ένα macro, +εκτελείται πάλι η ίδια σειρά από ενέργειες και εντολές στο επιλεγμένο κείμενο. + +``` + qa # Ξεκίνα να καταγράφεις ένα macro που θα ονομαστεί 'a' + q # Σταμάτα την καταγραφή + @a # Τρέξε το macro +``` + +### Configuring ~/.vimrc + +Το αρχείο .vimrc μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να κάνεις configure το Vim στο startup. + +Εδώ βλέπουμε δείγμα ενός ~/.vimrc file: + +``` +" Example ~/.vimrc +" 2015.10 + +" Required for vim to be iMproved +set nocompatible + +" Determines filetype from name to allow intelligent auto-indenting, etc. +filetype indent plugin on + +" Enable syntax highlighting +syntax on + +" Better command-line completion +set wildmenu + +" Use case insensitive search except when using capital letters +set ignorecase +set smartcase + +" When opening a new line and no file-specific indenting is enabled, +" keep same indent as the line you're currently on +set autoindent + +" Display line numbers on the left +set number + +" Indentation options, change according to personal preference + +" Number of visual spaces per TAB +set tabstop=4 + +" Number of spaces in TAB when editing +set softtabstop=4 + +" Number of spaces indented when reindent operations (>> and <<) are used +set shiftwidth=4 + +" Convert TABs to spaces +set expandtab + +" Enable intelligent tabbing and spacing for indentation and alignment +set smarttab +``` + +### Αναφορές + +[Vim | Home](http://www.vim.org/index.php) + +`$ vimtutor` + +[A vim Tutorial and Primer](https://danielmiessler.com/study/vim/) + +[What are the dark corners of Vim your mom never told you about? (Stack Overflow thread)](http://stackoverflow.com/questions/726894/what-are-the-dark-corners-of-vim-your-mom-never-told-you-about) + +[Arch Linux Wiki](https://wiki.archlinux.org/index.php/Vim) |