diff options
Diffstat (limited to 'el-gr')
| -rw-r--r-- | el-gr/bash-gr.html.markdown | 2 | ||||
| -rw-r--r-- | el-gr/ocaml-gr.html.markdown | 381 | ||||
| -rw-r--r-- | el-gr/python-gr.html.markdown | 1031 | ||||
| -rw-r--r-- | el-gr/rust-gr.html.markdown | 340 | ||||
| -rw-r--r-- | el-gr/vim-gr.html.markdown | 267 |
5 files changed, 2020 insertions, 1 deletions
diff --git a/el-gr/bash-gr.html.markdown b/el-gr/bash-gr.html.markdown index 2989969d..239beaa4 100644 --- a/el-gr/bash-gr.html.markdown +++ b/el-gr/bash-gr.html.markdown @@ -8,7 +8,7 @@ lang: el-gr --- Η λέξη «bash» είναι ένα από τα ονόματα του unix shell (τερματικός), το οποίο -διανέμεται επίσης ως προεπιλεγμένος τερματικός για το λειτουργικό σύστημα GNU, τα Linux και τα Mac OS X. +διανέμεται επίσης ως προεπιλεγμένος τερματικός για το λειτουργικό σύστημα GNU, τα Linux και τα macOS. Σχεδόν όλα τα παραδείγματα που ακολουθούν μπορούν να αποτελέσουν μέρος ενός προγράμματος τερματικού (shell script) ή να εκτελεσθούν απευθείας από τον τερματικό. diff --git a/el-gr/ocaml-gr.html.markdown b/el-gr/ocaml-gr.html.markdown new file mode 100644 index 00000000..9a15b2d3 --- /dev/null +++ b/el-gr/ocaml-gr.html.markdown @@ -0,0 +1,381 @@ +--- +language: OCaml +filename: learnocaml-gr.ml +contributors: + - ["Daniil Baturin", "http://baturin.org/"] +translators: + - ["Chariton Charitonidis", "https://github.com/haritonch"] +lang: el-gr +--- + +Η OCaml είναι μία strictly evaluated συναρτησιακή γλώσσα με κάποια στοιχεία +προστακτικού προγραμματισμού. + +Μαζί με την StandardML και τις διαλέκτους της, ανήκει στην οικογένεια ML γλωσσών. +Η F# είναι επίσης αρκετά επιρρεασμένη από την OCaml. + +Ακριβώς όπως η StandardML, η OCaml διαθέτει έναν interpreter, που μπορεί να +χρησιμοποιηθεί διαδραστικά, αλλά και έναν compiler. +Το εκτελέσιμο αρχείο του interpreter κανονικά έχει το όνομα "ocaml" και ο compiler +έχει το όνομα "ocamlopt". +Υπάρχει και ένας bytecode compiler "ocamlc", αλλά δεν υπάρχουν πολλοί λόγοι να το +χρησιμοποιήσει κάποιος. + +Είναι ισχυρά και στατικά τυποποιημένη. Παρ'όλα αυτά , δεν χρειάζεται ο +προγραμματιστής να δηλώνει τους τύπους, καθώς συμπερασμός τύπων γίνεται με τον +αλγόριθμο του συστήματος τύπων Hindley-Milner. Αυτό κάνει τις δηλώσεις τύπων μη +αναγκαίες στις περισσότερες περιπτώσεις, αλλά μπορεί να είναι δύσκολο στην αρχή. + +Όταν είμαστε στο toplevel της OCaml (read-eval-print-loop), η OCaml τυπώνει τον +τύπο που συμπεραίνει όταν εισάγουμε μια έκφραση. + +``` +# let inc x = x + 1 ;; +val inc : int -> int = <fun> +# let a = 99 ;; +val a : int = 99 +``` +Για ένα source αρχείο μπορούμε να χρησιμοποιούμε την εντολή +"ocamlc -i /path/to/file.ml" στο terminal για να τυπώσει όλα τα ονόματα και +τους τύπους. + +``` +$ cat sigtest.ml +let inc x = x + 1 +let add x y = x + y + +let a = 1 + +$ ocamlc -i ./sigtest.ml +val inc : int -> int +val add : int -> int -> int +val a : int +``` + +Σημειώστε ότι τα type signatures των συναρτήσεων με πολλά ορίσματα είναι +γραμμένα σε curried form. Μια συνάρτηση με πολλά ορίσματα μπορεί να +αναπαρασταθεί ως σύνθεση συναρτήσεων με μόνο ένα όρισμα. +Η "f(x,y) = x + y" από το παράδειγμα, όταν εφαρμόζεται στα ορίσματα 2 και 3 +είναι ισοδύναμη με την εφαρμογή της "f0(y) = 2 + y" στο 3. Γι' αυτό έχει τύπο +"int -> int -> int". + + +```ocaml +(*** Comments ***) + +(* Τα σχόλια περικλείονται σε (* και *). Μπορούν να είναι και εμφωλευμένα *) + +(* Δεν υπάρχει ειδικό σύμβολο για σχόλια μιας γραμμής *) + + +(*** Μεταβλητές και Συναρτήσεις ***) + +(* Οι εκφράσεις διαχωρίζονται από διπλό semicolon, ";;". + Σε πολλές περιπτώσεις είναι περιττό, αλλά εδώ θα το χρησιμοποιούμε σε + κάθε έκφραση για ευκολότερο copy-paste στο interpreter shell. + Το να χρησιμοποιούμε περιττά ;; σε αρχεία κώδικα θεωρείται συνήθως + κακό στυλιστικά. *) + +(* Οι δηλώσεις μεταβλητών και συναρτήσεων χρησιμοποιούν το keyword "let" *) +let x = 10 ;; + +(* Η OCaml επιτρέπει χαρακτήρες μονών εισαγωγικών σε identifiers. + το μονό εισαγωγικό δεν έχει κάποια σημασία σε αυτή την περίπτωση, + χρησιμοποιείται συνήθως σε περιπτώσεις που σε άλλες γλώσσες χρησιμοποιούμε + ονόματα όπως "foo_tmp". *) +let foo = 1 ;; +let foo' = foo * 2 ;; + +(* Από τη στιγμή που ο compiler της OCaml συμπεραίνει τους τύπους αυτόματα, + κανονικά δεν χρειάζεται να δηλώνουμε ρητά τον τύπο ορισμάτων. Παρ'όλα αυτά + μπορούμε να το κάνουμε αν θέλουμε ή χρειάζεται *) +let inc_int (x: int) : int = x + 1 ;; + +(* Μία από αυτές τις περιπτώσεις που είναι αναγκαίο να δηλώσουμε ρητά τύπους + είναι για να λύσουμε την αμφισημία μεταξύ δύο record types που έχουν πεδία με + όμοια ονόματα. Η εναλλακτική είναι να βάλουμε αυτούς τους τύπους σε modules, + αλλά και τα δύο αυτά θέματα είναι εκτός του σκοπού αυτού το μαθήματος. *) + +(* Πρέπει να δηλώνουμε ότι μία συνάρτηση είναι αναδρομική με "rec". *) +let rec factorial n = + if n = 0 then 1 + else n * factorial (n-1) +;; + +(* H εφαρμογή συναρτήσεων συνήθως δεν χρειάζεται παρενθέσεις γύρω από ορίσματα *) +let fact_5 = factorial 5 ;; + +(* ...εκτός αν τα ορίσματα είναι εκφράσεις *) +let fact_4 = factorial (5-1) ;; +let sqr2 = sqr (-2) ;; + +(* Κάθε συνάρητση πρέπει να έχει τουλάχιστον ένα όρισμα. + Από τη στιγμή που κάποιες συναρτήσεις, από τη φύση τους, δεν παίρνουν κάποιο + όρισμα, υπάρχει ο τύπος "unit" που έχει μόνο μία τιμή, + την οποία γράφουμε ως "()". *) +let print_hello () = print_endline "hello world" ;; + +(* Προσέχετε ότι πρέπει να γράφουμε το "()" ως όρισμα και όταν την καλούμε. *) +print_hello () ;; + +(* Το να καλούμε μια συνάρτηση με λιγότερα ορίσματα από όσα δέχεται + δεν προκαλεί πρόβλημα, απλά παράγει μια νέα συνάρτηση. *) +let make_inc x y = x + y ;; (* make_inc is int -> int -> int *) +let inc_2 = make_inc 2 ;; (* inc_2 is int -> int *) +inc_2 3 ;; (* Αποτιμάται σε 5 *) + +(* Μπορούμε να χρησιμοποιούμε πολλές εκφράσεις στο σώμα μιας συνάρτησης. + Η αποτίμηση της τελευταίας έκφρασης είναι η τιμή που επιστρέφει η συνάρτηση. + Όλες οι ενδιάμεσες εκφράσεις πρέπει να είναι τύπου "unit". + Αυτό είναι ιδιαίτερα χρήσιμο όταν γράφουμε σε προστακτικό στυλ, η απλούστερη + μορφή αυτού είναι η εισαγωγή ενός debug print. *) +let print_and_return x = + print_endline (string_of_int x); + x +;; + +(* Ως συναρτησιακή γλώσσα η OCaml δεν έχει "procedures" (διαδικασίες). + Κάθε συνάρτηση πρέπει να επιστρέφει κάτι. Οπότε, συναρτήσεις που δεν + επιστρέφουν κάτι και καλούνται μόνο για τις παρενέργειες τους, + όπως η print_endline, επιστρέφουν τιμή τύπου "unit". *) + + +(* Οι ορισμοί μπορούν να γίνουν αλυσιδωτά με τη δομή "let ... in". + Αυτό είναι περίπου το ίδιο με το να αναθέτουμε τιμές σε πολλές μεταβλητές + πριν τις χρησιμοποιήσουμε σε εκφράσεις σε προστακτικές γλώσσες. *) +let x = 10 in +let y = 20 in +x + y ;; + +(* Εναλλακτικά μπορούμε να χρησιμποιούμε τη δομή "let ... and ... in". + Αυτό είναι εξαιρετικά χρήσιμο για αμοιβαία αποκλειόμενες συναρτήσεις, + όπυ με "let .. in", ο compiler θα παραπονιόταν για unbound values *) +let rec + is_even = function + | 0 -> true + | n -> is_odd (n-1) +and + is_odd = function + | 0 -> false + | n -> is_even (n-1) +;; + +(* Οι ανώνυμες συναρτήσεις χρησιμοποιούν την εξής σύνταξη: *) +let my_lambda = fun x -> x * x ;; + +(*** Τελεστές ***) + +(* Δεν υπάρχει ιδιαίτερη διάκριση ανάμεσα σε τελεστές και συναρτήσεις. + Κάθε τελεστής μπορεί να κληθεί ως συνάρτηση. *) + +(+) 3 4 (* Same as 3 + 4 *) + +(* Υπάρχει ένας αριθμός built-in τελεστών. Ένα ασυνήθιστο χαρακτηριστικό είναι + ότι η OCaml δεν μπορεί να κάνει έμμεση μετατροπή τύπων + ανάμεσα σε ακεραίους και floats, επίσης, χρησιμοποιεί διαφορετικούς τελεστές + για τους floats (αριθμούς κινητής υποδιαστολής) *) +12 + 3 ;; (* Πρόσθεση ακεραίων. *) +12.0 +. 3.0 ;; (* Πρόσθεση κινητής υποδιαστολής. *) + +12 / 3 ;; (* Διαίρεση ακεραίων. *) +12.0 /. 3.0 ;; (* Διαίρεση κινητής υποδιαστολής. *) +5 mod 2 ;; (* Υπόλοιπο. *) + +(* Το ενός-ορίσματος μείον είναι αξιοσημείωτη εξαίρεση, είναι πολυμορφικό. + Ωστόσο, έχει καθαρές μορφές ακεραίων και float. *) +- 3 ;; (* Πολυμορφικό, ακέραιοι *) +- 4.5 ;; (* Πολυμορφικό, float *) +~- 3 (* Μόνο για integer *) +~- 3.4 (* Type error *) +~-. 3.4 (* Μόνο για float *) + +(* Μπορούμε να ορίζουμε δικούς μας τελεστές ή να ξανα-ορίσουμε υπάρχοντες. + Σε αντίθεση με την SML ή τη Haskell, μόνο ορισμένα σύμβολα μπορούν να + χρησιμοποιηθούν για ονόματα τελεστών και το πρώτο σύμβολο ορίζει την + επιμεριστικότητα και προτεραιότητα πράξεων. *) +let (+) a b = a - b ;; (* και καλή τύχη στον επόμενο... *) + +(* Πιο χρήσιμο: ένας τελεστής αντιστρόφου για floats. + οι τελεστές ενός-ορίσματος πρέπει να ξεκινούν με "~". *) +let (~/) x = 1.0 /. x ;; +~/4.0 (* = 0.25 *) + + +(*** Built-in δομές δεδομένων ***) + +(* Οι λίστες περικλείονται από αγκύλες και τα στοιχεία τους + διαχωρίζονται με semicolons. *) +let my_list = [1; 2; 3] ;; + +(* Οι tuples (προαιρετικά) περικλείονται από παρενθέσεις, τα στοιχεία τους + διαχωρίζονται με κόμματα. *) +let first_tuple = 3, 4 ;; (* Έχει τύπο "int * int". *) +let second_tuple = (4, 5) ;; + +(* Συνέπεια: αν προσπαθήσεουμε να διαχωρίσουμε τα στοιχεία μιας λίστας + με κόμματα, θα πάρουμε μια λίστα με ένα tuple ως στοιχείο. + Μπορεί να την πατήσουμε εύκολα έτσι. *) +let bad_list = [1, 2] ;; (* Becomes [(1, 2)] *) + +(* Μπρούμε να προσπελάσουμε στοιχεία μιας λίστας με τη συνάρτηση List.nth. *) +List.nth my_list 1 ;; + +(* Yπάρχουν συναρτήσεις ανώτερης τάξης για λίστες, όπως οι map και filter. *) +List.map (fun x -> x * 2) [1; 2; 3] ;; +List.filter (fun x -> x mod 2 = 0) [1; 2; 3; 4] ;; + +(* Μπορούμε να προσθέτουμε στοιχεία στην αρχή μιας λίστας με τον + constructor "::", συνήθως αναφέρεται ως "cons". *) +1 :: [2; 3] ;; (* Αποτέλεσμα: [1; 2; 3] *) + +(* Οι πίνακες Arrays περικλείονται από [| |] *) +let my_array = [| 1; 2; 3 |] ;; + +(* Προσπελαύνουμε στοιχεία ενός πίνακα ως εξής: *) +my_array.(0) ;; + + +(*** Strings και Χαρακτήρες ***) + +(* Χρησιμοποιούμε διπλά εισαγωγικά για τα string literals. *) +let my_str = "Hello world" ;; + +(* Μονά εισαγωγικά για τα literals χαρακτήρων. *) +let my_char = 'a' ;; + +(* Τα μονά και τα διπλά εισαγωγικά δεν είναι ισοδύναμα. *) +let bad_str = 'syntax error' ;; (* Syntax error. *) + +(* Αυτό μας δίνει ένα string με έναν χαρακτήρα και όχι εναν χαρακτήρα. *) +let single_char_str = "w" ;; + +(* Τα strings παρατίθενται με τον τελεστή "^". *) +let some_str = "hello" ^ "world" ;; + +(* Τα strings δεν είναι πίνακες από χαρακτήρες όπως στην C. + Δεν μπορούμε να ανακατεύουμε strings με χαρακτήρες σε εκφράσεις. + Μπορούμε να μετατρέπουμε χαρακτήρες σε strings με "String.make 1 my_char". + Υπάρχουν πιο βολικές συναρτήσεις για αυτό το σκοπό σε πρόσθετες βιβλιοθήκες, + όπως η Core.Std που μπορεί να μην έχουν εγκατασταθεί/φορτωθεί by default. *) +let ocaml = (String.make 1 'O') ^ "Caml" ;; + +(* Υπάρχει και μια συνάρτηση printf. *) +Printf.printf "%d %s" 99 "bottles of beer" ;; + +(* Υπάρχουν και συναρτήσεις read/write χωρίς μορφοποίηση. *) +print_string "hello world\n" ;; +print_endline "hello world" ;; +let line = read_line () ;; + + +(*** User-defined τύποι δεδομένων ***) + +(* Μπορούμε να ορίζουμε τύπους δεδομένων με τη δομή "type some_type". + Όπως σε αυτό τον άχρηστο τύπο που αντιγράφει τους ακεραίους: *) +type my_int = int ;; + +(* Πιο ενδιαφέροντες τύποι περιλαμβάνουν τους λεγόμενους type constructors. + Αυτοί πρέπει να ξεκινούν με κεφαλαίο γράμμα. *) +type ml = OCaml | StandardML ;; +let lang = OCaml ;; (* Έχει τύπο "ml". *) + +(* Οι type constructors δε χρειάζεται να είναι κενοί. *) +type my_number = PlusInfinity | MinusInfinity | Real of float ;; +let r0 = Real (-3.4) ;; (* Έχει τύπο "my_number". *) + +(* Μπορούν να χρησιμοποιηθούν για πολυμορφική αριθμιτική *) +type number = Int of int | Float of float ;; + +(* Σημείο στο επίπεδο, βασικά ένα tuple περιορισμένου συγκεκριμένου τύπου *) +type point2d = Point of float * float ;; +let my_point = Point (2.0, 3.0) ;; + +(* Οι τύποι μπορούν να είναι παραμετροποιημένοι, όπως σε αυτόν τον τύπο για + λίστες λίστών με οτιδήποτε τύπου στοιχεία. Το 'a μπορεί να αντικατασταθεί από + οποιονδήποτε τύπο. *) +type 'a list_of_lists = 'a list list ;; +type int_list_list = int list_of_lists ;; + +(* Οι τύποι μπορούν επίσης να ορίζονται αναδρομικά. Σαν αυτόν εδώ τον τύπο που + είναι ανάλογος της built in λίστας από ακεραίους. *) +type my_int_list = EmptyList | IntList of int * my_int_list ;; +let l = IntList (1, EmptyList) ;; + + +(*** Ταίριασμα Προτύπων - Pattern Matching ***) + +(* Το ταίριασμα προτύπων είναι κάπως σαν το switch statement σε προστακτικές + γλώσσες προγραμματισμού, αλλά παρέχει πολύ μεγαλύτερη εκφραστική ισχύ. + + Παρόλο που φαίνεται περίπλοκο, στην πραγματικότητα είναι απλώς ταίριασμα + ενός ορίσματος με μια συγκεκριμένη τιμή, ένα κατηγόρημα ή έναν type constructor + Το σύστημα τύπων είναι αυτό που το κάνει τόσο ισχυρό. *) + +(** Ταίριασμα με ακριβείς τιμές. **) + +let is_zero x = + match x with + | 0 -> true + | _ -> false (* Το "_" σημαίνει "οτιδήποτε άλλο". *) +;; + +(* Εναλλακτικά μπορούμε να χρησιμοποιούμε το keyword "function". *) +let is_one = function +| 1 -> true +| _ -> false +;; + +(* Ταίριασμα με κατηγορήματα, γνωστό και ως "guarded pattern matching". *) +let abs x = + match x with + | x when x < 0 -> -x + | _ -> x +;; + +abs 5 ;; (* 5 *) +abs (-5) ;; (* 5 πάλι *) + +(** Ταίριασμα με type constructors **) + +type animal = Dog of string | Cat of string ;; + +let say x = + match x with + | Dog x -> x ^ " says woof" + | Cat x -> x ^ " says meow" +;; + +say (Cat "Fluffy") ;; (* "Fluffy says meow". *) + +(** Διάσχιση δομών δεδομένων με ταίριασμα προτύπων **) + +(* Οι αναδρομικοί τύποι μπορούν να διασχιστούν εύκολα με ταίριασμα προτύπων. + Ας δούμε πώς μπορούμε να διασχίσουμε μια λίστα. + Παρόλο που το built-in cons ("::") μοιάζει με infix τελεστή, + στην πραγματικότητα είναι ένας type constructor και μπορεί να + ταιριαστεί όπως όλοι οι type constructors. *) +let rec sum_list l = + match l with + | [] -> 0 + | head :: tail -> head + (sum_list tail) +;; + +sum_list [1; 2; 3] ;; (* Αποτιμάται σε 6 *) + +(* Η built-in συνταξη των cons εμποδίζει τη δομή λίγο, γι αυτό θα φτιάξουμε + το δικό μας τύπο λίστας για την παρουσίαση. *) +type int_list = Nil | Cons of int * int_list ;; +let rec sum_int_list l = + match l with + | Nil -> 0 + | Cons (head, tail) -> head + (sum_int_list tail) +;; + +let t = Cons (1, Cons (2, Cons (3, Nil))) ;; +sum_int_list t ;; +``` + +## Περισσότερα για την OCaml + +* Επισκεφθείτε την επίσημη σελίδα της OCaml για να κατεβάσετε τον compiler και να διαβάσετε το documentation: <http://ocaml.org/> +* Δοκιμάστε διαδραστικά μαθήματα και έναν web-based interpreter από την OCaml Pro: <http://try.ocamlpro.com/> diff --git a/el-gr/python-gr.html.markdown b/el-gr/python-gr.html.markdown new file mode 100644 index 00000000..203c6e78 --- /dev/null +++ b/el-gr/python-gr.html.markdown @@ -0,0 +1,1031 @@ +--- +language: Python +contributors: + - ["Louie Dinh", "http://pythonpracticeprojects.com"] + - ["Steven Basart", "http://github.com/xksteven"] + - ["Andre Polykanine", "https://github.com/Oire"] + - ["Zachary Ferguson", "http://github.com/zfergus2"] + - ["evuez", "http://github.com/evuez"] + - ["Rommel Martinez", "https://ebzzry.io"] + - ["Roberto Fernandez Diaz", "https://github.com/robertofd1995"] +filename: learnpython-gr.py +lang: el-gr +--- + +Η Python δημιουργήθηκε από τον Guido van Rossum στις αρχές των 90s. Πλέον είναι μία από τις πιο +δημοφιλείς γλώσσες. Ερωτευεται κανείς την python για τη συντακτική της απλότητα. +Βασικά είναι εκτελέσιμος ψευδοκώδικας. + +Το Feedback είναι πάντα δεκτό! Μπορείτε να με βρείτε στο [@haritonaras](http://twitter.com/haritonaras) +ή τον αρχικό συγγραφέα στο [@louiedinh](http://twitter.com/louiedinh) ή στο +louiedinh [at] [google's email service] + +Σημείωση: Το παρόν άρθρο ασχολείται μόνο με την Python 3. Δείτε [εδώ](http://learnxinyminutes.com/docs/pythonlegacy/) αν θέλετε να μάθετε την παλιά Python 2.7 + +```python + +# Τα σχόλια μίας γραμμής ξεκινούν με # + +""" Τα σχόλια πολλαπλών γραμμών μπορούν + να γραφούν με τρία ", και συχνά χρησιμοποιούνται + ως documentation. +""" + +#################################################### +## 1. Primitive (πρωταρχικοί) Τύποι Δεδομένων και Τελεστές +#################################################### + +# Αφού έχει αριθμούς +3 # => 3 + +# Λογικά θα έχει και Μαθηματικά... +1 + 1 # => 2 +8 - 1 # => 7 +10 * 2 # => 20 +35 / 5 # => 7.0 + +# Η διαίρεση ακεραίων κάνει στρογγυλοποίηση προς τα κάτω για θετικούς και αρνητικούς αριθμούς +5 // 3 # => 1 +-5 // 3 # => -2 +5.0 // 3.0 # => 1.0 # works on floats too +-5.0 // 3.0 # => -2.0 + +# Το αποτέλεσμα της διαίρεσης είναι πάντα float +10.0 / 3 # => 3.3333333333333335 + +# Modulo τελεστής +7 % 3 # => 1 + +# Ύψωση σε δύναμη (x**y, x στην y-οστή δύναμη) +2**3 # => 8 + +# Ελέγχουμε την προτεραιότητα πράξεων με παρενθέσεις +(1 + 3) * 2 # => 8 + +# Οι Boolean τιμές είναι primitives (Σημ.: τα κεφαλαία) +True +False + +# άρνηση με το not +not True # => False +not False # => True + +# Boolean τελεστές +# Σημ. ότι τα "and" και "or" είναι case-sensitive +True and False # => False +False or True # => True + +# Τα True και False είναι 1 και 0 αλλά με διαφορετικά keywords +True + True # => 2 +True * 8 # => 8 +False - 5 # => -5 + +# Μπορούμε να δούμε τις αριθμητικές τιμές των True και False μέσω των τελεστών σύγκρισης +0 == False # => True +1 == True # => True +2 == True # => False +-5 != False # => True + +# Χρησιμοποιώντας τελεστές boolean σε ακεραίους, οι ακέραιοι γίνονται cast σε +# boolean ώστε να γίνει η αποτίμηση της έκφρασης. +# Το αποτέλεσμα όμως είναι non-cast, δηλαδή ίδιου τύπου με τα αρχικά ορίσματα +# Μην μπερδεύετε τις bool(ints) και bitwise and/or (&,|) +bool(0) # => False +bool(4) # => True +bool(-6) # => True +0 and 2 # => 0 +-5 or 0 # => -5 + +# Ισότητα == +1 == 1 # => True +2 == 1 # => False + +# Διάφορο != +1 != 1 # => False +2 != 1 # => True + +# Περισσότερες συγκρίσεις +1 < 10 # => True +1 > 10 # => False +2 <= 2 # => True +2 >= 2 # => True + +# Κοιτάζουμε αν μία τιμή ανήκει σε ένα εύρος +1 < 2 and 2 < 3 # => True +2 < 3 and 3 < 2 # => False +# Το Chaining (αλυσίδωση? :P) κάνει το παραπάνω πιο όμορφα +1 < 2 < 3 # => True +2 < 3 < 2 # => False + +# (is vs. ==) το is ελέγχει αν δύο μεταβλητές αναφέρονται στο ίδιο αντικείμενο, +# αλλά το == ελέγχει αν τα αντικείμενα στα οποία αναφέρονται οι μεταβλητές έχουν τις ίδιες τιμές +a = [1, 2, 3, 4] # το a δείχνει σε μία νέα λίστα, [1,2,3,4] +b = a # το b δείχνει στο αντικείμενο που δείχνει το a +b is a # => True, a και b αναφέρονται στο ίδιο αντικείμενο +b == a # => True, τα αντικείμενα των a κι b είναι ίσα +b = [1, 2, 3, 4] # Το b δείχνει σε μία νέα λίστα, [1, 2, 3, 4] +b is a # => False, a και b δεν αναφέρονται στο ίδιο αντικείμενο +b == a # => True, τα αντικείμενα των a και b είναι ίσα + +# Τα Strings (συμβολοσειρές) δημιουργούνται με " ή ' +"This is a string." +'This is also a string.' + +# Μπορούμε και να προσθέτουμε Strings, αλλά προσπαθήστε να μην το κάνετε +"Hello " + "world!" # => "Hello world!" +# Τα String literals (αλλά όχι οι μεταβλητές) μπορούν να συντμιθούν και χωρίς το '+' +"Hello " "world!" # => "Hello world!" + +# Μπορούμε να φερθούμε σε string σαν να είναι λίστα από χαρακτήρες +"This is a string"[0] # => 'T' + +# Μπορούμε να βρούμε το μήκος ενός string +len("This is a string") # => 16 + +# Το .format μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να μορφοποιήσουμε strings, όπως εδώ: +"{} can be {}".format("Strings", "interpolated") # => "Strings can be interpolated" + +# Μπορείς να επαναλάβεις τα ορίσματα του formatting για να γλιτώσεις λίγο χρονο +"{0} be nimble, {0} be quick, {0} jump over the {1}".format("Jack", "candle stick") +# => "Jack be nimble, Jack be quick, Jack jump over the candle stick" + +# Μπορείς να χρησιμοποιήσεις keywords αν βαριέσαι το μέτρημα. +"{name} wants to eat {food}".format(name="Bob", food="lasagna") # => "Bob wants to eat lasagna" + +# Αν ο κώδικας Python 3 που γράφεις πρόκειται να τρέξει και με python 2.5 ή παλιότερη +# μπορείς επίσης να χρησιμοποιήσεις το παλιό τρόπο για formatting: +"%s can be %s the %s way" % ("Strings", "interpolated", "old") # => "Strings can be interpolated the old way" + +# Μπορείς επίσης να μορφοποιήσεις χρησιμοποιώντας τα f-strings / formatted string literals (σε Python 3.6+) +name = "Reiko" +f"She said her name is {name}." # => "She said her name is Reiko" +# Μπορείς βασικά να βάλεις οποιαδήποτε έκφραση Python στα άγκιστρα και θα εμφανιστεί στο string. +f"{name} is {len(name)} characters long." + + +# το None είναι ένα αντικείμενο (object) +None # => None + +# Μη χρησιμοποιείτε το σύμβολο ισότητας "==" για να συγκρίνετε αντικείμενα με το None +# Χρησιμοποιείτε το "is". Αυτό ελέγχει για ισότητα της ταυτότητας του αντικειμένου. +"etc" is None # => False +None is None # => True + +# Τα None, 0, και τα κενά strings/lists/dicts/tuples αποτιμούνται στην τιμή False +# All other values are True +bool(0) # => False +bool("") # => False +bool([]) # => False +bool({}) # => False +bool(()) # => False + +#################################################### +## 2. Μεταβλητές (variables) και Συλλογές (collections) +#################################################### + +# Η Python έχει μία συνάρτηση print() +print("I'm Python. Nice to meet you!") # => I'm Python. Nice to meet you! + +# By default, η συνάρτηση print() τυπώνει και ένα χαρακτήρα αλλαγής γραμμμής στο τέλος +# Χρησιμοποιείτε το προαιρετικό όρισμο end για να τυπώνει οτιδήποτε άλλο +print("Hello, World", end="!") # => Hello, World! + +# Απλός τρόπος για να πάρουμε δεδομένα εισόδου από το console +input_string_var = input("Enter some data: ") # επιστρέφει τα δεδομένα ως string +# Σημ.: Στις προηγούμενες εκδόσεις της Python, η μέθοδος input() ονομαζόταν raw_input() + +# Δεν υπάρχουν δηλώσεις, μόνο αναθέσεις τιμών. +# Η σύμβαση είναι να χρησιμοποιούμε μικρά γράμματα με κάτω παύλες +some_var = 5 +some_var # => 5 + +# Η πρόσβαση σε μεταβλητή που δεν έχει λάβει τιμή είναι εξαίρεση +# Δες τον Έλεγχο Ροής για να μάθεις περισσότερα για το χειρισμό εξαιρέσεων +some_unknown_var # Προκαλέι ένα NameError + +# Η παρακάτω έκφραση μπορεί να χρησιμποιηθεί ισοδύναμα με τον τελεστή '?' της C +"yahoo!" if 3 > 2 else 2 # => "yahoo!" + +# Οι λίστες κρατούν ακολουθίς +li = [] +# Μπορείς να αρχίσεις με μία προ-γεμισμένη λίστα +other_li = [4, 5, 6] + +# Και να βάλεις πράγματα στο τέλος με την μέθοδο append +li.append(1) # η li τώρα είναι [1] +li.append(2) # η li τώρα είναι [1, 2] +li.append(4) # η li τώρα είναι [1, 2, 4] +li.append(3) # η li τώρα είναι [1, 2, 4, 3] +# Αφαιρούμε από το τέλος με την μέθοδο pop +li.pop() # => 3 και η li γίνεται [1, 2, 4] +# Ας βάλουμε το 3 πίσω στη θέση του +li.append(3) # η li γίνεται πάλι [1, 2, 4, 3]. + +# Προσπελαύνουμε τις λίστες όπως τους πίνακες σε άλλες γλώσσες +li[0] # => 1 +# Το τελευταίο στοιχείο... +li[-1] # => 3 + +# Όταν βγαίνουμε εκτός ορίων της λίστας προκαλείται IndexError +li[4] # προκαλεί IndexError + +# Μπορείς να δεις ranges μιας λίστας με το slice syntax ':' +# Ο δείκτης εκίνησης περιλαμβάνεται στο διάστημα, ο δείκτης τερματισμού όχι +# (είναι ανοικτό/κλειστό διάστημα για τους φίλους των μαθηματικών) +li[1:3] # => [2, 4] +# Αγνόησε την αρχή και επίστρεψε τη λίστα +li[2:] # => [4, 3] +# Αγνόησε το τέλος και επίστρεψε τη λίστα +li[:3] # => [1, 2, 4] +# Διάλεξε κάθε δεύτερο στοιχείο +li[::2] # =>[1, 4] +# Επίστρεψε ένα reversed αντίγραφο της λίστας +li[::-1] # => [3, 4, 2, 1] +# Χρησιμοποιείστε οποιαδήποτε συνδυασμό αυτών για να φτιάξετε πιο προχωρημένα slices +# li[start:end:step] + +# Φτιάξε ένα αντίγραφο της λίστας χρησιμοποιώντας slices +li2 = li[:] # => li2 = [1, 2, 4, 3] αλλά το (li2 is li) επιστρέφει False + +# Αφαίρεσε οποιοδήποτε στοιχείο από λίστα με την εντολή "del" +del li[2] # η li γίνεται [1, 2, 3] + +# Αφαιρούμε το πρώτο στιγμυότυπο μιας τιμής +li.remove(2) # η li γίνεται [1, 3] +li.remove(2) # Προκαλεί ένα ValueError καθώς το 2 δεν βρίσκεται στη λίστα. + +# Εισαγωγή ενός στοιχείου σε συγκεκριμένη θέση +li.insert(1, 2) # η li γίνεται πάλι [1, 2, 3] + +# Βρες το index (δείκτη) του πρώτου στοιχείου με τιμή ίση με το όρισμα +li.index(2) # => 1 +li.index(4) # Προκαλεί ValueError καθώς το 4 δεν βρίσκεται στη λίστα + +# Μπορείς να προσθέτεις λίστες +# Σημ.: οι τιμές των li, other_li δεν αλλάζουν. +li + other_li # => [1, 2, 3, 4, 5, 6] + +# Σύντμιση λιστών με τη μέθοδο "extend()" +li.extend(other_li) # Τώρα η li είναι [1, 2, 3, 4, 5, 6] + +# Ελεγχος της ύπαρξης στοιχείου σε λίστα με το "in" +1 in li # => True + +# Εξατάζουμε το μήκος με "len()" +len(li) # => 6 + + +# Τα Tuples είναι σαν τις λίστες αλλά είναι αμετάβλητα (immutable). +tup = (1, 2, 3) +tup[0] # => 1 +tup[0] = 3 # Προκαλεί TypeError + +# Σημειώστε ότι ένα tuple μήκους 1 πρέπει να έχει ένα κόμμα μετά το τελευταίο στοιχείο +# αλλά τα tuples άλλων μηκών, ακόμα και μηδενικού μήκους, δεν χρειάζονται κόμμα. +type((1)) # => <class 'int'> +type((1,)) # => <class 'tuple'> +type(()) # => <class 'tuple'> + +# Μπορείς να εφαρμόσεις τις περισσότερες μεθόδους των λιστών και στα tuples +len(tup) # => 3 +tup + (4, 5, 6) # => (1, 2, 3, 4, 5, 6) +tup[:2] # => (1, 2) +2 in tup # => True + +# Μπορείς να κάνεις unpack/"ξεπακετάρεις" tuples σε μεταβλητές +a, b, c = (1, 2, 3) # a == 1, b == 2 και c == 3 +# Μπορείς επίσης να επεκτείνεις το unpacking +a, *b, c = (1, 2, 3, 4) # a == 1, b == [2, 3] και c == 4 +# Τα Tuples δημιουργούνται by deafult αν δεν βάλεις παρενθέσεις +d, e, f = 4, 5, 6 # το tuple 4, 5, 6 "ξεπακετάρεται" στις μεταβλητές d, e και f +# αντίστοιχα έτσι ώστε να γίνεται d = 4, e = 5 and f = 6 +# Δείτε πόσο εύκολα μπορούμε να εναλλάσουμε δύο τιμές +e, d = d, e # το d παίρνει την τιμή 5 και το e παίρνει την τιμή 4 + + +# Τα λεξικά (Dictionaries) αποθηκεύουν απεικονίσεις από κλειδιά σε τιμές +empty_dict = {} +# Εδώ έχουμε ένα προ-γεμισμένο dictionary +filled_dict = {"one": 1, "two": 2, "three": 3} + +# Σημ. ότι τα κλειδιά για τα dictionaries πρέπει να είναι αμετάβλητοι τύποι +# (immutable) αυτό γίνετια για να διασφαλίσουμε ότι τα κλειδιά μπορούν να +# μετατρέπονται σε σταθερές τιμές κατακερματισμού (hash values) για γρήγορη εύρεση. +# Μερικοί αμετάβλητοι τύποι είναι τα ints, floats, strings, tuples. +invalid_dict = {[1,2,3]: "123"} # => Προκαλεί TypeError: unhashable type: 'list' +valid_dict = {(1,2,3):[1,2,3]} # Οι τιμές όμως μπορούν να έχουν οποιοδήποτε τύπο. + +# Βρίσκουμε τιμές με [] +filled_dict["one"] # => 1 + +# Μπορείς να πάρεις όλα τα κλειδιά με τη μέθοδο "keys()". +# Πρέπει να "τυλίξουμε" την κλήση με list() για να το μετατρέψουμε σε λίστα +# Θα μιλήσουμε για αυτά αργότερα. Σημ. - σε εκδόσεις Python < 3.7, η σειρά που +# εμφανίζονται τα κλειδιά δεν είναι εγγυημένη. Τα αποτελέσματά σας ίσως να μην +# είναι ακριβώς ίδια με τα παρακάτω. Στην έκδοση 3.7 πάντως, τα αντικείμενα του +# λεξικού διατηρούν τη σειρά με την οποία εισήχθησαν στο dictionary +list(filled_dict.keys()) # => ["three", "two", "one"] σε Python <3.7 +list(filled_dict.keys()) # => ["one", "two", "three"] σε Python 3.7+ + +# Παίρνουμε όλες τις τιμές ενός iterable με τη μέθοδο "values()". Και πάλι +# χρειάζεται να το περιτυλίξουμε σε list() +# Σημ. - όπως παραπάνω σχετικά με τη σειρά των keys +list(filled_dict.values()) # => [3, 2, 1] in Python <3.7 +list(filled_dict.values()) # => [1, 2, 3] in Python 3.7+ + +# Έλεγχος της ύπαρξης κλειδιών σε ένα dictionary με το "in" +"one" in filled_dict # => True +1 in filled_dict # => False + +# Αν ψάξεις την τιμή ανύπαρκτου κλειδιού προκαλείται KeyError +filled_dict["four"] # KeyError + +# Χρησιμοποιούμε τη μέθοδο "get()" για να αποφύγουμε το KeyError +filled_dict.get("one") # => 1 +filled_dict.get("four") # => None +# στο δεύτερο argument της get() μπορούμε να βάλουμε μία τιμή που πρέπει να +# επιστρέψει αν δεν υπάρχει το key που ψάχνουμε +filled_dict.get("one", 4) # => 1 +filled_dict.get("four", 4) # => 4 + +# το "setdefault()" εισάγει στο dictionary μόνο αν δεν υπάρχει το κλειδί +filled_dict.setdefault("five", 5) # filled_dict["five"] γίνεται 5 +filled_dict.setdefault("five", 6) # filled_dict["five"] μένει 5 (υπαρκτό κλειδί) + +# Προσθήκη σε dictionary +filled_dict.update({"four":4}) # => {"one": 1, "two": 2, "three": 3, "four": 4} +filled_dict["four"] = 4 # β' τρόπος + +# Αφαίρεση κλειδιών από dictionary με del +del filled_dict["one"] # Αφαιρεί το κλειδί "one" από το filled_dict + +# Από την Python 3.5 μπορείς να χρησιμοποιήσεις και πρόσθετες επιλογές για unpacking +{'a': 1, **{'b': 2}} # => {'a': 1, 'b': 2} +{'a': 1, **{'a': 2}} # => {'a': 2} + + + +# τα Sets -όπως όλοι περιμένουμε- αποθηκεύουν σύνολα +empty_set = set() +# Αρχικοποιούμε ένα set με μερικές τιμές. Ναι, μοιάζει λίγο με dictionary, Sorry. +some_set = {1, 1, 2, 2, 3, 4} # some_set is now {1, 2, 3, 4} + +# Παρομοίως με τα κλειδιά του dictionary, τα στοιχεία ενός συνόλου πρέπει να είναι +# αμετάβλητα (immutable) +invalid_set = {[1], 1} # => Προκαλεί TypeError: unhashable type: 'list' +valid_set = {(1,), 1} + +# Προσθέτουμε άλλο ένα στοιχείο στο σύνολο +filled_set = some_set +filled_set.add(5) # το filled_set είναι τώρα {1, 2, 3, 4, 5} +# Τα σύνολα δεν έχουν διπλοτυπα αντικείμενα +filled_set.add(5) # το σύνολο παραμένει ίδιο {1, 2, 3, 4, 5} + +# το & κάνει την τομή δύο συνόλων. +other_set = {3, 4, 5, 6} +filled_set & other_set # => {3, 4, 5} + +# και το | την ένωση +filled_set | other_set # => {1, 2, 3, 4, 5, 6} + +# Η διαφορά συνόλων με το - +{1, 2, 3, 4} - {2, 3, 5} # => {1, 4} + +# Το ^ επιστρέφει τη συμμετρική διαφορά +{1, 2, 3, 4} ^ {2, 3, 5} # => {1, 4, 5} + +# Ελεγχος για το αν το δεξιά σύνολο είναι υπερσύνολο του δεξιού +{1, 2} >= {1, 2, 3} # => False + +# Ελεγχος για το αν το δεξιά σύνολο είναι υποσύνολο του δεξιού +{1, 2} <= {1, 2, 3} # => True + +# με το in κάνουμε έλεγχο ύπαρξης στοιχείο σε σετ +2 in filled_set # => True +10 in filled_set # => False + + + +#################################################### +## 3. Έλεγχος Ροής και Iterables +#################################################### + +# Φτιάχνουμε μία μεταβλητή +some_var = 5 + +# Εδώ έχουμε ένα if statement. Η στοίχιση είναι σημαντική στην Python! +# Η σύμβαση είναι να χρησιμοποιούμε 4 κενά, όχι tabs. +# Το παρακάτω τυπώνει "some_var is smaller than 10" +if some_var > 10: + print("some_var is totally bigger than 10.") +elif some_var < 10: # το (else if) -> elif μέρος είναι προαιρετικό. + print("some_var is smaller than 10.") +else: # και το else είναι προαιρετικό. + print("some_var is indeed 10.") + + +""" +τα for loops τρέχουν πάνω σε lists +το παρακάτω τυπώνει: + dog is a mammal + cat is a mammal + mouse is a mammal +""" +for animal in ["dog", "cat", "mouse"]: + # You can use format() to interpolate formatted strings + print("{} is a mammal".format(animal)) + +""" +το "range(number)" επιστρέφει ένα iterable με αριθμούς +από το μηδέν μέχρι τον δωσμένο αριθμό number (κλειστό/ανοικτό διάστημα) +Το παρακάτω τυπώνει: + 0 + 1 + 2 + 3 +""" +for i in range(4): + print(i) + +""" +το "range(lower, upper)" επιστρέφει ένα iterable με αριθμούς +από το lower εώς το upper (κλειστό/ανοικτό διάστημα) +το παρακάτω τυπώνει: + 4 + 5 + 6 + 7 +""" +for i in range(4, 8): + print(i) + +""" +το "range(lower, upper, step)" επιστρέφει ένα iterable με αριθμούς +από το lower μέχρι το upper, με βήμα step +αν δεν δώσουμε τιμή βήματος, το default βήμα είναι 1. +το παρακάτω τυπώνει: + 4 + 6 +""" +for i in range(4, 8, 2): + print(i) +""" + +τα While loops τρέχουν μέχρι μία συνθήκη να γίνει ψευδής. +το παρακάτω τυπώνει: + 0 + 1 + 2 + 3 +""" +x = 0 +while x < 4: + print(x) + x += 1 # Shorthand for x = x + 1 + +# Χειριζόμαστε εξαιρέσεις με ένα try/except block +try: + # Χρησιμοποιούμε το "raise" για να πετάξουμε ένα error + raise IndexError("This is an index error") +except IndexError as e: + pass # το Pass δεν κάνει τίποτα. Συνήθως κάνουμε ανάκτηση. +except (TypeError, NameError): + pass # Μπορούμε να χειριζόμαστε πολλές εξαιρέσεις μαζί, αν χρειαστεί +else: # Προαιρετικό στο try/except block. Πρέπει να ακολουθεί όλα τα except blocks + print("All good!") # τρέχει μόνο αν ο κώδικας στο try δεν προκαλεί εξαιρέσεις +finally: # Εκτελείται ό,τι και να γίνει + print("We can clean up resources here") + +# Αντί για try/finally για να καθαρίσουμε τους πόρους, μπορούμε να χρησιμοποιούμε το +# with expression as target: + pass to cleanup resources you can use a with statement +with open("myfile.txt") as f: + for line in f: + print(line) + +# Η Python προσφέρει μία θεμελιώδη αφαίρεση (abstraction) που λέγεται Iterable. +# iterable είναι ένα αντικείμενο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ακολουθία. +# Το αντικείμενο που επιστρέφει η συνάρτηση range, είναι ένα iterable. + +filled_dict = {"one": 1, "two": 2, "three": 3} +our_iterable = filled_dict.keys() +print(our_iterable) # => dict_keys(['one', 'two', 'three']). +# Αυτό είναι ένα αντικείμενο που υλοποιεί την iterable διεπαφή μας. + +# μπορούμε να τρέχουμε loops πάνω του. +for i in our_iterable: + print(i) # Prints one, two, three + +# Ωστόσο δεν μπορούμε να προσπελάσουμε τα στοιχεία του με index. +our_iterable[1] # προκαλεί a TypeError + +# Ένα iterable είναι ένα αντικείμενο που ξέρει πώς να δημιουργήσει έναν iterator. +our_iterator = iter(our_iterable) + +# Ο iterator μας είναι ένα αντικείμενο που μπορεί να θυμάται την κατάσταση όπως το διατρέχουμε. +# Παίρνουμε το επόμενο αντικείμενο με το "next()" +next(our_iterator) # => "one" + +# Διατηρεί την κατάσταση καθώς επαναλαμβάνουμε. +next(our_iterator) # => "two" +next(our_iterator) # => "three" + +# Όταν ο iterator έχει επιστρέψει όλα τα δεδομένα του, προκαλεί ένα μια εξαίρεση StopIteration. +next(our_iterator) # προκαλεί StopIteration + +# Μπορείς να πάρεις όλα τα αντικείμενα ενός iteratior καλώντας list() πάνω του. +list(filled_dict.keys()) # => Επιστρέφει ["one", "two", "three"] + + +#################################################### +## 4. Συναρτήσεις +#################################################### + +# Χρησιμποιούμε το "def" για να ορίσουμε νέες συναρτήσεις +def add(x, y): + print("x is {} and y is {}".format(x, y)) + return x + y # επιστρέφει τιμές με την εντολή return + +# Καλούμε συναρτήσεις με παραμέτρους +add(5, 6) # => τυπώνει "x is 5 and y is 6" και επιστρέφει 11 + +# Ένας άλλος τρόπος να καλέσεις συνάρτησει είναι με keyword arguments (ορίσματα λέξεις-κλειδιά) +add(y=6, x=5) # τα Keyword arguments μπορούν να δωθούν με οποιαδήποτε σειρά. + +# Μπορείς να ορίσεις συναρτήσεις που δέχονται μεταβλητό πλήθος ορισμάτων +def varargs(*args): + return args + +varargs(1, 2, 3) # => (1, 2, 3) + +# Μπορούμε να ορίσουμε και συναρτήσεις που δέχονται μεταβλητό πλήθος keyword arguments +def keyword_args(**kwargs): + return kwargs + +# Για να δούμε τι γίνεται αν την καλέσουμε +keyword_args(big="foot", loch="ness") # => {"big": "foot", "loch": "ness"} + + +# Μπορείς να κάνεις και τα δύο ταυτόχρονα αν θες +def all_the_args(*args, **kwargs): + print(args) + print(kwargs) +""" +all_the_args(1, 2, a=3, b=4) τυπώνει: + (1, 2) + {"a": 3, "b": 4} +""" + +# Όταν καλείς συναρτήσεις μπορείς να κάνεις και το αντίστροφο από args/kwargs! +# Χρησιμοποίησε το * για να επεκτείνεις tuples και χρησιμοποίησε το ** για να επεκτείλεις kwargs +args = (1, 2, 3, 4) +kwargs = {"a": 3, "b": 4} +all_the_args(*args) # ισοδύναμο με all_the_args(1, 2, 3, 4) +all_the_args(**kwargs) # ισοδύναμο με all_the_args(a=3, b=4) +all_the_args(*args, **kwargs) # ισοδύναμο με all_the_args(1, 2, 3, 4, a=3, b=4) + +# Επιστρέφουμε πλειάδα τιμών (με tuple assignments) +def swap(x, y): + return y, x # Επιστρέφει πολλές τιμές ως tuple χωρίς την παρένθεση + # (Σημ.: οι παρενθέσεις έχουν παραλειφθεί αλλά μπορούν να γραφούν) + +x = 1 +y = 2 +x, y = swap(x, y) # => x = 2, y = 1 +# (x, y) = swap(x,y) # Ξανά, οι παρενθέσεις έχουν παραληφθεί αλλά μπορούν να γραφούν + +# Εμβέλεια συναρτήσεων +x = 5 + +def set_x(num): + # Η τοπική μεταβλητή x δεν είναι η ίδια με την global μεταβλητή x + x = num # => 43 + print(x) # => 43 + +def set_global_x(num): + global x + print(x) # => 5 + x = num # η global μεταβλητή x τώρα είναι 6 + print(x) # => 6 + +set_x(43) +set_global_x(6) + + +# Η Python έχει πρώτης τάξης συναρτήσεις +def create_adder(x): + def adder(y): + return x + y + return adder + +add_10 = create_adder(10) +add_10(3) # => 13 + +# Αλλά έχει και anonymous συναρτήσεις. +(lambda x: x > 2)(3) # => True +(lambda x, y: x ** 2 + y ** 2)(2, 1) # => 5 + +# Υπάρχουν ενσωματωμένες συναρτήσεις μεγαλύτερης τάξης +list(map(add_10, [1, 2, 3])) # => [11, 12, 13] +list(map(max, [1, 2, 3], [4, 2, 1])) # => [4, 2, 3] + +list(filter(lambda x: x > 5, [3, 4, 5, 6, 7])) # => [6, 7] + +# Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε list comprehensions για ωραία maps και filters +# το List comprehension αποθηκεύει την έξοδο ως μία λίστα που μπορεί και η ίδια +# να είναι μια εμφωλευμένη λίστα +[add_10(i) for i in [1, 2, 3]] # => [11, 12, 13] +[x for x in [3, 4, 5, 6, 7] if x > 5] # => [6, 7] + +# Μπορείς επίσης να κατασκευάσεις set και dict comprehensions. +{x for x in 'abcddeef' if x not in 'abc'} # => {'d', 'e', 'f'} +{x: x**2 for x in range(5)} # => {0: 0, 1: 1, 2: 4, 3: 9, 4: 16} + + +#################################################### +## 5. Modules +#################################################### + +# Μπορείς να κάνεις import modules +import math +print(math.sqrt(16)) # => 4.0 + +# Μπορείς να πάρεις συγκεκριμένες συναρτήσεις από ένα module +from math import ceil, floor +print(ceil(3.7)) # => 4.0 +print(floor(3.7)) # => 3.0 + +# Μπορείς να κάνεις import όλες τις συναρτήσεις από ένα module. +# Προσοχή: δεν προτείνεται +from math import * + +# Μπορείς να δημιουργείς συντομογραφίες για τα ονόματα των modules +import math as m +math.sqrt(16) == m.sqrt(16) # => True + +# Τα Python modules είναι απλά αρχεία Python. Μπορείς να δημιουργήσεις τα δικά σου +# και να τα κάνεις import το όνομα του module είναι ίδιο με το όνομα του αρχείου + +# μπορείς να βρεις ποιες συναρτήσεις και γνωρίσματα ορίζονται στο module +import math +dir(math) + +# Αν έχεις ένα Python script με όνομα math.py στον ίδιο φάκελο με το τρέχον script +# το αρχείο math.py θα φορτωθεί και όχι το built-in Python module +# Αυτό συμβαίνει επειδή τα τοπικά αρχεία έχουν προτεραιότητα έναντι των built-in +# βιβλιοθηκών της Python + + +#################################################### +## 6. Κλάσεις - Classes +#################################################### + +# χρησιμοποιούμε το "class" statement για να δημιουργήσουμε μια κλάση +class Human: + + # Ένα γνώρισμα της κλάσης. Είναι κοινό για όλα τα στιγμιότυπα αυτής. + species = "H. sapiens" + + # Βασικός initializer, καλείται όταν δημιουργείται στιγμιότυπο της κλάσης. + # Σημ. οι διπλές κάτω παύλες πριν και μετά υποδηλώνουν αντικείμενα + # ή γνωρίσματα που χρησιμοποιούνται από την Python αλλά ζουν σε ελεγχόμενα από + # το χρήση namespaces. + # Μέθοδοι (ή αντικείμενα ή γνωρίσματα) σαν τα __init__, __str__, __repr__ κλπ + # είναι ειδικές μέθοδοι (λέγονται και dunder (double underscore) μέθοδοι) + # Δεν πρέπει να δηλώνεις δικές σου τέτοιες συναρτήσεις + def __init__(self, name): + # Εκχώρησε στο attribute name του object το όρισμα + self.name = name + + # Αρχικοποίησε την ιδιότητα + self._age = 0 + + # Μία μέθοδος στιγμιότυπου (instance method). Όλες οι μέθοδοι παίρνουν το + # "self" ως πρώτο όρισμα + def say(self, msg): + print("{name}: {message}".format(name=self.name, message=msg)) + + # Ακόμα μία instance method + def sing(self): + return 'yo... yo... microphone check... one two... one two...' + + # Μία μέθοδος κλάσεις είναι κοινή ανάμεσα σε όλα τα instances. + # Καλούνται με calling class ώς πρώτο όρισμα + @classmethod + def get_species(cls): + return cls.species + + # Μία στατική μέθοδος καλείται χωρίς αναφορά σε κλάση ή στιγμιότυπο + @staticmethod + def grunt(): + return "*grunt*" + + # Ένα property είναι ακριβώς σαν ένα getter. + # Μετατρέπει τη μέθοδο age σε ένα γνώρισμα (attribute) μόνο-για-ανάγνωση + # με το ίδιο όνομα. + # Δεν χρειάζεται να γράφουμε τετριμένους getters και setters στην Python όμως. + @property + def age(self): + return self._age + + # Αυτό επιτρέπει στο property να γίνει set + @age.setter + def age(self, age): + self._age = age + + # Αυτό επιτρέπει σε ένα property να διαγραφεί + @age.deleter + def age(self): + del self._age + + +# Όταν ο διερμηνέας της Python διαβάζει αρχείο πηγαίου κώδικα τον εκτελεί όλο. +# Αυτός ο έλεγχος του __name__ σιγουρεύει ότι αυτό το block κώδικα τρέχει μόνο +# αυτό το module είναι το κύριο πρόγραμμα (και όχι imported) +if __name__ == '__main__': + # Δημιουργούμε στιγμιότυπο κλάσης + i = Human(name="Ian") + i.say("hi") # "Ian: hi" + j = Human("Joel") + j.say("hello") # "Joel: hello" + # τα i και j είναι στιγμιότυπα του τύπου Human + + # Καλούμε τη μέθοδο της κλάσης + i.say(i.get_species()) # "Ian: H. sapiens" + # Αλλάζουμε το κοινό attribute των αντικειμένων της κλάσης + Human.species = "H. neanderthalensis" + i.say(i.get_species()) # => "Ian: H. neanderthalensis" + j.say(j.get_species()) # => "Joel: H. neanderthalensis" + + # Καλούμε τη static μέθοδο + print(Human.grunt()) # => "*grunt*" + + # Δεν μπορούμε να καλέσουμε τη στατική μέθοδο με ένα στιγμιότυπο + # επειδή το i.grunt() θα βάλει αυτόματα το self (δηλαδή το αντικείμενο i) ως όρισμα + print(i.grunt()) # => TypeError: grunt() takes 0 positional arguments but 1 was given + + # Ενημερώνουμε το property για αυτό το στγμιότυπο + i.age = 42 + # Παίρνουμε το property + i.say(i.age) # => "Ian: 42" + j.say(j.age) # => "Joel: 0" + # Διαγράφουμε το property + del i.age + # i.age # => αυτό θα προκαλούσε AttributeError + + +#################################################### +## 6.1 Κληρονομικότητα - Inheritance +#################################################### + +# Η κληρονομικότητα επιτρέπει σε νέες κλάσεις-παιδιά να οριστούν και να υιοθετήσουν +# μεθόδους και μεταβλητές από την κλάση-γονέα. + +# Χρησιμοποιώντας την κλάση Human που ορίστηκε πριν ως τη βασική κλάση (ή κλάση-γονέα) +# μπορούμε να ορίσουμε τις κλάσεις-παιδιά Superhero, που κληρονομεί μεταβλητές όπως +# "species", "name", και "age", καθώς και μεθόδους όπως "sing" και "grunt" +# από την κλάση Human, αλλά επίσης έχει τις δικές του ξεχωριστές ιδιότητες + +# Για να εκμεταλλευτείς το modularization κατά αρχείο, μπορείς να βάλεις την παραπάνω κλάση +# σε δικό της αρχείο, ας πούμε human.py + +# Για να κάνουμε import συναρτήσεις από άλλα αρχεία χρησιμοποιούμε το παρακάτω format +# from "filename-without-extension" import "function-or-class" + +from human import Human + + +# Προσδιόρισε την/τις parent class(es) ως παραμέτρους της κλάσης που ορίζεται +class Superhero(Human): + + # Αν η κλάση-παιδί πρέπει να κληρονομήσει όλους τους οεισμούς της κλάσης-γονέα + # χωρίς καμία αλλαγή, μπορείς απλά να γράψεις pass (και τίποτα άλλο) + # αλλά σε αυτή την περίπτωση είναι σχολιασμένο για να επιτρέψει τη δημιουργία + # ξεχωριστής κλάσης-παιδιού: + # pass + + # Η κλάση παιδί μπορεί να υπερφορτώσει (override) τα attributes της κλάσης από την οποία κληρονομεί + species = 'Superhuman' + + # Τα παιδιά αυτόματα, κληρονομούν τον constructo της κλάσης-γονέα + # συμπεριλαμβανομένων των ορισμάτων, αλλά μπορείς και να ορίσεις πρόσθετα ορίσματα + # ή ορισμούς και να κάνεις override τις μεθόδους, όπως τον constructor. + # Αυτός ο constructor κληρονομεί το όρισμα "name" από την κλάση Human και + # προσθέτει τα ορίσματα "superpower" και "movie": + def __init__(self, name, movie=False, + superpowers=["super strength", "bulletproofing"]): + + # πρόσθήκη επιπλέον attributes της κλάσης: + self.fictional = True + self.movie = movie + # έχετε το νου σας τις μεταβλητές (mutable) default τιμές, καθώς είναι κοινές + self.superpowers = superpowers + + # Η συνάρτηση "super" επιτρέπει την πρόσβαση στις μεθόδους της κλάσης-γονέα + # που είναι υπερφορτωμένες από το παιδί. Σε αυτή την περίπτωση τη μέθοδο __init__ + # Το παρακάτω καλεί τον constructor της κλάσης-γονέα: + super().__init__(name) + + # υπερφόρτωση της μεθόδου sing + def sing(self): + return 'Dun, dun, DUN!' + + # προσθήκη νέας μεθόδου που εφαρμόζεται σε στιγμιότυπα + def boast(self): + for power in self.superpowers: + print("I wield the power of {pow}!".format(pow=power)) + + +if __name__ == '__main__': + sup = Superhero(name="Tick") + + # Έλεγχος για το αν το στιγμιότυπο sup ανήκει στην κλάση Human + if isinstance(sup, Human): + print('I am human') + if type(sup) is Superhero: + print('I am a superhero') +# TODO: + # Παίρνουμε το Method Resolution search Order που χρησιμοποιούν οι getattr() και super() + # Αυτό το attribute είναι δυναμικό και μπορεί να ανανεωθεί + print(Superhero.__mro__) # => (<class '__main__.Superhero'>, + # => <class 'human.Human'>, <class 'object'>) + + # Καλούμε μέθοδο της κλάσης-γονέα, αλλά χρησιμοποιεί το δικό της attribute + print(sup.get_species()) # => Superhuman + + # Καλεί την υπερφορτωμένη μέθοδο + print(sup.sing()) # => Dun, dun, DUN! + + # Καλεί μέθοδο από την κλάση Human + sup.say('Spoon') # => Tick: Spoon + + # Καλεί μέθοδο που υπάρχει μόνο στην κλάση Superhero + sup.boast() # => I wield the power of super strength! + # => I wield the power of bulletproofing! + + # Κληρονομημένο class attribute + sup.age = 31 + print(sup.age) # => 31 + + # Attribute που υπάρχει μόνο στην μέσα στην κλάση Superhero + print('Am I Oscar eligible? ' + str(sup.movie)) + +#################################################### +## 6.2 Πολλαπλή Κληρονομικότητα - Multiple Inheritance +#################################################### + +# Ένας ακόμη ορισμός κλάσης +# bat.py +class Bat: + + species = 'Baty' + + def __init__(self, can_fly=True): + self.fly = can_fly + + # Αυτή η κλάση έχει επίσης μία μέθοδο say + def say(self, msg): + msg = '... ... ...' + return msg + + # Και τη δική της μέθοδο sonar + def sonar(self): + return '))) ... (((' + +if __name__ == '__main__': + b = Bat() + print(b.say('hello')) + print(b.fly) + + +# Και ορίζουμε μία ακόμα κλάση που κληρονομεί από τις κλάσεις Superhero και Bat +# superhero.py +from superhero import Superhero +from bat import Bat + +# Ας πούμε αυτή την κλάση Batman +class Batman(Superhero, Bat): + + def __init__(self, *args, **kwargs): + # Τυπικά γα να κληρονομήουμε attributes πρέπει να καλέσουμε τη super: + # super(Batman, self).__init__(*args, **kwargs) + # Ωστόσο έχουμε να κάνουμε με πολλαπλή κληρονομικότητα εδώ, και το super() + # δουλεύει μόνο με την αμέσως ανώτερη κλάση στην ιεραρχία. + # Οπότε, καλούμε ρητά την __init__ για όλους τους πρόγονους + # Η χρήση των *args και **kwargs επιτρέπει έναν καθαρό τρόπο για να περνάμε ορίσματα + # με κάθε κλάση-γονέα να "βγάζει μία φλούδα από το κρεμμύδι". + Superhero.__init__(self, 'anonymous', movie=True, + superpowers=['Wealthy'], *args, **kwargs) + Bat.__init__(self, *args, can_fly=False, **kwargs) + # υπερφορτώνουμε την τιμή του γνωρίσματος name + self.name = 'Sad Affleck' + + def sing(self): + return 'nan nan nan nan nan batman!' + + +if __name__ == '__main__': + sup = Batman() + + # + # Λάβε το Method Resolution search Order που χρησιμοποιείται από το getattr() και το super(). + # Αυτό το attribute είναι δυναμικό και μπορεί να ενημερωθεί + print(Batman.__mro__) # => (<class '__main__.Batman'>, + # => <class 'superhero.Superhero'>, + # => <class 'human.Human'>, + # => <class 'bat.Bat'>, <class 'object'>) + + # Καλεί την μέθοδο της κλάσης-πατέρα αλλά χρησιμοποιεί το attribute της δικής του κλάσης + print(sup.get_species()) # => Superhuman + + # Καλεί την υπερφορτωμένη μέθοδο + print(sup.sing()) # => nan nan nan nan nan batman! + + # Καλεί μέθοδο από την κλάση Human, επειδή μετράει η σειρά της κληρονομιάς + sup.say('I agree') # => Sad Affleck: I agree + + # Καλεί μέθοδο που ανήκει μόνο στον δεύτερο πρόγονο + print(sup.sonar()) # => ))) ... ((( + + # Attribute της κληρονομημένης κλάσης + sup.age = 100 + print(sup.age) # => 100 + + # Κληρονομούμενο attribute από τον δεύτερο πρόγονο του οποίου η default τιμή + # έχει υπερφορτωθεί. + print('Can I fly? ' + str(sup.fly)) # => Can I fly? False + + + +#################################################### +## 7. Προχωρημένα +#################################################### + +# Με τους Generators μπορείς να γράψεις τεμπέλικο κώδικα. +def double_numbers(iterable): + for i in iterable: + yield i + i +# Οι Generators είναι αποδοτικοί από άποψη μνήμης επειδή φορτώνουν μόνο τα δεδομένα +# που είναι αναγκαία για να επεξεργαστούμε την επόμενη τιμή του iterable. +# Αυτό μας επιτρέπει να κάνουμε πράξεις σε τιμές που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν +# απαγορευτικά μεγάλες. +for i in double_numbers(range(1, 900000000)): # το `range` είναι ένας generator. + print(i) + if i >= 30: + break + +# Όπως μπορείς να δημιουργήσεις list comprehension, έτσι μπορείς να δημιουργήσεις και +# generator comprehensions +values = (-x for x in [1,2,3,4,5]) +for x in values: + print(x) # τυπώνει -1 -2 -3 -4 -5 στο console/terminal + +# Μπορείς επίσης να μετατρέψεις ένα generator comprehension απευθείας σε λίστα. +values = (-x for x in [1,2,3,4,5]) +gen_to_list = list(values) +print(gen_to_list) # => [-1, -2, -3, -4, -5] + + +# Decorators +# σε αυτό το παράδειγμα το `beg` τυλίγει το `say`. Αν το say_please είναι True τότε +# θα αλλάξει το μήνυμα που επιστρέφεται. +from functools import wraps + + +def beg(target_function): + @wraps(target_function) + def wrapper(*args, **kwargs): + msg, say_please = target_function(*args, **kwargs) + if say_please: + return "{} {}".format(msg, "Please! I am poor :(") + return msg + + return wrapper + + +@beg +def say(say_please=False): + msg = "Can you buy me a beer?" + return msg, say_please + + +print(say()) # Can you buy me a beer? +print(say(say_please=True)) # Can you buy me a beer? Please! I am poor :( +``` + +## Έτοιμοι για περισσότερα? + +### Δωρεάν Online + +* [Automate the Boring Stuff with Python](https://automatetheboringstuff.com) +* [Ideas for Python Projects](http://pythonpracticeprojects.com) +* [The Official Docs](http://docs.python.org/3/) +* [Hitchhiker's Guide to Python](http://docs.python-guide.org/en/latest/) +* [Python Course](http://www.python-course.eu/index.php) +* [First Steps With Python](https://realpython.com/learn/python-first-steps/) +* [A curated list of awesome Python frameworks, libraries and software](https://github.com/vinta/awesome-python) +* [30 Python Language Features and Tricks You May Not Know About](http://sahandsaba.com/thirty-python-language-features-and-tricks-you-may-not-know.html) +* [Official Style Guide for Python](https://www.python.org/dev/peps/pep-0008/) +* [Python 3 Computer Science Circles](http://cscircles.cemc.uwaterloo.ca/) +* [Dive Into Python 3](http://www.diveintopython3.net/index.html) +* [A Crash Course in Python for Scientists](http://nbviewer.jupyter.org/gist/anonymous/5924718) diff --git a/el-gr/rust-gr.html.markdown b/el-gr/rust-gr.html.markdown new file mode 100644 index 00000000..d28e3c2c --- /dev/null +++ b/el-gr/rust-gr.html.markdown @@ -0,0 +1,340 @@ +--- +language: Rust +contributors: + - ["P1start", "http://p1start.github.io/"] + - ["Dimitri Kokkonis", "https://github.com/kokkonisd"] +filename: learnrust-gr.rs +lang: el-gr +--- + +_[ΣτΜ.: οι όροι "χαμηλό/υψηλό επίπεδο" αναφέρονται στην εγγύτητα μιας γλώσσας προγραμματισμού ή γενικότερα ενός +στοιχείου στην "μηχανή", ή το υλικό του υπολογιστή. Για παράδειγμα, η φράση "η C είναι μια γλώσσα χαμηλού επιπέδου" +αναφέρεται στο γεγονός ότι η C επιτρέπει άμεση και λεπτομερή διαχείρηση μνήμης, και πιο άμεσο έλεγχο του επεξεργαστή· +σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι η C έχει λιγότερες δυνατότητες, και γενικότερα δεν φέρει αρνητική σημασία.]_ + +Η Rust είναι μια γλώσσα προγραμματισμού ανεπτυγμένη από την Mozilla Research. +Συνδυάζει τον έλεγχο της απόδοσης χαμηλού επιπέδου με διευκολύνσεις και ασφάλεια υψηλού επιπέδου. + +Πετυχαίνει αυτούς τους στόχους χωρίς να χρειάζεται garbage collector ή runtime, το οποίο καθιστά δυνατή τη χρήση +βιβλιοθηκών της Rust ως αντικατάσταση της C. + +Η έκδοση 0.1 (η πρώτη της Rust) δημοσιεύθηκε τον Ιανουάριο του 2012, και για τα επόμενα 3 χρόνια η ανάπτυξή της +εξελίχθηκε τόσο γρήγορα που, μέχρι πρότινος, προτείνονταν η χρήση μη-σταθερών εκδόσεων (nightly builds) αντί σταθερών +εκδόσεων. + +Τις 15 Μαΐου 2015 δημοσιεύτηκε η εκδοχή 1.0 της Rust, με πλήρη εγγύηση συμβατότητας με προηγούμενες εκδοχές. Οι +μη-σταθερές εκδόσεις συνήθως περιλαμβάνουν γρηγορότερους χρόνους μεταγλώττισης και γενικότερες βελτιώσεις όσον αφορά +τον μεταγλωττιστή. Η μέθοδος [train release](https://www.plutora.com/blog/agile-release-train) χρησιμοποιείται, με +συστηματικές εκδόσεις να δημοσιεύονται κάθε έξι εβδομάδες. Η beta έκδοση της Rust 1.1 δημοσιεύθηκε ταυτοχρόνως με την +σταθερή έκδοση 1.0. + +Αν και η Rust είναι μια γλώσσα σχετικά χαμηλού επιπέδου, ο σχεδιασμός της περιλαμβάνει κάποιες έννοιες που συναντώνται +συνχότερα σε γλώσσες υψηλού επιπέδου. Αυτό καθιστά την Rust γρήγορη και αποδοτική αλλά επίσης εύκολη και προσβάσιμη. + + +```rust +// Αυτό είναι ένα σχόλιο. Τα σχόλια μίας γραμμής γράφονται έτσι... +// Και επεκτείνονται σε περισσότερες από μία γραμμές έτσι. + +/// Τα σχόλια documentation γράφονται έτσι, και υποστηρίζουν markdown. +/// # Παράδειγμα +/// +/// ``` +/// let five = 5 +/// ``` + +////////////////////// +// 1. Βασικές αρχές // +////////////////////// + +#[allow(dead_code)] +// Συναρτήσεις +// `i32` είναι ο τύπος που αντιστοιχεί στους 32-bit signed ακέραιους +fn add2(x: i32, y: i32) -> i32 { + // Έμεσα εννοούμενη επιστροφή του αποτελέσματος, χωρίς semicolon (;) + x + y +} + +#[allow(unused_variables)] +#[allow(unused_assignments)] +#[allow(dead_code)] +// Συνάρτηση main +fn main() { + // Αριθμοί // + + // Αμετάβλητη δέσμευση (η τιμή που αντιστοιχεί στο όνομα "x" δεν μπορεί να αλλάξει) + let x: i32 = 1; + + // Καταλήξεις integer/float + let y: i32 = 13i32; + let f: f64 = 1.3f64; + + // Εξακρίβωση τύπου (type inference) + // Τις περισσότερες φορες ο μεταγλωττιστής της Rust μπορεί να εξακριβώσει τον τύπο μιας μεταβλητής, επομένως δεν + // χρειάζεται ο προγραμματιστής να τον δηλώνει ρητά. + // Σε αυτό το tutorial, οι τύποι δηλώνονται ρητά σε διάφορα σημεία, αλλά μόνο προκειμένου να είναι πιο ευανάγνωστος + // ο κώδικας. Ο μεταγλωττιστής μπορεί να το διαχειριστεί αυτόματα στις περισσότερες περιπτώσεις. + let implicit_x = 1; + let implicit_f = 1.3; + + // Πράξεις + let sum = x + y + 13; + + // Μεταβλητές (με την έννοια των προστακτικών γλωσσών προγραμματισμού). + // Στη Rust η αμετάβλητη δέσμευση είναι στάνταρ. Το mut δηλώνει μεταβλητότητα. + let mut mutable = 1; + mutable = 4; + mutable += 2; + + // Αλφαριθμητικά // + + // Σταθερά αλφαριθμητικά + let x: &str = "καλημέρα κόσμε!"; + + // Εκτύπωση αλφαριθμητικών + println!("{} {}", f, x); // 1.3 καλημέρα κόσμε! + + // A `String` – a heap-allocated string + let s: String = "καλημέρα κόσμε".to_string(); + + // Ένα κομμάτι αλφαριθμητικού (string slice) – μια αμετάβλητη οπτική γωνία προς ένα άλλο αλφαριθμητικό + // Το αλφαριθμητικό μπορεί να είναι στατικό όπως τα σταθερά αλφαριθμητικά, ή να περιλαμβάνεται σε ένα άλλο, + // δυναμικό αντικείμενο (σε αυτή την περίπτωση τη μεταβλητή `s`) + let s_slice: &str = &s; + + println!("{} {}", s, s_slice); // καλημέρα κόσμε καλημέρα κόσμε + + // Διανύσματα/πίνακες // + + // Πίνακας σταθερού μεγέθους + let four_ints: [i32; 4] = [1, 2, 3, 4]; + + // Δυναμικός πίνακας (διάνυσμα) + let mut vector: Vec<i32> = vec![1, 2, 3, 4]; + vector.push(5); + + // Ένα κομμάτι – μια αμετάβλητη οπτική γωνία προς ένα διάνυσμα ή πίνακα + // Είναι παρόμοιο με το κομμάτι αλφαριθμητικού που είδαμε προηγουμένως + let slice: &[i32] = &vector; + + // Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το `{:?}` για να εκτυπώσουμε κάτι σε στυλ debug + println!("{:?} {:?}", vector, slice); // [1, 2, 3, 4, 5] [1, 2, 3, 4, 5] + + // Tuples (πλειάδες) // + + // Ένα tuple είναι μια σταθερού μεγέθους σειρά από τιμές (πιθανά διαφορετικού τύπου) + let x: (i32, &str, f64) = (1, "καλημέρα", 3.4); + + // Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το `let` και ένα tuple για να δώσουμε πολλές τιμές σε πολλές μεταβλητές ταυτόχρονα + // (destructuring `let`) + let (a, b, c) = x; + println!("{} {} {}", a, b, c); // 1 καλημέρα 3.4 + + // Μπορούμε επίσης να επιλέξουμε ένα συγκεκριμένο στοιχείο από ένα tuple + println!("{}", x.1); // καλημέρα + + ////////////// + // 2. Τύποι // + ////////////// + + // Δομή + struct Point { + x: i32, + y: i32, + } + + let origin: Point = Point { x: 0, y: 0 }; + + // Μια δομή με ανώνυμα πεδία, ή αλλιώς μια `δομή tuple` (`tuple struct`) + struct Point2(i32, i32); + + let origin2 = Point2(0, 0); + + // Enum, όπως στην C + enum Direction { + Left, + Right, + Up, + Down, + } + + let up = Direction::Up; + + // Enum με πεδία + enum OptionalI32 { + AnI32(i32), + Nothing, + } + + let two: OptionalI32 = OptionalI32::AnI32(2); + let nothing = OptionalI32::Nothing; + + // Γενικότητα (genericity) // + + struct Foo<T> { bar: T } + + // Αυτό ορίζεται στην standard library ως `Option` + enum Optional<T> { + SomeVal(T), + NoVal, + } + + // Μέθοδοι // + + impl<T> Foo<T> { + // Οι μέθοδοι παίρνουν πάντα μια ρητή παράμετρο `self` + fn bar(&self) -> &T { // Δανειζόμαστε το self + &self.bar + } + fn bar_mut(&mut self) -> &mut T { // Γίνεται "μεταβλητός δανεισμός" του self (μπορούμε να το τροποποιήσουμε) + &mut self.bar + } + fn into_bar(self) -> T { // Εδώ το self καταναλώνεται + self.bar + } + } + + let a_foo = Foo { bar: 1 }; + println!("{}", a_foo.bar()); // 1 + + // Χαρακτηρηστικά (traits) (γνωστά ως interfaces ή typeclasses σε άλλες γλώσσες) // + + trait Frobnicate<T> { + fn frobnicate(self) -> Option<T>; + } + + impl<T> Frobnicate<T> for Foo<T> { + fn frobnicate(self) -> Option<T> { + Some(self.bar) + } + } + + let another_foo = Foo { bar: 1 }; + println!("{:?}", another_foo.frobnicate()); // Some(1) + + ////////////////////////////////////////////////// + // 3. Αντιστοιχίσεις Μοτίβων (Pattern Matching) // + ////////////////////////////////////////////////// + + let foo = OptionalI32::AnI32(1); + match foo { + OptionalI32::AnI32(n) => println!("Είναι ένα i32: {}", n), + OptionalI32::Nothing => println!("Δεν είναι τίποτα!"), + } + + // Προχωρημένο pattern matching + struct FooBar { x: i32, y: OptionalI32 } + let bar = FooBar { x: 15, y: OptionalI32::AnI32(32) }; + + match bar { + FooBar { x: 0, y: OptionalI32::AnI32(0) } => + println!("Οι αριθμοί είναι μηδέν!"), + FooBar { x: n, y: OptionalI32::AnI32(m) } if n == m => + println!("Οι αριθμοί είναι οι ίδιοι"), + FooBar { x: n, y: OptionalI32::AnI32(m) } => + println!("Διαφορετικοί αριθμοί: {} {}", n, m), + FooBar { x: _, y: OptionalI32::Nothing } => + println!("Ο δεύτερος αριθμός δεν είναι τίποτα!"), + } + + ///////////////////// + // 4. Έλεγχος ροής // + ///////////////////// + + // Βρόχοι `for` + let array = [1, 2, 3]; + for i in array { + println!("{}", i); + } + + // Διαστήματα + for i in 0u32..10 { + print!("{} ", i); + } + println!(""); + // Τυπώνει `0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 ` + + // `if` (υπό συνθήκη διακλάδωση) + if 1 == 1 { + println!("Τα μαθηματικά δουλεύουν!"); + } else { + println!("Ωχ όχι..."); + } + + // `if` ως έκφραση + let value = if true { + "καλό" + } else { + "κακό" + }; + + // Βρόχοι `while` + while 1 == 1 { + println!("Το σύμπαν λειτουργεί κανονικά."); + // Μπορούμε να βγούμε από το βρόχο με το `break` + break + } + + // Ατέρμονος βρόχος + loop { + println!("Καλημέρα!"); + // Μπορούμε να βγούμε από το βρόχο με το `break` + break + } + + ////////////////////////////////// + // 5. Ασφάλεια μνήμης & δείκτες // + ////////////////////////////////// + + // Δείκτης με ιδιοκτήτη – μόνο ένα αντικείμενο μπορεί να είναι ο "ιδιοκτήτης" αυτού του δείκτη ανά πάσα στιγμή + // Αυτό σημαίνει ότι μόλις το `Box` βγει εκτός πλαισίου (out of scope), ο δείκτης μπορεί να ελευθερωθεί με ασφάλεια + let mut mine: Box<i32> = Box::new(3); + *mine = 5; // Dereference του δείκτη + // Εδώ, το `now_its_mine` γίνεται ιδιοκτήτης του `mine`. Δηλαδή, το `mine` μετακινείται. + let mut now_its_mine = mine; + *now_its_mine += 2; + + println!("{}", now_its_mine); // 7 + // println!("{}", mine); // Αυτό παράγει λάθος κατά τη μεταγλώττιση διότι τώρα ο δείκτης ανήκει στο `now_its_mine` + + // Reference (αναφορά) – ένας αμετάβλητος δείκτης που αναφέρεται σε άλλα δεδομένα + // Όταν μια αναφορά δίνεται σε μια τιμή, λέμε πως η τιμή έχει "δανειστεί". + // Όταν μια τιμή δανείζεται αμετάβλητα, δεν μπορεί να είναι mutated (να μεταβληθεί) ή να μετακινηθεί. + // Ένας "δανεισμός" παραμένει ενεργός μέχρι την τελευταία χρήση της μεταβλητής που δανείζεται. + let mut var = 4; + var = 3; + let ref_var: &i32 = &var; + + println!("{}", var); // Αντίθετα με το `mine` προηγουμένως, η μεταβλητή `var` μπορεί ακόμα να χρησιμοποιηθεί + println!("{}", *ref_var); + // var = 5; // Αυτό παράγει λάθος κατά τη μεταγλώττιση γιατί η μεταβλητή `var` είναι δανεισμένη + // *ref_var = 6; // Το ίδιο εδώ, γιατί η `ref_var` αποτελεί αμετάβλητη αναφορά + ref_var; // Εντολή no-op (τίποτα δεν εκτελείται από τον επεξεργαστή), η οποία όμως μετράει ως χρήση και κρατά τον + // "δανεισμό" ενεργό + var = 2; // Η `ref_var` δεν χρησιμοποιείται από εδώ και στο εξής, άρα ο "δανεισμός" τελειώνει + + // Μεταβλητή αναφορά + // Όσο μια τιμή είναι μεταβλητά δανεισμένη, παραμένει τελείως απροσβάσιμη. + let mut var2 = 4; + let ref_var2: &mut i32 = &mut var2; + *ref_var2 += 2; // Ο αστερίσκος (*) χρησιμοποιείται ως δείκτης προς την μεταβλητά δανεισμένη `var2` + + println!("{}", *ref_var2); // 6 , // Αν είχαμε `var2` εδώ θα προκαλούνταν λάθος μεταγλώττισης. + // O τύπος της `ref_var2` είναι &mut i32, άρα αποθηκεύει μια αναφορά προς μια τιμή i32, όχι την τιμή την ίδια. + // var2 = 2; // Λάθος μεταγλώττισης, γιατί η `var2` είναι δανεισμένη. + ref_var2; // Εντολή no-op (τίποτα δεν εκτελείται από τον επεξεργαστή), η οποία όμως μετράει ως χρήση και κρατά τον + // "δανεισμό" ενεργό +} +``` + +## Μάθετε περισσότερα + +Υπάρχουν πολλά ακόμα πράγματα να μάθει κανείς· αυτά είναι μόνο τα βασικά της Rust, που επιτρέπουν να καταλάβουμε το +βασικό τρόπο λειτουργίας της. Για να μάθετε περισσότερα για τη Rust, διαβάστε το [The Rust Programming +Language](http://doc.rust-lang.org/book/index.html) και επισκεφθείτε το subreddit [/r/rust](http://reddit.com/r/rust). +Οι άνθρωποι πίσω από το κανάλι #rust στο irc.mozilla.org είναι επίσης πάντα πρόθυμοι να βοηθήσουν τους αρχάριους. + +Μπορείτε επίσης να παίξετε με τη Rust χρησιμοποιώντας τους εξής online μεταγλωττιστές: + +- [Rust playpen](http://play.rust-lang.org) +- [Rust website](http://rust-lang.org) diff --git a/el-gr/vim-gr.html.markdown b/el-gr/vim-gr.html.markdown new file mode 100644 index 00000000..b11b5c33 --- /dev/null +++ b/el-gr/vim-gr.html.markdown @@ -0,0 +1,267 @@ +--- +category: tool +tool: vim +contributors: + - ["RadhikaG", "https://github.com/RadhikaG"] +filename: LearnVim-gr.txt +lang: el-gr +--- + + +[Vim](http://www.vim.org) +To (Vi IMproved) είναι ένας κλώνος του δημοφιλούς vi editor για Unix. +Είναι ένας text editor σχεδιασμένος για ταχύτητα και αυξημένη παραγωγικότητα, +και υπάρχει σχεδόν σε όλα τα Unix-based συστήματα. Έχει διάφορα keybindings +(συντομεύσεις πλήκτρων) για να πλοηγούμαστε γρήγορα σε συγκεκριμένα σημεία ενός αρχείου, +καθώς και για γρήγορη επεξεργασία. + +## Τα βασικά της πλοήγησης στον Vim + +``` + vim <filename> # Άνοιξε το <filename> στον vim + :help <topic> # Άνοιξε το built-in βοήθημα για το <topic> αν υπάρχει + :q # Βγες από τον vim + :w # Αποθήκευσε το τρέχον αρχείο + :wq # Αποθήκευσε το τρέχον αρχείο και βγες από τον vim + ZZ # Αποθήκευσε το τρέχον αρχείο και βγες από τον vim + :q! # Βγες χωρίς αποθήκευση + # ! *αναγκάζει* το :q να εκτελεστεί, γι αυτό βγαίνει χωρίς saving + :x # Ίδιο με το wq αλλά πιο σύντομο + + u # Undo + CTRL+R # Redo + + h # Μετακινήσου κατά ένα χαρακτήρα αριστερά + j # Μετακινήσου μια γραμμή κάτω + k # Μετακινήσου μια γραμμή πάνω + l # Μετακινήσου μια γραμμή δεξιά + + Ctrl+B # Πήγαινε μία οθόνη πίσω + Ctrl+F # Πήγαινε μία οθόνη μπροστά + Ctrl+U # Πήγαινε μισή οθόνη πίσω + Ctrl+D # Πήγαινε μισή οθόνη μπροστά + + # Μετακινήσεις στην ίδια γραμμή + + 0 # Πήγαινε στην αρχή της γραμμής + $ # Πήγαινε στο τέλος της γραμμής + ^ # Πήγαινε στον πρώτο μη κενό χαρακτήρα της γραμμής + + # Αναζήτηση στο κείμενο + + /word # Υπογραμμίζει όλες τις εμφανίσεις της λέξης μετά τον cursor + ?word # Υπογραμμίζει όλες τις εμφανίσεις της λέξης πριν τον cursor + n # Μετακινεί τον cursor στην επόμενη εμφάνιση της λέξης + N # Μετακινεί τον cursor στην προηγούμενη εμφάνιση της λέξης + + :%s/foo/bar/g # άλλαξε το 'foo' σε 'bar' σε κάθε γραμμή του αρχείου + :s/foo/bar/g # άλλαξε το 'foo' σε 'bar' στην τρέχουσα γραμμή + + # Άλματα σε χαρακτήρες + + f<character> # Άλμα μπροστά και προσγείωση στο επόμενο <character> + t<character> # Άλμα μπροστά και προσγείωση αμέσως πριν το προηγούμενο <character> + + # Για παράδειγμα, + f< # Άλμα μπροστά και προσγείωση σε < + t< # Άλμα μπροστά και προσγείωση αμέσως πριν < + + # Μετακινήσεις κατά λέξεις + + w # Πήγαινε μια λέξη μπροστά + b # Πήγαινε μια λέξη πίσω + e # Πήγαινε στο τέλος της λέξης στην οποία είσαι + + # Άλλοι χαρακτήρες για να τριγυρνάμε + + gg # Πήγαινε στην αρχή του αρχείου + G # Πήγαινε στο τέλος του αρχείου + :NUM # Πήγαινε στη γραμμή με αριθμό NUM (οποιοσδήποτε αριθμός) + H # Πήγαινε στην κορυφή της σελίδας + M # Πήγαινε στην μέση της σελίδας + L # Πήγαινε στο κάτω άκρο της σελίδας +``` + +## Help docs: +Το Vim έχει built-in help documentation που μπορείς να δεις με `:help <topic>`. +Για παράδειγμα το `:help navigation` θα σου εμφανίσει documentation σχετικό με +το πως να πλοηγείσαι στο αρχείο! + +To `:help` μπορεί να χρησιμοποιηθεί και χωρίς option. Αυτό θα εμφανίσει το default +help dialog που σκοπεύει να κάνει το vim πιο προσιτό σε αρχάριους! + +## Modes: + +O Vim στηρίζεται στο concept των **modes**. + +- Command Mode - ο vim εκκινεί σε αυτό mode, χρησιμοποιείται για πλοήγηση και εντολές +- Insert Mode - χρησιμοποιείται για να κάνουμε αλλαγές στα αρχεία +- Visual Mode - χρησιμοποιείται για να υπογραμμίζουμε κείμενα και να κάνουμε διάφορα σε αυτά +- Ex Mode - χρησιμοποιείται για να πάμε στο κάτω μέρος με το ':' που δίνουμε εντολές + +``` + i # Βάζει το vim σε insert mode, πριν τη θέση cursor + a # Βάζει το vim σε insert mode, μετά τη θέση cursor + v # βάζει τον vim σε visual mode + : # Βάζει τον vim σε ex mode + <esc> # φεύγει από όποιο mode είμαστε και πάει σε command mode + + # Αντιγραφή-Επικόληση κειμένου + + y # Yank (κάνε copy) ό,τι είναι επιλεγμένο + yy # Yank την γραμμή στην οποία είσαι + d # διάγραψε ό,τι είναι επιλεγμένο + dd # Διάγραψε τη γραμμή στην οποία είσαι + p # Κάνε Paste το αντεγραμένο κείμενο μετά την θέση του cursor + P # Κάνε Paste το αντεγραμένο κείμενο πριν την θέση του cursor + x # Διάγραψε τον χαρακτήρα που είναι κάτω από τον cursor +``` + +## Η 'γραμματική' του Vim + +Μπορείς να σκεφτείς τον Vim ως ένα σύνολο εντολών +σε μορφή 'Verb-Modifier-Noun', όπου + +- Verb - η ενέργεια που θες να κάνεις +- Modifier - πώς κάνεις την ενέργεια +- Noun - το αντικείμενο που δέχεται την ενέργεια + +Μερικά παραδείγματα ''Ρημάτων', 'Modifiers' και 'Ουσιαστικών': + +``` + # 'Ρήματα' + + d # Διάγραψε + c # Άλλαξε + y # Yank (αντίγραψε) + v # Επίλεξε οπτικά + + # 'Modifiers' + + i # Μέσα + a # Γύρω + NUM # Αριθμός (NUM = οποιοσδήποτε αριθμός) + f # Ψάξε κάτι και πήγαινε εκεί που βρίσκεται + t # Ψάξε κάτι και πήγαινε πριν από εκεί που βρίσκεται + / # Βρες κάποιο string μετά από τον cursor + ? # Βρες κάποιο string πριν τον cursor + + # 'Ουσιαστικά' + + w # Λέξη + s # Πρόταση + p # Παράγραφος + b # Block + + # Δείγματα 'προτάσεων' ή εντολών + + d2w # Διάγραψε 2 λέξεις + cis # Άλλαξε μέσα στην πρώταση + yip # Αντίγραψε την παράγραφο στην οποία βρίσκεσαι + ct< # Άλλαξε σε < + # Άλλαξε το κείμενο από το οποίο είσαι πριν το επόμενο bracketChange the text from where you are to the next open bracket + d$ # Διάγραψε μέχρι το τέλος της γραμμής +``` + +## Μερικά shortcuts και κόλπα + + <!--TODO: Βάλτε κι άλλα!--> +``` + > # Στοίχισε προς τα δεξιά την επιλογή σου κατά ένα block + < # Στοίχισε προς τα αριστερά την επιλογή σου κατά ένα block + :earlier 15m # Κάνε το αρχείο όπως ήταν πριν 15 λεπτά + :later 15m # Ακύρωση για την παραπάνω εντολή + ddp # Αντάλλαξε τις θέσεις διαδοχικών γραμμών + . # Επανάλαβε την προηγούμενη ενέργεια + :w !sudo tee % # Σώσε το τρέχον αρχείο ως root + :set syntax=c # Κάνε syntax highlighting για τη γλώσσα c + :sort # Ταξινόμησε όλες τις γραμμές + :sort! # Ταξινόμησε ανάποδα όλες τις γραμμές (αύξουσα σειρά) + :sort u # Ταξινόμησε όλες τις γραμμές και διάγραψε τις διπλές γραμμές + ~ # Άλλαξε τα κεφαλαία σε μικρά στο επιλεγμένο κείμενο + u # Το επιλεγμένο κείμενο να γίνει πεζά γράμματα + U # Το επιλεγμένο κείμενο να γίνει κεφαλαία γράμματα + + # Fold text + zf # Διπλώνει (συμπιέζει τις γραμμές σε μία) το επιλεγμένο κείμενο + zo # Ξεδιπλώνει το επιλεγμένο fold + zc # Κλείνει το επιλεγμένο fold + zR # Ανοίγει όλα τα folds + zM # Κλείνει όλα τα folds +``` + +## Macros + +Τα macros βασικά είναι καταγραφή ενεργειών. +Όταν ξεικάς να καταγράφεις ένα macro καταγράφονται **όλες** οι ενέργεις και οι +εντολές που χρησιμοποιείς, μέχρι να σταματήσεις την καταγραφή. Όταν καλείς ένα macro, +εκτελείται πάλι η ίδια σειρά από ενέργειες και εντολές στο επιλεγμένο κείμενο. + +``` + qa # Ξεκίνα να καταγράφεις ένα macro που θα ονομαστεί 'a' + q # Σταμάτα την καταγραφή + @a # Τρέξε το macro +``` + +### Configuring ~/.vimrc + +Το αρχείο .vimrc μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να κάνεις configure το Vim στο startup. + +Εδώ βλέπουμε δείγμα ενός ~/.vimrc file: + +``` +" Example ~/.vimrc +" 2015.10 + +" Required for vim to be iMproved +set nocompatible + +" Determines filetype from name to allow intelligent auto-indenting, etc. +filetype indent plugin on + +" Enable syntax highlighting +syntax on + +" Better command-line completion +set wildmenu + +" Use case insensitive search except when using capital letters +set ignorecase +set smartcase + +" When opening a new line and no file-specific indenting is enabled, +" keep same indent as the line you're currently on +set autoindent + +" Display line numbers on the left +set number + +" Indentation options, change according to personal preference + +" Number of visual spaces per TAB +set tabstop=4 + +" Number of spaces in TAB when editing +set softtabstop=4 + +" Number of spaces indented when reindent operations (>> and <<) are used +set shiftwidth=4 + +" Convert TABs to spaces +set expandtab + +" Enable intelligent tabbing and spacing for indentation and alignment +set smarttab +``` + +### Αναφορές + +[Vim | Home](http://www.vim.org/index.php) + +`$ vimtutor` + +[A vim Tutorial and Primer](https://danielmiessler.com/study/vim/) + +[What are the dark corners of Vim your mom never told you about? (Stack Overflow thread)](http://stackoverflow.com/questions/726894/what-are-the-dark-corners-of-vim-your-mom-never-told-you-about) + +[Arch Linux Wiki](https://wiki.archlinux.org/index.php/Vim) |